Κυκλοφορούν ανάμεσά μας και ας έχουν ξεχαστεί, τα λεπτοκαμωμένα αυτά πλάσματα που φανερώνονται στις λαϊκές παραδόσεις της βόρειας Ευρώπης. Ως συνεργοί και βοηθοί του Άι Βασίλη στη κατασκευή των παιχνιδιών του, εισήχθησαν στην παράδοση το 1856 από την Συγγραφέα Λουΐζα Άλκοτ.
Το βιβλίο της για τα ξωτικά δεν το τύπωσε ποτέ, όμως ένα περιοδικό με πηγή την δική της εργασία και έμπνευση, τα έκανε γνωστά το 1873 με το εξώφυλλό του που απεικόνιζε τον Άι Βασίλη να περιστοιχίζεται από «ξωτικά» και να φτιάχνει τα παιχνίδια του. Πλάσματα συνήθως μικρόσωμα και παιχνιδιάρικα που λατρεύουν τη φύση, τη μουσική και τις σκανταλιές. Όλοι οι λαοί της γης τα έχουν αναγνωρίσει και περιγράψει ως κατοίκους του αγνού φυσικού περιβάλλοντος. Των δασών, των λιμνών και των δέντρων.
Οι αρχαίες παραδόσεις έχουν μετεξελιχθεί σε παραμύθια, μέσα στα οποία διασώζονται βασικές σχετικές πληροφορίες, όπως για δέντρα που μιλάνε! Οι αρχαίες αναφορές μιλούσαν για τα δέντρα, μέσα στα οποία υπάρχουν «ψυχές» και «πνεύματα»..!
Οι Έλληνες τις ονόμασαν Αμαδρυάδες και τις έβλεπαν με ενορατικό τρόπο να χορεύουν γύρω από τις ιερές δρυς. Κι ενώ αυτά τα μυστηριακά όντα έμοιαζαν να ξεχνιούνται από τον σύγχρονο άνθρωπο, η κινηματογραφική μεταφορά της τριλογίας: «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» έφερε σε επαφή το πλατύ κοινό με αυτά τα όντα, που αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι κατοικούν στη φαντασία των λαών, υπάρχουν κι άλλοι που ορκίζονται ότι τα έχουν δει. Ιδίως σε χώρες όπως η Βρετανία και η Ιρλανδία.
Ο κόσμος τους είναι πιο λεπτοφυής από τον δικό μας, γιατί στη δική τους παράλληλη διάσταση το υλικό σώμα δεν είναι απαραίτητο και είναι κατά κανόνα αόρατο. Το σώμα των ξωτικών είναι στην ουσία ενεργειακό. Οι διορατικοί άνθρωποι τα περιγράφουν ως μικροκαμωμένα πλάσματα που έχουν φτερούγες., η μορφή των οποίων θυμίζει περισσότερο τα φτερά εντόμων παρά πουλιών. Και το ερώτημα που τίθεται, είναι: Υπάρχουν στ’ αλήθεια; Μερικοί επιμένουν πως αν κοιτάξουμε λίγο καλύτερα γύρω μας θα τα δούμε… είναι εκεί!
){kind=link}