Με συνοπτικές διαδικασίες – χωρίς καμία αιδώ- με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο «εξπρές» που ήρθε με τη μορφή του κατεπείγοντος και ψηφίστηκε από τη βουλή των Ελλήνων κατεδαφίστηκαν κατακτήσεις αιώνων των εργαζομένων. Δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν με κόστος ανθρώπινες ζωές, οι οποίες χάθηκαν για το όραμα να απολαμβάνουν οι άνθρωποι που εργάζονται τα αγαθά των κόπων τους χωρίς αφεντικά που θα τους κλέβουν τον ιδρώτα. Δυστυχώς όσον αφορά την εργασία στη σημερινή Ελλάδα της βαρβαρότητας των μνημονίων φθάσαμε πλέον στο σημείο να χάνονται με εγκληματική αδιαφορία και συνειδητή ταξική επιλογή από πλευράς της κυβερνητικής τρόικας όσα είχαν διασφαλιστεί με τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ο θεσμός της διαιτησίας, η μετενέργεια, η κυριακάτικη αργία, επιδόματα, το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, η προστασία από τις απολύσεις, η ασφάλιση, όλα μα όλα βρίσκονται στον αέρα και το ένα μετά το άλλο κατεδαφίζονται σαν χάρτινοι πύργοι στο φύσημα του ανέμου. Μα δεν είναι άνεμος αυτό που ζούμε, λαίλαπα είναι που μαζί με τα υπόλοιπα δικαιώματα του ανθρώπου χτυπά και το ανθρώπινο δικαίωμα στην εργασία. Ακόμη και το περιεχόμενο της ίδιας της έννοιας της εργασίας αλλοιώθηκε για να μετονομαστεί στο πρόσφατο παρελθόν σε «απασχόληση» και σήμερα σε «ωφέλεια». Σταδιακά ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός της εποχής μας και οι ντόπιοι και ξένοι θιασώτες του τείνουν να εξαφανίσουν την οντότητα του εργαζόμενου εισάγοντας στη θέση της «ωφελούμενους», έναν νέο τύπο πολιτών που δεν είναι εργαζόμενοι , άρα δεν μπορούν να τυγχάνουν των σχετικών δικαιωμάτων ούτε όμως και άνεργοι, οπότε δε δικαιούνται της κρατικής πρόνοιας και προστασίας. .
Καταφεύγοντας σε κάποιο λεξικό μπορεί κανείς να βρει την πραγματική σημασία της λέξης ωφελούμενος. Δηλώνει αυτόν που αποκτά κέρδος, κάτι καλό ή το θετικό, αυτό που είναι προς το συμφέρον του. Με την τροπολογία που ψηφίστηκε οι «ωφελούμενοι» εντάσσονται σε ολιγόμηνα προγράμματα εργασίας που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε μέσω Ο.Α.Ε.Δ και οργανώνονται από τους ΟΤΑ ή ιδιωτικές επιχειρήσεις και θα αμείβονται μέχρι 490 ευρώ, εφόσον είναι πάνω από 25 ετών και με 427 αν είναι κάτω των 25, διαδικασία μάλιστα που θα γίνεται εκτός ΑΣΕΠ ανοίγοντας ακόμη μια φορά το δρόμο στο ρουσφέτι και τη συναλλαγή. Το καινούργιο εργασιακό μοντέλο που υποκαθιστά την εργασία με την ημιαπασχόληση αφορά λοιπόν «ωφελούμενους» που θα δουλεύουν με ψίχουλα μισθούς σε ωράρια «λάστιχο» θα έχουν μερική ή καθόλου κοινωνική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, κανένα συνδικαλιστικό δικαίωμα, και φυσικά ούτε το δικαίωμα να κτίσουν το μέλλον τους. Ταυτόχρονα το νέο καθεστώς με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών δίνει νέο μπαξίσι στους εργοδότες σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων.
Στο πρώτο μέρος της διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου του 1948 – χρειάστηκε η φρίκη δύο παγκοσμίων πολέμων για να καταλήξει εκεί η ανθρωπότητα- αναφέρεται ότι κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται. Ακόμη στο δεύτερο μέρος της η Διακήρυξη αναφέρεται στα δικαιώματα της κοινωνικής προστασίας και στην ικανοποίηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου που αποσκοπούν στην αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Αναφέρεται στο δικαίωμα στην εργασία, στο δίκαιο μισθό του εργαζομένου, στην προστασία από την ανεργία, στο δικαίωμα στον συνδικαλισμό και ακόμη στην ανάπαυση και στις περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές. Επίσης αναφέρεται στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε ένα επίπεδο ζωής ικανό να διασφαλίσει την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του, περιλαμβανομένων της τροφής, της ένδυσης, της κατοικίας, της ιατρικής περίθαλψης και τις αναγκαίες κοινωνικές υπηρεσίες, της ασφάλισης σε περίπτωση ανεργίας, ασθενείας ή ανικανότητας για εργασία και της προστασίας της μητρότητας. Ποιου από τα παραπάνω δικαιώματα έχουν την ωφέλεια οι νέου τύπου εργαζόμενοι; Δυστυχώς σε κανένα, διότι οι ωφελούμενοι είναι προφανώς εκμεταλλευόμενοι κι αν κάποιος κερδίζει, αυτό είναι το κεφάλαιο. Δυστυχία επίσης αποτελεί η διαπίστωση ότι ζούμε και πάλι αυτά που έγραψε ο Θουκυδίδης για τον εμφύλιο πόλεμο των Κερκυραίων, μεταξύ Δημοκρατικών και Ολιγαρχικών.
« Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους αλλάζουν ακόμα και την σημασία των λέξεων». Έτσι έγραφε ο Θουκυδίδης για τον εμφύλιο. Έτσι και σήμερα, μεταξύ λαού και μνημονιακών πολιτικών, ένα από τα πρώτα πράγματα που πέφτουν στον καιάδα της πιο ακραίας εκδοχής του καπιταλισμού , του νεοφιλελευθερισμού είναι οι λέξεις . Λέξεις, που νοηματοδοτούνται εκ νέου από τα χαλκεία της κυβέρνησης κατά το δοκούν και παίρνουν την αντίθετη σημασία από την πραγματική τους. Όμως ο λαός γνωρίζει καλά τη σημασία των λέξεων και την τελευταία του λέξη δεν την είπε ακόμη κόντρα σ΄αυτούς που του κλέβουν την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τάσσεται υπέρ του εργαζόμενου λαού και προασπίζεται τα δικαιώματά του καλώντάς τον με τους ταξικούς του αγώνες να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές και να ανοικοδομήσει μια καινούργια κοινωνία προς όφελος των εργαζομένων και των αναγκών τους .
