«Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες, για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει»
Θουκιδίδης 460-398 π.χ.
ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014.
Κατεστραμμένη 40χρονη μικροέμπορος με μαγαζί 3×3 και μακροχρόνια άνεργο καρδιοπαθή σύζυγο 50 ετών.Ίσα που βγαίνει ενοίκιο – ρεύμα (μην πληρώνοντας ΟΑΕΕ-άρα, χωρίς περίθαλψη).Φυτοζωούν με τη βοήθεια ηλικιωμένων ασθενών συνταξιούχων γονέων .Κι όμως η Κατοχική Κυβέρνηση τους επέβαλλε “τεκμήρια 12.000 ευρώ”.Φόρος 26%+προκαταβολή επόμενου έτους: σύνολο 5.000 ευρώ!!! Δεν έχουν ούτε για φαγητό των 2 ανήλικων παιδιών τους. Όχι να πληρώσουν κι αυτό τον “φόρο Θανάτου”.
Αποτέλεσμα: η “Ελληνική Δικαιοσύνη” θα τους “αφαιρέσει” – σύντομα – το ένα και μοναδικό σπίτι των 70 τμ που στριμωγμένα ζει η οικογένειά τους. Η Δικαιοσύνη όμως, τι είδους δικαιοσύνη θα έπρεπε να αποδώσει σε τούτη την περίπτωση για να είναι πραγματική δικαιοσύνη; Είναι δίκαιο να κατασχεθεί το σπίτι από μια τέτοια οικογένεια που δεν έχει να πληρώσει; Όμως έχουμε ξαναγράψει ότι η απονομή δικαιοσύνης αποτελεί πολιτική πράξη, γιατί εμπεριέχει την επιλογή ενός τύπου κοινωνίας. Η κοινωνία μας είναι καπιταλιστική και έχει σήμα κατατεθέν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι νόμοι της κυρίαρχης τάξης είναι φτιαγμένοι από την ίδια για να υπηρετούν τα συμφέροντά της, τα συμφέροντα των ολίγων και όχι των πολλών. Μέσα λοιπόν σε αυτό το νομικό πλαίσιο καλείται ο δικαστής να απονείμει μια κατ΄ επίφαση δικαιοσύνη και όχι πραγματική δικαιοσύνη.
Τι αξίζει λοιπόν σε τέτοιους φονιάδες κυβερνήτες; Δεν πρέπει επί τέλους να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία;
