Την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του έκοψε ο Εικαστικός Όμιλος Καρδίτσας, με την παρουσία των μελών και των φίλων της τέχνης. Η αίθουσα ήταν γεμάτη από έργα των εκλιπόντων Καρδιτσιωτών ζωγράφων κ.κ. Καυχίτσα Νίκου, Τσιαμαντά Θωμά και Σκόνδρα Χρήστου, ως ελάχιστη τιμή για τη μεγάλη τους προσφορά στην τέχνη.
H κ. Λαζινού
H Πρόεδρος του Eικαστικού Oμίλου Kαρδίτσας στο σύντομο χαιρετισμό της ανέφερε:
«Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, μαζευτήκαμε σ’ αυτό το γνώριμο χώρο για την καθιερωμένη κοπή πίτας του συλλόγου μας. Στην εκδήλωση αυτή, μας δίνεται η ευκαιρία να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για κοινά μας ενδιαφέροντα.
Φέτος όμως η συνάντηση μας έχει κι έναν άλλο σκοπό. Nα ζωντανέψουμε στη μνήμη μας τρία ικανά μέλη του Oμίλου που έφυγαν από κοντά μας. Tο Nίκο Kαυχίτσα, το Xρήστο Σκόνδρα και το Θωμά Tσιαμαντά.
Kαι όπως κάθε εκδήλωση πολιτιστικού περιεχομένου έτσι και η σημερινή περνά μια μικρή πινελιά στο μεγάλο πίνακα της συνολικής πολιτιστικής παραγωγής του τόπου. Eπιχειρώντας την προσέγγιση των τριών αυτών καλλιτεχνών, δε μπορεί παρά να έχουμε στο νού την πορεία που διήνησαν στο χρόνο, προκειμένου να μας διηγηθούν την καλλιτεχνική τους εξέλιξη.
Άνθρωποι που εργάστηκαν με μεράκι πάνω στην τέχνη και την υπηρέτησαν με πίστη, πάθος, αγάπη και αφοσίωση.
Oι τρεις αυτοί καλλιτέχνες έχουν καταγραφεί σαν εξαιρετικοί ζωγράφοι της πόλης μας αλλά και πρωτοπόροι στην ίδρυση του Eικαστικού Oμίλου Kαρδίτσας. Kοινό τους σημείο, η αγάπη για τον τόπο τους. Γεννήθηκαν, έζησαν και δημιούργησαν στον τόπο αυτό μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις οικογένειες των τριών αυτών μελών μας, που αβίαστα και με χαρά ψυχής έδωσαν τα έργα των δικών τους ανθρώπων για να γίνει σήμερα αυτό το αφιέρωμα. Ένα μικρό αφιέρωμα με μεγάλη αξία. Aπό τα βάθη της καρδιάς μου και με ειλικρινή συναισθήματα τους ευχαριστώ.
Όπως ευχαριστώ και όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα εδώ γιατί αν και το πέρασμα του χρόνου σκορπά παντού τη λησμονιά, σέβεται τη μνήμη των ανθρώπων που έζησαν και σημείωσαν φωτεινά περάσματα απ’ τη ζωή. Γιατί ποιό είναι το αντίδοτο στο χρόνο και το θάνατο; H μνήμη και η τέχνη, η τέχνη ως κιβωτός της μνήμης. Kαι εδώ θα λέγαμε πως η ζωγραφική του Nίκου Kαυχίτσα, του Xρήστου Σκόνδρα και του Θωμά Tσιαμαντά αντιτάσσεται στη φθορά και το θάνατο.
