Συζητούμε ένα εξαιρετικά σημαντικό νομοσχέδιο που αφορά κομβικό θέμα του μεταρρυθμιστικού προγράμματος που καθυστέρησε επί πολλές δεκαετίες, όπως είναι αυτό της απελευθέρωσης των μεταφορών. Το συζητάμε σε μία ιδιαίτερα σημαντική περίοδο με εξαιρετική κοινωνική ένταση για δεύτερη φορά τους τελευταίους τρεις μήνες και με τρομακτικές επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία. Αυτά τα οποία προσβλέπει να έχει κανείς από την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών έχουν ήδη χαθεί το μεν καλοκαίρι από τον τουρισμό και αυτήν την περίοδο από τις επιπτώσεις που υπάρχουν σε όλους τους κλάδους από την αδυναμία μεταφορών προϊόντων και πρώτων υλών.
Πρέπει να υπάρχουν λόγοι για να γίνεται αυτό. Επειδή απευθύνομαι σε έναν από τους ιδιαίτερα έμπειρους και σοβαρούς πολιτικούς αυτής της χώρας με μεγάλη αντίληψη για το τι συμβαίνει στην κοινωνία και στην οικονομία δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αντιληφθώ τα παρακάτω που θα αναφέρω. Δηλαδή την επιμονή, το πείσμα σε κάτι το οποίο δεν προκύπτει από πουθενά. Όλες οι χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που απελευθέρωσαν τις μεταφορές δεν το έκαναν με τον ίδιο τρόπο. Τις απελευθέρωσαν με μία περίοδο προσαρμογής από τη μια κατάσταση στην άλλη μέχρι και δέκα χρόνια. Εδώ λέμε ότι αυτό θα γίνει σε τριάντα μήνες. Δεν μπορώ να δεχθώ σε καμιά περίπτωση ότι ο Υπουργός Δημήτρης Ρέππας έχει το πιστόλι στον κρόταφο από την ΤΡΟΪΚΑ για να το κάνει αυτό σε τριάντα μήνες. Επίσης, δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό το πράγμα πρέπει να γίνει, χωρίς να λαμβάνει κανείς υπ’ όψιν τις επιπτώσεις πάνω σε ένα κλάδο που δουλεύει σκληρά για να βγάλει όχι μόνο το μεροκάματο, αλλά για να μπορέσει να επιβιώσει.
Είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι. Ως Υπουργός Ανάπτυξης είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με έναν από τους πιο σημαντικούς συνδικαλιστικούς φορείς του χώρου. Τον κλάδο των βυτιοφόρων που μεταφέρουν τα καύσιμα. Θέλω να με πιστέψετε, κύριε Υπουργέ, ότι πιο υπεύθυνο συνδικαλιστικό φορέα δεν έχω γνωρίσει απ’ όσα Υπουργεία έχω περάσει.
Επίσης, θέλω να σταθώ και σε κάτι άλλο που το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό. Είναι η απελευθέρωση για να χορηγούνται νέες άδειες, η απελευθέρωση της αγοράς μεταφορών ή αλλού βρίσκεται το ζήτημα που δεν ακούστηκε μέχρι σήμερα; Η απελευθέρωση γίνεται και μόνο με το γεγονός ότι εφεξής ο Υπουργός Μεταφορών δεν θα κανονίζει τα κόμιστρα της μεταφοράς.
Όλο το κλειδί σ’ αυτό το νομοσχέδιο είναι αυτή η απόφαση και αυτό το δέχθηκαν οι ίδιοι ασμένως, ότι δεν θα καθορίζεται με διοικητική απόφαση το κόμιστρο. Από εκεί και πέρα, η αγορά αλλάζει. Θέλουμε άλλα πενήντα χιλιάδες φορτηγά ή βυτιοφόρα, για να πούμε ότι απελευθερώθηκε η αγορά; Δεν νομίζω να είναι στις προθέσεις σας αυτό.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω και το θεωρώ τελείως ανεξήγητο, γιατί θα πρέπει ένας ο οποίος έχει μία άδεια φορτηγού και θέλει να το έχει ως επιχείρηση, να πάει να ενταχθεί με άλλους; Εγώ θέλω να δουλεύω μόνος μου. Και το κουβεντιάζουμε σε μία χώρα που πραγματικά η ατομική επιχείρηση και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούμε, έχει τις καταβολές του διαχρονικά. Γι’ αυτό και βλέπετε πολλές φορές η συλλογική δράση που είναι ακόμη πιο αποτελεσματική, να μην έχει αποτελέσματα. Δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε μία επιχείρηση δύο αδέλφια. Χωρίζουν και κάνουν ξεχωριστές επιχειρήσεις. Γιατί επιμένετε σώνει και καλά, ότι δεν μπορεί ένας που έχει ένα φορτηγό ή ένα βυτιοφόρο, να μην έχει επιχείρηση;
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι έχοντας τη συμπαράσταση όλης της Βουλής -και πιστεύω και των συναδέλφων σας της Πλειοψηφίας- οι δύο προτάσεις, οι οποίες σας έχουν γίνει, ακόμη και εάν έχει κόστος για την Κυβέρνηση, όπως σας είπε πριν ο κ. Παυλόπουλος και αν θέλουν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα πρέπει να δώστε τα πέντε χρόνια. Πιστεύω ότι πρώτος εσείς και ο Αναπληρωτής σας, αλλά και ο Γενικός σας Γραμματέας -παλιός κοινοβουλευτικός εδώ- γνωρίζουν πολύ καλά. Ένας ο οποίος πήρε με leasing πριν από τρία χρόνια ένα φορτηγό-αυτοκίνητο και το χρωστάει στην Τράπεζα, πώς θα χάσει την αξία, την περιουσία του; Δανείστηκε, χρεώθηκε. Δεν το λογαριάζετε αυτό το πράγμα; Η άδεια αυτή δεν θα πρέπει να έχει καμία αξία με τον τρόπο με τον οποίο το κάνετε; Γιατί τουλάχιστον για όσους την απέκτησαν ή την αγόρασαν την προηγούμενη πενταετία, να μην λάβετε καμία πρόνοια;
Δεύτερον, δώστε τη δυνατότητα στο τέλος του κύκλου να παραμένει το 35% της αξίας, όπως σας το ζητούν, ώστε και οι ίδιοι να ξαναρχίσουν τη δουλειά τους από αύριο το πρωί και με ομοφωνία η Νέα Δημοκρατία σας είπε ότι θα ψηφίσει επί της αρχής, γιατί είναι υπέρ της απελευθέρωσης. Το λέει ευθέως. Ερχόμαστε, όμως, να σας πούμε και τις επιπτώσεις που υπάρχουν από τον τρόπο με τον οποίο επιμένετε. Ο Υπουργός Δημήτρης Ρέππας, ο πολιτικός Δημήτρης Ρέππας, δεν θα πρέπει να επιμείνει σ’ αυτό το θέμα.
Σκεφτείτε το και πάλι. Υπάρχει περιθώριο και μέχρι αύριο. Συνεννοηθείτε με τον Πρωθυπουργό, εάν χρειαστεί, που λείπει στο εξωτερικό και κάντε δεκτά αυτά τα δύο αιτήματα, ώστε να προχωρήσει αυτή η πρώτη μεγάλη απελευθέρωση με τον πλέον ομαλό τρόπο, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις οικονομικές και κοινωνικές που υπήρξαν μέχρι σήμερα, για να μην συνεχιστούν και από αύριο.
