Στις 20 Μαΐου, ημέρα ιστορικής μνήμης της Μάχης της Κρήτης κατά των Γερμανών εισβολέων, επισκέφθηκε το Αστυνομικό μας Μουσείο ο Δρ. Γεώργιος Ράλλης, Διευθυντής της Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου «ΚΑΤ» Αθηνών, γιός του μαχητή της Κρήτης Στρατηγού Χωροφυλακής Χρήστου Ράλλη.
Ο αείμνηστος Στρατηγός Χρήστος Ράλλης κατετάγη στη Σχολή Χωροφυλακής Αθηνών (στην οδό Μεσογείων). Αμέσως μετά την είσοδό του στη Σχολή συμμετείχε στην ομαδική εκπαίδευση μαζί με άλλους συναδέλφους του, ώστε ολοκληρωμένοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα, η οποία περνούσε δύσκολες μέρες από την εμπόλεμη κατάστασή της με τους Ιταλούς.
Κατά το μέσον της ταχύρυθμης εκπαίδευσής τους, έφτασε η είδηση ότι όλη η Σχολή των Δοκίμων Χωροφυλάκων θα μεταφερόταν στην Κρήτη προκειμένου να συνεχίσουν εκεί την εκπαίδευση. Προφανώς, η Διοίκηση της Σχολής αναγκάστηκε να τους στείλει στο νησί, γιατί η άμυνα της Κρήτης ήταν αδύναμη, καθώς η 5η Μεραρχία της Κρήτης ήταν στην Αλβανία. Διέβλεψαν, φαίνεται, ότι θα μας επιτίθονταν οι Γερμανοί, όπως και έγινε στις 6 Απριλίου 1941. Όλοι οι Δόκιμοι Χωροφύλακες μεταφέρθηκαν με το Α/Τ «ΕΛΣΗ» και με τη συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων έφτασαν στην Κρήτη και άρχισαν τις πολεμικές προετοιμασίες για την αντιμετώπιση των Γερμανών εισβολέων.
Στις 20 Μαΐου, κατά τις πρωινές ώρες άρχισε η γερμανική επίθεση. Οι Δόκιμοι καίτοι άπειροι, αλλά γαλουχημένοι από το πνεύμα της θυσίας και του αλτρουισμού από Αξιωματικούς και εκπαιδευτές τους, με απαράμιλλο θάρρος και ευψυχία πολέμησαν γενναία χωρίς να υστερήσουν σε τίποτε συγκρινόμενοι με τους εμπειροπόλεμους συναδέλφους τους, αλλά και με τους λοιπούς συμπολεμιστές τους. Σε αυτήν την εποποιία της Κρήτης θυσιάστηκαν υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας εκατόν έντεκα (111) Αξιωματικοί, οπλίτες και Δόκιμοι Χωροφύλακες του ενδόξου Σώματος της Ελληνικής Χωροφυλακής.
Ο αείμνηστος Χρήστος Ράλλης, τότε Δόκιμος Χωροφύλακας, διακρίθηκε για το θάρρος του και τον ηρωισμό του, εκθέσας αποδεδειγμένα σε άμεσο κίνδυνο της ζωής του τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που μεταφέρθηκε ως αιχμάλωτος των Γερμανών μαζί με άλλους άνδρες της Χωροφυλακής και «έζησε εν κακουχία σώματος και ψυχής», όπως ο ίδιος αναφέρει στην αυτοβιογραφία του.
Στο Σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής υπηρέτησε τριάντα τρία (33) συναπτά έτη, έλαβε μέρος στη μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη και συμμετείχε σε πολλές εμφυλιοπολεμικές επιχειρήσεις. Προσέφερε πολλαπλές υπηρεσίες σε μάχιμες και επιτελικές υπηρεσίες και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντιστρατήγου το έτος 1973. Για την πολλαπλή του προσφορά τιμήθηκε με αριστεία ανδρείας, μετάλλια ανδραγαθίας, αλλά και στρατιωτικής αξίας.
Το Αστυνομικό μας Μουσείο διαφυλάττει σε περίοπτη θέση τις οκτώ (8) στολές του Στρατηγού, προπολεμικές και μεταπολεμικές, οι οποίες ευγενώς προσέφερε ο γιός του κ. Γεώργιος Ράλλης, μαζί με φωτογραφικό υλικό, απονεμητήρια παρασήμων και πολλών άλλων εξαρτημάτων και διακριτικών στολών και βαθμών από το έτος 1941 έως το έτος 1973.
Ο ιδρυτής του Μουσείου κ. Δημήτριος Καλλιαντζής παρουσία και του Προέδρου της τοπικής Δ/σης Καρδίτσας της I.P.A. κ. Γεωργίου Ζαρχανή ευχαρίστησαν από καρδιάς τον δωρητή και του επέδωσαν τιμής ένεκεν τον θυρεό του Μουσείου. Ο κ. Ράλλης συγκινημένος από την πλούσια κειμηλιακή συλλογή, αλλά και από τις στολές του πατέρα του που εκτίθενται πλέον στους χώρους του Μουσείου ευχαρίστησε θερμά τον κ. Καλλιαντζή και δήλωσε πως θα γίνει ένας από τους πολλούς ένθερμους υποστηρικτές του Μουσείου και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα επισκέπτεται την Καρδίτσα, για να αποτίει την οφειλόμενη αγάπη του και την διαρκή θύμησή του προς τον πατέρα του, αλλά και προς όλους τους άνδρες της Χωροφυλακής, οι οποίοι προσέφεραν πολλαπλές υπηρεσίες στην πατρίδα και την κοινωνία και μάλιστα θυσιάστηκαν υπέρ αυτών.
Ως ηθική παρακαταθήκη διαχρονικής ιστορικής αξίας και μνήμης ο αείμνηστος Στρατηγός έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Η κύρια ισχύς της Χωροφυλακής ενυπάρχει εις το άμεμπτον της διαγωγής των αποτελούντων αυτήν. Αι δε γενικαί αρχαί από τας οποίας πρέπει να ορμώνται οι Χωροφύλακες είναι η προς την πατρίδα και την τάξιν αγάπη, η πειθαρχία, η πιστή εκτέλεσις των Νόμων και η συναίσθησις του καθήκοντος, συνδυάζοντες την αυστηρότητα των καθηκόντων με την πραότητα και τιμιότητα του χαρακτήρος, τότε οι Χωροφύλακες γίνονται άξιοι του σεβασμού και της κοινωνικής υπολήψεως».
