Η κυβέρνηση με τους χειρισμούς της το τελευταίο διάστημα έφερε την Ελλάδα στη δυσκολότερη θέση από ποτέ. Είμαστε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας ολιγωριών και δειλίας στη λήψη αποφάσεων από μια κυβέρνηση που τελευταία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να φλυαρεί. Μέτρα που έπρεπε να ληφθούν τον Ιούνιο και τον Αύγουστο δεν συζητήθηκαν καν με αποτέλεσμα πρώτη η τρόικα και στη συνέχεια ολόκληρη η Ευρώπη να μας γυρίσουν την πλάτη θεωρώντας ότι τους κοροϊδεύουμε. Οι συνέπειες αυτής της απραξίας είναι οδυνηρές και καλούμαστε τώρα να λάβουμε μέτρα σκληρότερα και πιο άδικα προκειμένου να αποκτήσουμε ξανά τη χαμένη αξιοπιστία μας.
Η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες έπρεπε να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, μια κίνηση που από μόνη της αρκούσε να μας εξασφαλίσει την περιβόητη έκτη δόση, παράλληλα δε μέσω ακριβώς αυτών των αποκρατικοποιήσεων θα άρχιζαν να κινούνται, έστω και δειλά, τα πρώτα γρανάζια της οικονομίας με αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αντ’ αυτού προτίμησαν τον εφησυχασμό με αποτέλεσμα η τρόικα να απαιτήσει επιπρόσθετες και πιο επώδυνες προϋποθέσεις με αντάλλαγμα την εκταμίευση της έκτης δόσης. Ενδεικτική του κλίματος και των προϋποθέσεων που τίθενται για την εκταμίευση της έκτης δόσης του δανείου είναι επιστολή (email) του γενικού γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής προς τους υπουργούς και τους γενικούς γραμματείς, στην οποία καταγράφονται τα μέτρα που ζητά η τρόικα να εφαρμοστούν άμεσα. Πρόκειται για 15 μέτρα στα οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται η δραστική περικοπή συμβάσεων αορίστου χρόνου σε όλους τους φορείς του δημοσίου, η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με το φόρο στο πετρέλαιο κίνησης, νόμο για τη μείωση των συντάξεων του ΟΓΑ όπως και η άμεση προώθηση της εργασιακής εφεδρείας. Περισσότερη φτώχεια με λίγα λόγια, η οποία όμως θα μπορούσε να αποφευχθεί αν η κυβέρνηση στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και έκανε το καθήκον της.
Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα στην πολιτική γίνονται καθημερινά πιο επιτακτικές ανάγκες επειδή η διακυβέρνηση της χώρας με αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος είναι πλέον ξεπερασμένη. Ο τόπος έχει ανάγκη από φρέσκιες ιδέες και από πρόσωπα με όρεξη για προσφορά χωρίς τις αγκυλώσεις και τους εγκλωβισμούς του παρελθόντος που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί και σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην προκειμένη, επικίνδυνες για τη χώρα.
