Μετά τη νομοθετική ενοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας προέκυψε το ζήτημα του προστάτη Αγίου του Σώματος, καθόσον η μεν Χωροφυλακή τιμούσε ως προστάτιδα την Αγία Ειρήνη στις 5 Μαίου, η δε Αστυνομία Πόλεων τον Άγιο Μηνά στις 11 Νοεμβρίου. Για το λόγο αυτό ήταν επιτακτική η ανάγκη καθιέρωσης του προστάτου Αγίου του ενοποιημένου πλέον Σώματος και ύστερα από εισήγηση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και με το υπ’ αριθ. 398/28-09-1987 Προεδρικό Διάταγμα, καθιερώθηκε ως προστάτης, ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Αρτέμιος και ως ημέρα εορτασμού η 20η Οκτωβρίου.
Ο Άγιος Αρτέμιος έζησε την εποχή του Βυζαντίου, είχε ευγενική καταγωγή και αξιόλογη μόρφωση. Ήταν προικισμένος με ανυποχώρητο θάρρος, προκειμένου να υπερασπισθεί και να προστατεύσει τους αδικούμενους και καταδυναστευόμενους χριστιανούς. Αγωνίστηκε με καρτερία και υπομονή για την ευνομία και την ελευθερία της πίστης, αφοσιωμένος στο καθήκον και στην αποστολή του, μένοντας ακλόνητος μέχρι θανάτου στην πίστη του στο Χριστό. Ο Άγιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της εμφάνισης του Τιμίου Σταυρού με την προτροπή «εν τούτω νίκα» στον Μεγάλο Κωνσταντίνο, γεγονός που ενίσχυσε περισσότερο την πίστη του προς τον Χριστό.
Εκείνο όμως που σφράγισε ιδιαίτερα τη ζωή του Αγίου Αρτεμίου ήταν η θαρραλέα αντίστασή του στον Ιουλιανό τον Παραβάτη, γεγονός που οδήγησε στο μαρτυρικό θάνατό του. Αρνούμενος να απαρνηθεί την πίστη του και να υπακούσει στις διαταγές για την επαναφορά της λατρείας των ειδώλων, ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, διέταξε την σύλληψή του, τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία όχι μόνο εξωτερικά αλλά και βαθύτερα μεταξύ του Αγίου Αρτεμίου και της Ελληνικής Αστυνομίας, ώστε να δικαιώνεται αυτή η ανακήρυξή του ως προστάτου της Ελληνικής Αστυνομίας.
Α) Το αξίωμά του (Δούξ) περιλάμβανε καθήκοντα ανάλογα μ’ εκείνα των Αστυνομικών, τα οποία με συνέπεια τα υπηρέτησε.
Β) Η Θαρραλέα και μέχρι θανάτου αντίσταση του Αγίου στην παρανομία του Ιουλιανού, για χάρη της υπεράσπισης και προστασίας των αδικουμένων και δυναστευομένων χριστιανών πολιτών, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους άνδρες και γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας, αφού ο Αστυνομικός, με τυφλή προσήλωση στο καθήκον, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, πρέπει να μένει συνεπής και ακέραιος στο καθήκον, με θυσία, αν χρειαστεί, ακόμα και της ζωής του.
Γ) Ο έλεγχος της παρανομίας και η προσπάθεια του Αγίου ν’ αποτρέψει και αυτόν ακόμα τον αυτοκράτορα από την εφαρμογή μιας λανθασμένης τακτικής. Έτσι και η Αστυνομία προσπαθεί να επαναφέρει στην τάξη κάθε ατακτούντα και αντιτιθέμενο στο θείο και ανθρώπινο δίκαιο.
Δ) Η παρουσία του Αγίου ενέπνεε στους Χριστιανούς θάρρος, εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας. Το ίδιο και ο Αστυνομικός εμπνέει τα ίδια συναισθήματα με την παρουσία του σε κάθε χώρο.
Ε) Με το ειρηνικό φρόνημα και την ακεραιότητά του ο Άγιος κατάφερε να αποσπάσει από την ειδωλολατρία πολλούς και να τους φέρει στο φώς της χριστιανικής αλήθειας. Αλλά και ο Αστυνομικός καλείται να εργασθεί, ώστε άνθρωποι με παράνομη και αντικοινωνική δράση και συμπεριφορά να μεταβληθούν σε νομοταγείς και χρηστούς πολίτες.
Στ) Τέλος ο Άγιος αγαπούσε τους Χριστιανούς, είχε ψυχική επικοινωνία μαζί τους, απέκτησε την εμπιστοσύνη τους, ανάλωσε τη ζωή του, προκειμένου να τους εξασφαλίσει την πνευματική τους ανεξαρτησία και το δικαίωμα να πιστεύουν ελεύθερα. Και ο Αστυνομικός αγαπά το λαό, μοχθεί και κοπιάζει νύκτα και ημέρα για να περιφρουρεί τη γαλήνη, την τάξη, την ασφάλεια, την ειρήνη κι την ελευθερία. Να τον διακονεί, να παραστέκεται στα προβλήματά του, να συνεργάζεται μαζί του.
Toυ Αρχιφύλακα-Κληρικού Δαλαγιώργου Νικολάου
