Κλείσαμε ήδη την δεύτερη εβδομάδα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση εξάντλησε όλες τις δημοσιονομικές δυνατότητες, που οι διεθνείς οικονομικές συγκυρίες, της επιτρέπουν να ενισχύσει τους δοκιμαζόμενους εισοδηματικά αγρότες, με ένα ικανοποιητικό πακέτο χρηματικών αποζημιώσεων. Είναι δεδομένο, πως όλα τα αιτήματα των αγροτών δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν. Αυτό ήταν άλλωστε αδύνατο να γίνει μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, την στιγμή μάλιστα που οι απαιτήσεις αφορούν χρόνιες παθογένειες του αγροτικού τομέα.
Εκτός όμως των χρηματικών αποζημιώσεων, οι αγρότες πέτυχαν κάτι που φαντάζει σπουδαιότερο. Την δέσμευση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, πως άμεσα ξεκινά θεσμικός διάλογος για τα προβλήματα και το μέλλον του αγροτικού κόσμου, με τους ίδιους να συμμετέχουν πλέον ενεργά στην χάραξη της αγροτικής πολιτικής. Άλλωστε, σε όλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων, οι πόρτες του Υπουργείου ήταν ανοικτές για διαπραγματεύσεις, για τις αναγκαίες εξηγήσεις και εξειδικεύσεις, χωρίς όρους και προαπαιτούμενα.
Η κυβέρνηση έδωσε λοιπόν ότι μπορούσε να δώσει στην παρούσα φάση. Όχι ασπιρίνες ή ψίχουλα και παροχές προεκλογικού χαρακτήρα, όπως διακηρύσσουν όσοι στο πρόσφατο παρελθόν έστελναν τα ΜΑΤ εναντίον των αγροτών και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των Τρακτέρ. Αλλά, σημαντικές οικονομικές αποζημιώσεις, που σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα μέτρα που έλαβε έως τώρα η κυβέρνηση, στηρίζουν το αγροτικό εισόδημα σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ο λόγος τώρα περνά στους ίδιους τους αγρότες. Πρέπει και οι ίδιοι να δείξουν σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Να συνειδητοποιήσουν πως υπερβολές, ακραίες θέσεις και ενέργειες δεν αποτελούν λύση. Άλλωστε δεν είναι και δεν μπορούν ποτέ να υπάρξουν αποκομμένοι από τον κοινωνικό ιστό, την κοινωνική αλληλεγγύη. Από τους υπόλοιπους πολίτες και παραγωγικές ομάδες, που αυτές τις μέρες ταλαιπωρούνται στο εθνικό δίκτυο. Οι ίδιοι δεν πρέπει να αδικήσουν τον αγώνα που δίνουν για το μέλλον τους και δεν πρέπει να αρνηθουν τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν. Ήδη χάσαμε, με αλόγιστες πολιτικές, 2 δεκαετίες και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Η μεγάλη πρόκληση είναι πλέον μπροστά. Ο εκσυγχρονισμός του αγροτικού τομεα προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των αγροτών. Πρέπει όμως να πάψουμε να εθελοτυφλούμε, για να μπορέσουμε κάποτε να δώσουμε λύσεις στα μεγάλα αγροτικά προβλήματα. Πρέπει να καταλάβουμε, πως από μόνες τους οι επιδοματικές πολιτικές στήριξης του αγροτικού εισοδήματος δεν οδηγούν πουθενά. Η στροφή πρέπει να είναι πλέον προς την ενίσχυση εκείνων των καλλιεργειών, που έχουν τιμές και ζήτηση στην αγορά. Στην αλλαγή καλλιεργειών, όπου κρίνεται αναγκαίο, βάση εθνικού σχεδιασμού, με θεσμικά και φορολογικά κίνητρα. Στη μείωση του κόστους παραγωγής και βελτίωση της ποιότητας. Στην ενίσχυση των μονάδων τυποποίησης και διάθεσης αγροτικών προϊόντων. Στην ανασυγκρότηση του αγροτικού συνεταιρισμού και των ενώσεων, ως μοχλού εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης του αγροτικού τομέα.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι δρόμοι πρέπει πλέον να μείνουν ανοικτοί. Το ζητά η κοινωνία, το απαιτεί η οικονομία της χώρας. Τα αιτήματα μπορεί να μην είναι εφικτό να υλοποιηθούν όλα άμεσα. Η Κυβέρνηση δήλωσε όμως ότι προχωρά σε ένα ανοικτό και διαρκή διάλογο με όλους τους εκπροσώπους των αγροτικών φορέων για τα υπόλοιπα, ώστε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να αναζητηθούν ουσιαστικές λύσεις. Χωρίς παρωπίδες και εκατέρωθεν εκβιασμούς, χωρίς να τίθεται η χώρα σε ομηρία. Το ζητούμενο είναι οργάνωση, ποιότητα, «ταυτότητα» και ανταγωνιστικότητα. Εάν δεν προχωρήσουμε σ’ αυτόν τον δρόμο, τάχιστα, δεν υπάρχει μέλλον για την αγροτική μας οικονομία. Και αυτό απαιτεί αποφάσεις στρατηγικού χαρακτήρα, καθαρό πλαίσιο λειτουργίας, στοχευμένη και εξειδικευμένη πολιτική.
