Ποιο είναι το χρέος του Δήμου ΟΕΟ….; Πόσες αλήθειες και πόσες διαφορετικές ερμηνείες υπάρχουν για το χρέος του Δήμου Καρδίτσας; Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει πινγκ πονγκ ερμηνείας του χρέους μεταξύ της πρώην και της νυν Δημοτικής Αρχής και πάνε και έρχονται τα εκατομμύρια πάνω από τα κεφάλια μας και δεν ξέρει και τι να πει κανείς… Γιατί σου πετάνε και από πάνω πως δεν ενδιαφέρουν το απλό πολίτη αυτά τα ζητήματα.. Έλα ντε τι τον ενδιαφέρει τον απλό πολίτη η διαχείριση των χρημάτων του από τους αιρετούς μας… αυτά είναι για άλλους, για τους λίγους, τους εκλεκτούς…. αφήστε τους στην ησυχία τους… ξέρουν αυτοί…
Από τη μια μιλάμε λοιπόν για την «υποθήκευση» του Δήμου μας στις τράπεζες στις οποίες όπως πάει το πράγμα θα παραχωρήσουμε και την διοίκηση του Δήμου αν δεν την έχουμε ήδη παραχωρήσει και από την άλλη μιλάμε για Δημοτικές δομές που κλείνουν, για άλλες που αφήνονται στη μοίρα τους για να απαξιωθούν, για υπηρεσίες με τεράστια λειτουργικά προβλήματα, για απολύσεις, για εργαζόμενους που κοντεύουν να κλείσουν χρόνο απλήρωτοι, για κακή εξυπηρέτηση των πολιτών, για δημοτικά χαράτσια και πρόστιμα και πόσα άλλα ακόμη.. Αλλά τι να συζητάμε… τι ενδιαφέρουν τους πολίτες τώρα…αυτά τα πράγματα…
Το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα του χρέους μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο πολιτικής σκοπιμότητας στα χέρια του έμπειρου πολιτικού στην Ελλάδα των μνημονίων. Έτσι λοιπόν το είδαμε να χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια κατά το δοκούν για να πιεστεί η κοινή γνώμη και να προβαίνει η πολιτική ελίτ εύκολα σε πώληση δημόσιας περιουσίας, ιδωτικοποιήσεις, σε γρήγορες αναθέσεις έργων, σε κλείσιμο υπηρεσιών, σε απολύσεις, περικοπές, φορολογήσεις, βία, αυταρχισμό, μνημόνια κλπ. Στην δική μας περίπτωση ο νεός δήμαρχος φουσκώνει το χρέος για να μπορεί να χρησιμοποιεί με κάθε ευκαιρία το επικό «παραλάβαμε χάος» για να δικαιολογεί στο μέλλον δυσάρεστες «μεταρρυθμιστικές» πρακτικές ενώ ο πρώην δήμαρχος που έκανε προεκλογική του σημαία τη «χρηστή διαχείριση» το ξεφουσκώνει γιατί δεν μπορεί να παραδοθεί αμαχητί στη μάχη των εντυπώσεων και των ευθυνών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της αδιαφάνειας που καθένας μπορεί να ερμηνεύει όπως θέλει τα οικονομικά του Δήμου είναι απολύτως αναγκαίο να αναζητήσουμε (σε μελλοντική αρθρογραφία) νέες δομές οικονομικού ελέγχου και διαχείρισης που θα στηρίζονται στους πολίτες αλλά και την πραγματική εικόνα των οικονομικών του Δήμου μας. Μιλάμε για ένα συμμετοχικό μοντέλο το οποίο θα εξασφαλίζει πως και το τελευταίο ευρώ που δαπανάται θα είναι απολύτως δικαιολογημένο μιλάμε για ένα μοντέλο όπου οι ίδιοι οι πολίτες αποφασίζουν για την διαμόρφωση του προϋπολογισμού, για το πως θα γίνει η ιεράρχηση, η κατανομή και ο έλεγχος των δαπανών. Και μη βιαστούμε να απαντήσουμε πω αυτά δεν γίνονται γιατί μια χαρά τα έχουν καταφέρει να «γίνονται» από την άλλη πλευρά όπου όλα αποφασίζονται σε κλειστές αίθουσες από την πολιτική ελίτ χωρίς τη συμμετοχή και τον έλεγχο των πολιτών.
Είναι σημαντικό όμως μιας και η συζήτηση γίνεται περί χρέους να αναφερθούμε στο χρέος των αιρετών μας. Το χρέος τους να κάνουν σωστή διαχείριση των εξουσιών που τους δίνει ο νόμος και οι πολίτες χωρίς πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες, το χρέος τους για να κάνουν σωστή διαχείριση του κόπου και των χρημάτων των φορολογουμένων, το χρέος τους να υπηρετούν τους πολίτες κλπ. Αντίστοιχα σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε και το δικό μας χρέος, το χρέος μας σαν πολίτες. Να διεκδικούμε την δημοκρατία που πραγματικά μας αξίζει με τη συμμετοχή μας, με την αντίδρασή μας σε κάθε άδικο και αδιαφανές μέτρο, με την διεκδίκηση δομών, θεσμών και όρων συμμετοχικής διοίκησης και δημοσίου ελέγχου. Πρέπει να αντιληφθούμε πως η τοπική δημοκρατία θέλει καθημερινή διεκδίκηση και πως κάθε φορά που οι πολίτες δεν διεκδικούν, δεν αντιδρούν, δεν συμμετέχουν, κάνουν ένα βήμα πίσω και αντίστοιχα το σύστημα της εξουσίας κάνει ένα βήμα μπροστά και καταλαμβάνει τον δικό τους χώρο επιβάλλοντας τους δικού του όρους με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα.
