Εκεί που πιστεύει ένας νοήμων άνθρωπος πως βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση, ξαφνικά τον διακατέχουν μύρια σκέψεις αμφιβολιών με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται μερικώς ή ολικώς και να χάνει τον προορισμό του, συνεπώς. Και όπως λέει μια σοφή ρήση: «Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει». Αυτή είναι η αλήθεια και την παραδέχονται ουκ ολίγοι! Στη πραγματικότητα που φέρνουμε σε αφύπνιση τους εαυτούς μας, ύστερα από ένα βαθύ νυχτερινό ύπνο, στην αρχή όπου όλα δείχνουν θολά (ώσπου να ανοίξει το μάτι) όπως ομολογεί η πλειοψηφία των ζώντων, ξυπνάνε διαδοχικά όλες οι αισθήσεις.
Εδώ να διευκρινιστεί πως η παράλληλη λέξη για τις αισθήσεις είναι οι κατευθύνσεις, με βασικό χαρακτηριστικό την περιπλάνηση!
Ένας Γάλλος στρατιωτικός προς τα τέλη του 17ου αιώνα είχε πει σχετικά, πως: «Λένε ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική. Μα από τη στιγμή που ο Κολόμβος σαλπάρισε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, τι θα μπορούσε να είχε κάνει η Αμερική για να τον αποφύγει;» Μεγάλη αλήθεια, που φανερώνει τον προσδιορισμό μίας αθέατης κατεύθυνσης.
Πολλά ζωντανά παραδείγματα μαρτυρούν την επιθυμία του αγνώστου προορισμού, που φαινομενικά η ιστορία μας δείχνει πως οι περιπλανώμενοι ταξιδευτές ως οδηγό και σύμβουλο μαζί τους είχαν μόνο μία πυξίδα ή μία διαίσθηση. Φτάνανε δηλαδή όπου βάζανε στόχο και είχανε κάποιους εύλογους σκοπούς. Με την πιο βαθειά έννοια, όλες οι εναλλακτικές λύσεις οδηγούν συνήθως στο ίδιο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Όπως ο άνεμος, που ξέρει πότε και σε ποια κατεύθυνση πρέπει να φυσήξει, έτσι και το ανθρώπινο γένος ψάχνει, αναζητά και στο τέλος βρίσκει την αθέατη πλευρά. Ανεμπόδιστα, ελάχιστοι κατάφεραν να βρουν τον δρόμο που χαράξανε και ανήκουν στους ευνοημένους.
Ορθά λοιπόν και ο σκοπός που λένε πως αγιάζει τα μέσα, αφού συμβάλλει συμμαχικά καθ’ όλη την διάρκεια μιας εξερεύνησης.
Ουσιαστικά, όποιος δεν ξέρει τον Σκοπό, δεν μπορεί να ξέρει τον Δρόμο.
){kind=link}