Φέτος κλείνουμε τα 45 χρόνια από την 17η Νοέμβρη του 1973, μια ημερομηνία που μένει στη μνήμη όλων μας, ως η μέρα που οι φοιτητές ένωσαν τις φωνές τους με την εργατική τάξη διατρανώνοντας την αντίθεσή τους ενάντια στην αμερικανοκίνητη δικτατορία και το ΝΑΤΟ.
45 χρόνια, λοιπόν, αργότερα τα συνθήματα αυτά παραμένουν επίκαιρα, καθώς η πολιτική που εφαρμόζεται μπορεί να άλλαξε διαχειριστές αλλά δεν έχει αλλάξει την ουσία της, που είναι καθαρά αντιλαϊκή.
Καλούμε τους εργαζόμενους να τιμήσουμε την ημέρα αυτή όχι επετειακά, ούτε κάνοντας μνημόσυνα αλλά διατρανώνοντας την αντίθεσή μας στη συνέχεια αυτής της πολιτικής.
Σήμερα παλεύουμε για «ψωμί», με την αναγκαιότητα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, με την απαίτηση για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με κατώτατο μισθό στα 751. Παλεύουμε για να μπορούμε να ταΐζουμε τα παιδιά μας και να ζούμε αξιοπρεπώς.
Σήμερα αγωνιζόμαστε για την «παιδεία» απαιτώντας δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, ώστε να μην μετατίθενται τα βάρη της «δωρεάν» εκπαίδευσης στους γονείς, που βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη πληρώνοντας αφειδώς φροντιστήρια, υλικά και δραστηριότητες για τα παιδιά τους. Αγωνιζόμαστε για την «παιδεία» που θα μορφώνει τα παιδιά μας δημιουργώντας ολοκληρωμένες προσωπικότητες με κριτική ικανότητα και όχι για την παιδεία της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, που δημιουργεί ευέλικτους, μισομορφωμένους και μισοκαταρτισμένους εργαζόμενους.
Σήμερα μαχόμαστε για την «ελευθερία»διεκδικώντας το δικαίωμά μας στην απεργία, ένα δικαίωμα που γίνεται μεγάλη προσπάθεια να καταργηθεί τόσο από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα αστικά κόμματα, που μαζί ψηφίσαν τα μνημόνια, όσο και από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που τηρεί σιγή ιχθύος και βάζει πλάτη στα πλαίσια της συναίνεσης για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Μαχόμαστε για να μπορούμε να απεργούμε χωρίς να μας σημαδεύουν με το όπλο, όπως έγινε στην πανοικοδομική απεργία της 14ης Νοέμβρη στην Αθήνα, την ελευθερία να μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς για το πώς θέλουμε να ζήσουμε βάζοντας τις δικές μας ανάγκες στο προσκήνιο και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων.
Σήμερα αντιμαχόμαστε και φωνάζουμε «έξω το ΝΑΤΟ – οι ΗΠΑ», που μαζί με την Ε.Ε. ευθύνονται για το σφαγιασμό ολόκληρων λαών, τον ξεριζωμό τους και τη δημιουργία τεράστιων στρατιών προσφύγων. Αντιμαχόμαστε την πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που στα 60 χιλιόμετρα μακριά μας δημιουργεί ΝΑΤΟϊκές βάσεις με drones θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας, που δίνει «γη και ύδωρ» ανά την Ελλάδα μετατρέποντάς την σε απέραντο στρατηγείο του ΝΑΤΟ, ξεπουλάει και χρηματοδοτεί αδιαλείπτως το ΝΑΤΟ διαθέτοντας δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς, ενώ την ίδια στιγμή πετσοκόβει τους μισθούς και τις συντάξεις, καταργεί τη δημόσια και δωρεάν Υγεία με την υποβάθμιση των νοσοκομείων τόσο από την άποψη της έλλειψης προσωπικού όσο και από την άποψη των υλικών υποδομών.
Σήμερα 45 χρόνια μετά οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι μαζί με τους μικρομεσαίους αγρότες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες και τη νεολαία καλούμαστε να τιμήσουμε την ημέρα αυτή δίνοντας μαζί τη δική μας απάντηση στην επίθεση που δεχόμαστε, προετοιμάζοντας την απεργία της 28ης Νοέμβρη.
Συνεχίζουμε δυναμικά. Μπροστά οι δικές μας ανάγκες.
