Οι εκλογές της ΕΛΜΕ (13/12) έφεραν μεταβολές στο ΔΣ του σωματείου. Οι 3 δυνάμεις (ΔΑΚΕ-Ενωτική Κίνηση-Αγωνιστική Συσπείρωση) του προηγούμενου ΔΣ έχασαν από μία έδρα. Έτσι προέκυψε το “πρώτη φορά” με 6 παρατάξεις διοικητικό συμβούλιο με την Εκπαιδευτική Δράση, την Δύναμη Αλλαγής (πρώην ΠΑΣΚ) και τις Αγωνιστικές Κινήσεις να παίρνουν από μία έδρα.
Στις εκλογές ψήφισαν 552 καθηγητές. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός ψηφισάντων από τον Δεκέμβρη του 2011. Αξιοσημείωτο ότι ψήφισαν περίπου 120 καθηγητές που τον περασμένο Ιούνη στις εκλογές για αντιπροσώπους για το συνέδριο της ΟΛΜΕ, απείχαν.
Δύο νομίζουμε είναι οι παράγοντες που επέδρασαν στο αποτέλεσμα. Από τη μια το κατέβασμα της πρώην ΠΑΣΚ- Δύναμη Αλλαγής που κινητοποίησε ένα δυναμικό και λιγότερο της Ενωτικής Κίνησης. Από την άλλη υπήρξαν αρκετοί εκπαιδευτικοί που θέλησαν να καταδικάσουν τις καθεστωτικές δυνάμεις και να στηρίξουν με την ψήφο τους δυνάμεις που κινούνται σε αντίθετη τροχιά με τις διάφορες παραλλαγές του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Έτσι ερμηνεύεται η αύξηση των ψήφων σε σχέση με τον Ιούνη της Αγωνιστικής Συσπείρωσης-ΠΑΜΕ, της Εκπαιδευτικής Δράσης και των Αγωνιστικών Κινήσεων.
Βέβαια οι συσχετισμοί εξακολουθούν να ορίζονται και να καθορίζονται από τον γενικότερο αρνητικό ευρύτερο κοινοβουλευτικό συσχετισμό. Εννοούμε ότι η μακρόχρονη κινηματική αδράνεια, η διαλυτική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα -με όλο και πιο έντονα τα στοιχεία εκφυλισμού και παραίτησης- σε συνδυασμό με την ένταση της κυβερνητικής επίθεσης που δεν αντιμετωπίζεται, “παράγουν” την εκλογική επιλογή των καθεστωτικών παρατάξεων. Οι ψήφοι πάνε στους νυν, πρώην και μελλοντικούς κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Στο ΔΣ την πλειοψηφία έχουν οι ίδιες δυνάμεις που κυριαρχούν και στην ΟΛΜΕ: ΔΑΚΕ-Ενωτική Κίνηση (ΣΥΝΕΚ)-Δύναμη Αλλαγής (ΠΕΚ) έχουν 6 έδρες στις 9.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών αύξησαν τις ψήφους τους και επέστρεψαν στο διοικητικό συμβούλιο. Δεν ισχυριζόμαστε οτι οι συνάδελφοι που μας ενίσχυσαν συμφωνούν με όλα μαζί μας αλλά ενίσχυσαν μια φωνή και στάση που προσπαθεί να ανατρέψει το κλίμα της αδράνειας και υποταγής και να καταστήσει ορατό για τους συναδέλφους το δρόμο της αντίστασης-διεκδίκησης. Χωρίς ψηφοθηρία και χωρίς εκλογικά διλήμματα.
Ευχαριστούμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που μας στήριξαν στις εκλογές όπως και εκείνους που παρότι δεν μας ψήφισαν χάρηκαν με το αποτέλεσμα. Για όσους πάλι στεναχωρήσαμε, θα προσπαθήσουμε να τους στεναχωρήσουμε περισσότερο στη συνέχεια.
Η εκλογική μάχη τελείωσε αλλά η επίθεση συνεχίζεται και κλιμακώνεται σε όλα τα μέτωπα. Σε αυτή τη βαρβαρότητα μπορεί να βάλει φρένο μόνο η μαζική πάλη, μόνο η συσπείρωση στο σωματείο. Προκύπτει επιτακτικά η ανάγκη να βρούμε τους τρόπους και τα εργαλεία για να συσπειρωθούν οι καθηγητές σε έναν αγωνιστικό προσανατολισμό ανασυγκρότησης της ΕΛΜΕ.
Όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει, η ισχύς του κινήματος των εργαζομένων δεν προκύπτει ούτε από τα επιχειρήματα που θα παρουσιάσει στον αντίπαλο, ούτε από την εξυπνάδα των ηγετών του. Προκύπτει από τον πραγματικό συσχετισμό. Και αυτός δεν είναι οι ψήφοι στις εκλογές ή οι έδρες στο ΔΣ αλλά καθορίζεται από το πόσοι και πόσο είναι στις καθημερινές μάχες, μαζικοποιούν τις συνελεύσεις, συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και τις απεργίες. Ενδεικτικό ότι τα ποσοστά της απεργίας (14/12) ήταν στο 6% και οι συγκεντρώσεις άμαζες.
Απαραίτητος όρος είναι να απαλλαγούν τα σωματεία από την πολιτική και οργανωτική σαβούρα των παζαριών, της συνδιαχείρισης με το κράτος, τις κυβερνήσεις και τη διοίκηση, από την παραλυσία της ανάθεσης του αγώνα σε κάποιους φωτισμένους που «παλεύουν» για μας χωρίς εμάς. Χωρίς αυταπάτες και εύκολες -τελικά ψεύτικες- απαντήσεις.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών θα συνεχίσουν αταλάντευτα την προσπάθειά τους να συμβάλουν στο καθήκον αυτό.
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
