Οι συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγονται οι τοπικές εκλογές είναι συνθήκες οικονομικής κρίσης. Είναι μια περίοδος μέσα στην οποία έχουν ληφθεί μέτρα με τα οποία, πάρθηκαν πίσω πολύ σημαντικές εργατικές λαϊκές κατακτήσεις. Είναι μια περίοδος που αναμένεται να παρθούν κι άλλα μέτρα, με στόχο όταν θα έρθει η ανάκαμψη, το κεφάλαιο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, να εξασφαλίσει μεγάλη κερδοφορία. Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι που ανήκουν στα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να πάρουν υπόψη τους τι έχει συμβεί στη ζωή τους το προηγούμενο διάστημα, όταν θα κληθούν να ψηφίσουν και να εκλέξουν νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές στις 7 και στις 14 Νοέμβρη. Πολύ περισσότερο, που ο «Καλλικράτης», είναι ένα από τα βασικά εργαλεία της κυρίαρχης πολιτικής που χτυπά αλύπητα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Ο εργαζόμενος που ο μισθός του μειώθηκε ή έχασε τη δουλειά του, ο συνταξιούχος που δεν έχει πλέον σύνταξη, η λαϊκή οικογένεια που δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι, που ψάχνει να στείλει το παιδί της σε κάποιον παιδικό σταθμό για να βγει στο μεροκάματο και δεν βρίσκει, πρέπει να έχουν κριτήριο ψήφου, αυτά τα προβλήματα που τους τσακίζουν τη ζωή. Στις τοπικές εκλογές, κρίνεται το σύνολο της πολιτικής και πιο συγκεκριμένα, η ζωή του εργάτη, του υπάλληλου, του μισθωτού, του μικρομαγαζάτορα, του φτωχού αγρότη. Άλλωστε, από αυτές τις εκλογές εκλέγονται όργανα της Τοπικής Διοίκησης που είναι τμήμα και συνέχεια του αστικού κράτους και των μηχανισμών του που υλοποιούν μια συγκεκριμένη πολιτική.
Το τελευταίο διάστημα, εκδηλώνονται αντιπαραθέσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, σχετικά με το ποιος θα είναι επίσημος υποψήφιος, ενώ επιχειρούν να εμφανίσουν τους υποψηφίους τους ως «ανεξάρτητους», «άφθαρτους», «ανθρώπους της αυτοδιοίκησης». Επιπλέον, δημοσιεύματα κάνουν λόγο για συνεννοήσεις ανάμεσα σε κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς για να κατεβάσουν κοινό υποψήφιο – πρόσωπο ευρείας αποδοχής.
Όλη αυτή η συζήτηση είναι άκρως αποπροσανατολιστική. Επιχειρούν να κρύψουν ότι οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια ακόμα μάχη, στην οποία συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, με βασικό πυρήνα τη στρατηγική διεξόδου από την κρίση. Θέλουν να κρύψουν ότι και στις τοπικές εκλογές συγκρούονται συμφέροντα ταξικά.
Από τη μία πλευρά, υπάρχουν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα αστικά κόμματά τους και δήθεν ανεξάρτητοι υποψήφιοι, καλούν το λαό να ψηφίσει εκπροσώπους σε δήμους και περιφέρειες που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Και από την άλλη, οι κοινωνικές δυνάμεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων, βιοτεχνών, επαγγελματιών, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των νέων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των νέων ζευγαριών. Τα συμφέροντά τους και οι αγωνίες τους βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και γι’ αυτό πρέπει να ταχθούν με τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, σε κάθε δήμο και περιφέρεια.
Αναφέραμε και προηγούμενα ότι ένα νέο στοιχείο σε σχέση με παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις σε τοπικό επίπεδο, είναι η εφαρμογή του «Καλλικράτη». Όταν με αυτή την αντιδραστική μεταρρύθμιση θα αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι και η τοπική φορολογία, τι θέση θα πάρουν οι «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι; Όταν με τον «Καλλικράτη» οι υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας που έχει ανάγκη ο λαός, θα είναι μόνο για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα, οι «αδέσμευτοι», «ανεξάρτητοι» και «άφθαρτοι» υποψήφιοι τι ακριβώς θα κάνουν;
Δεν πρόκειται να υπάρξει – όπως έχει αποδείξει η ιστορία – ούτε ένας εκλογικός συνδυασμός για τα τοπικά όργανα, που να μην έχει άμεση διασύνδεση με κάποιο πολιτικό κόμμα ή βουλευτή του, είτε να στηρίζεται από περισσότερα του ενός κόμματα. Όταν μάλιστα οι εργαζόμενοι ακούν μεγάλα λόγια, ότι ο τάδε συνδυασμός είναι υπεράνω κομμάτων, πρέπει να… κουμπώνονται ακόμα περισσότερο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμα πόσες φορές σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, οι δήθεν ανεξάρτητοι έχουν στηρίξει στο δεύτερο γύρο υποψηφίους που στηρίζονται από ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ…
Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, τα λαϊκά στρώματα είναι υποχρεωμένα από τα πράγματα να αποδοκιμάσουν τις όποιες «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες (που θέλουν όμως τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ). Πολύ περισσότερο που μετά τις εκλογές οι εκλεγμένοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την κυβερνητική πολιτική, την πολιτική των κομμάτων που στηρίζουν.
Ας δούμε άλλη μία πλευρά: Το δίλημμα που βάζουν ορισμένοι ότι «τοπικές είναι οι εκλογές, με βάση τα τοπικά κριτήρια ψηφίζουμε», είναι παγίδα για το λαό. Ο άνθρωπος δεν διαχωρίζεται σε δημότη και σε εργαζόμενο. Μπορεί να δουλεύει αλλού και να ζει αλλού, όμως τα προβλήματα είναι ενιαία. Στην πραγματικότητα, το τοπικό πρόβλημα ή η τοπική ιδιαιτερότητα, είναι η έκφραση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής που ασκείται.
Το επόμενο διάστημα θα φουντώσει ακόμα περισσότερο η προπαγάνδα, σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Και για τους δήθεν «ακομμάτιστους» που πρέπει να αναδειχθούν, για το «τοπικό κριτήριο», για τις «συνεργασίες στο όνομα της Αυτοδιοίκησης». Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν. Έχουν την ευκαιρία να μετατρέψουν αυτή την εκλογική μάχη σε εφαλτήριο αντεπίθεσης. Πρέπει μαζικά να ψηφίσουν και να σκεφτούν συνολικά την κατάσταση που βιώνουν. Και να στηρίξουν τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» τόσο στη περιφέρεια Θεσσαλίας όσο και στο δήμο τους.
-Χαλάτσης Άστερης, μέλος της ν.ε. Καρδίτσας του ΚΚΕ
