Η νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση δείχνει τα «δόντια» της. Η πανδημία του κορονοϊού επιτάχυνε την εκδήλωσή της έπειτα από μία αναιμική ανάκαμψη της οικονομίας και ξεμπρόστιασε παλιούς και νέους κυβερνόντες, οι οποίοι από το πρωί μέχρι το βράδυ μας λιβάνιζαν για την «επιστροφή στην κανονικότητα».
Μία κανονικότητα, όμως, που, από πρώτο χέρι, διαπιστώσαμε ότι κανένα από τα προβλήματά μας δεν έλυσε, αντίθετα, έγινε αφετηρία, για να προστεθούν και από πάνω νέα αντεργατικά μέτρα, που θωρακίζουν το σήμερα και το αύριο των συμφερόντων και απαιτήσεων του κεφαλαίου.
Το διαρκές πάγωμα των συλλογικών συμβάσεων, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για τη μη εφαρμογή όσων τελικά «καταφέρουν» να υπογραφούν, τα κατασταλτικά μέτρα ενάντια στη λειτουργία των συνδικάτων, τους αγώνες των εργαζομένων και ο περιορισμός του δικαιώματος της Απεργίας, η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, οι απολύσεις και η ανεργία, φέρουν τη σφραγίδα όλων αυτών, που πουλάνε «φούμαρα» στους εργαζόμενους, για να εξασφαλίζουν, με όλους τους τρόπους, προνόμια στους μεγαλοεπιχειρηματίες για τα κέρδη τους.
Οι παλιές και οι νέες υποσχέσεις στους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μετατρέπονται σε εκκλήσεις, που συνοδεύονται με επιχειρήματα «περί έκτακτης και δύσκολης κατάστασης», για να φορτώσουν τα σπασμένα και το λογαριασμό της κρίσης σε μας τους εργαζόμενους και να ξαναβγούν λάδι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεπενδυτές.
Ήδη, η κυβέρνηση δημιούργησε μηχανισμό περικοπής του μεροκάματου και των μισθών με πρόσχημα την πανδημία του κορονοϊού. Η «ταρίφα» του κοψίματος ξεκινάει από το 50% του μεροκάματου!
Έχουν δοθεί όλα τα όπλα στην εργοδοσία, για να χειροτερέψει τους όρους δουλειάς και ασφάλισης. Οι απολυμένοι, οι κακοπληρωμένοι, οι έχοντες «γαϊδουρινή» υπομονή εργαζόμενοι για το πότε θα αποφασίσει ο εργοδότης να τους πληρώσει τα δεδουλευμένα ή να τους κολλήσει κάποια ένσημα από τις μέρες εργασίας τους πολλαπλασιάζονται, με την κυβέρνηση να νομιμοποιεί τη βαρβαρότητα στους χώρους δουλειάς δια της απουσίας των ελεγκτικών μηχανισμών, αφήνοντας στην κυριολεξία τα αφεντικά να κάνουν «πάρτι».
Οι άνεργοι, ούτε στην κρίση, ούτε στην ανάκαμψη, ούτε τώρα με τον κορονοϊό, είδαν κανένα μέτρο στήριξης της ζωής και του εισοδήματός τους. Η συντριπτική πλειοψηφία παραμένει χωρίς καμία στήριξη κι από πάνω ακούει και δηλώσεις υπουργών και κυβερνώντων ότι «θα τα φέρει βόλτα, όπως έκανε τόσα χρόνια και δε χρειάζεται καμία στήριξη». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει τους άνεργους ούτε λίγο, ούτε πολύ «προνομιούχους» και τους μεγαλοεπιχειρηματίες «πληγέντες» και τους μπουκώνει με πακέτα δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι τραπεζίτες ήδη ακονίζουν τα νύχια τους, για να βάλουν στο χέρι τα σπίτια των εργατικών οικογενειών.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί, ξέρουμε πως θα παιχτούν τα επεισόδια σήμερα. Ξέρουμε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στα κέρδη των λίγων. Αυτό είναι το κριτήριο για τα μέτρα που προωθούνται.
Διαμαρτύρονται οι μεγαλοκατασκευαστές για «ζημιές και χασούρες»; Παίρνουν νέα έργα και μεγαλύτερα πακέτα για την εκτέλεσή τους. Τα μεροκάματα των εργαζομένων όμως από τώρα είναι πετσοκομμένα και προκαθορισμένα.
Χάνουν οι μεγαλοξενοδόχοι την πελατεία τους; Ζητάνε να τους πληρώσει τη χασούρα το κράτος, δηλαδή να τους πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι φορολογούμενοι και το κράτος τους διευκολύνει. Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, όπως και οι μικροί επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι, μένουν απέξω από το λογαριασμό του κράτους. Οι διακοπές του εργάτη και της οικογένειάς του και αυτές απέξω από το λογαριασμό.
Μειώνεται η κίνηση των αεροπορικών εταιριών; Οι επιχειρηματίες ζητάνε και τα ρέστα τους … και ταυτόχρονα απολύουν εργαζόμενους, για να σωθούν οι επιχειρήσεις τους.
Οι διάφοροι επιχειρηματίες της Υγείας δηλώνουν πάντα «έτοιμοι» να βοηθήσουν.. (είδαμε τα χαΐρια τους εν μέσω καραντίνας), πάντα βέβαια με «αδρά αμοιβή». Γι αυτούς δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πάντα με κριτήριο το κέρδος. Μπορεί και αυτοί σε λίγο να προβάλλουν κανά «αίτημα» να ενισχυθούν, γιατί λιγοστεύει η πελατεία τους στις πανάκριβες δομές τους ή γιατί δεν έχουν τα προσδοκώμενα κέρδη.
Συνάδελφοι οικοδόμοι, εργαζόμενοι στις Κατασκευές, άνεργοι, μετανάστες,
Η πείρα που έχουμε αποκτήσει πρέπει να γίνει ενεργή δράση. Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι η μόνη προστασία για τη ζωή μας είναι η συσπείρωση και ο αγώνας. Είναι η διεκδίκηση με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες, για το μεροκάματο, την ασφάλιση, για το 800άρι, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για να απαλλαγούμε από τους «σωτήρες», που μια ζωή μας σώζουν και κάθε φορά βρισκόμαστε μπροστά σε χειρότερα προβλήματα.
Η ελπίδα μας βρίσκεται στη συσπείρωση στο Συνδικάτο μας, στην ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης απέναντι στο συμβιβασμό, την ηττοπάθεια, τη συναίνεση.
Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας
Μένουμε δυνατοί και συνεχίζουμε τον αγώνα μας
