Η πανδημία συνεχίζει να απειλεί, ενώ οι κυβερνήσεις κάνουν σαφές ότι το μόνο σχέδιο που διαθέτουν είναι να μην διαταραχθεί, όσο γίνεται, η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Τα μέτρα προστασίας σε εργοστάσια, σούπερ μάρκετ, υπηρεσίες είναι για τους εργαζόμενους αστεία, ενώ η πολυδιαφημισμένη «ενίσχυση» των δομών περίθαλψης έχει οδηγήσει σε 5.000 λιγότερους εργαζόμενους (3.000 μόνιμους και 2.000 έκτακτους) το Μάη του 2020 σε σχέση με το Μάη του 2019! Η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία χωρίς να εγγυάται τίποτα, με απόλυτη ανευθυνότητα και με περισσότερους μαθητές στην τάξη από ό,τι πέρσι! Με χίλια ζόρια «δεσμεύτηκε» (και αυτό μένει να αποδειχτεί) να καλύψει το κόστος για τα στοιχειώδη Μέσα Υγειονομικής Προστασίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Εντείνεται η επίθεση στα δικαιώματά μας
Η ιδιαίτερη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πανδημία, όχι μόνο δεν έχει φρενάρει τους ρυθμούς της επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα, αλλά αντίθετα χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για την επιτάχυνσή της: Με απανωτούς νόμους και τροπολογίες, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και οι μαζικές απολύσεις καλύπτονται θεσμικά, οι διαδηλώσεις περιορίζονται δραστικά (σχεδόν απαγορεύονται), η αστυνομική βία γίνεται όλο και πιο βάρβαρη. Μεθοδεύεται η κατάργηση του δικαιώματος της αναρρωτικής άδειας στον ιδιωτικό τομέα, καθώς, με νέα ρύθμιση, οι ασθενείς που βρίσκονται σε καραντίνα θα υποχρεωθούν να δουλεύουν υπερωρίες για να καλύψουν τις «χαμένες» εργατοώρες! Την ίδια στιγμή που με εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ κόβεται η αδεια ανατροφής σε νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς. Ο νόμος – έκτρωμα 4692 προμηνύει τσουνάμι ταξικών φραγμών και αποκλεισμών στις σπουδές, η αξιολόγηση ξεκινά ενώ χιλιάδες αναπληρωτές μετά την εφαρμογή του προσοντολογίου του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν μπροστά τους τη μόνιμη ανεργία. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, με μια απέραντη καθεστωτική αναλγησία, 11.000 περίπου αναπληρωτές αποκλείονται από τους πίνακες λόγω ενός παράβολου (!) και άλλοι είναι θύματα αμέτρητων λαθών από το… επιτελικό κράτος.
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή
Και το τοπίο σκοτεινιάζει περισσότερο καθώς οι κίνδυνοι ένοπλων συγκρούσεων έρχονται όλο και πιο κοντά. Η επικυριαρχία των ιμπεριαλιστών και οι τυχοδιωκτισμοί της τούρκικης και της ελληνικής αστικής τάξης («άτακτο» και «καλό» παιδί στα μεγάλα αφεντικά, αντίστοιχα) αποτελούν εγγύηση επικίνδυνων εξελίξεων ενάντια στα μόνιμα θύματα, τους λαούς της περιοχής και ανάμεσά τους για τους λαούς Ελλάδας – Τουρκίας.
Το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό διακυβεύουν το σύνολο των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων: Την ίδια τη ζωή, την περίθαλψη, τη δουλειά, τις σπουδές, τις ελευθερίες.
Οι (ει)δικοί τους δίνoυν ρέστα διατεταγμένης υπηρεσίας
Ο περιοδεύον θίασος που ακούει στο όνομα «ειδικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης» δίνει ρέστα διατεταγμένης υπηρεσίας και αποδεικνύει την απόλυτη υποταγή της επιστήμης στο κεφάλαιο. Οι (ει)δικοί τους παίρνουν άμεσα γραμμή από την κυβέρνηση και της «υποδεικνύουν» αυτό που τους έχει αυτή υποδείξει. Οι συνεχείς παλινωδίες και οι γελοιότητες που χαρακτηρίζουν τα επιτελεία αυτά ρίχνουν νερό στο μύλο αντιδραστικών θεωριών και συνομωσιολογίας. Οι θεωρίες αυτές όχι μόνο λειτουργούν καθησυχαστικά σε σχέση με τους κινδύνους, αλλά δίνουν και άλλοθι στο σύστημα και στις κυβερνήσεις του ώστε να μην κάνουν τίποτα για να προστατεύσουν τη λαϊκή υγεία.
Που βρίσκονται οι απαντήσεις;
Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, απάντηση δεν μπορούν να δώσουν οι (και πάλι) αναμονές για αλλαγή κυβέρνησης για να «φτιάξουν τα πράγματα» (τάχα). Ούτε οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που το μόνο που επιζητούν είναι να κερδίσουν μετοχές στο παιχνίδι της αποδοχής τους από τα κέντρα εξουσίας του συστήματος. Ούτε δυνάμεις που αναπαράγουν και τροφοδοτούν θεωρίες συνομωσίας και σκοταδισμού. Ούτε βέβαια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και παρατάξεις που, όποτε το καθήκον της συμμόρφωσης με το σύστημα απαιτεί, κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεδοντιάσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων.
Απάντηση μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός με την πάλη του για
να υπερασπίσει τον εαυτό του και τα δικαιώματά του.
Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να δεχτούμε να πάμε εμείς και οι μαθητές στα σχολεία σαν πρόβατα στη σφαγή. Το διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλεται από πολλές πλευρές, μπορεί να περιέχει σωστά στοιχεία, αλλά παραμένει κενό γράμμα όσο δεν προετοιμάζονται αγώνες, διαδηλώσεις και απεργίες.
Παλεύουμε για:
-Μέσα προστασίας και υγιεινής (μάσκες, αντισηπτικά, καθαριστικά κλπ) για όλους τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές με την αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Δωρεάν τεστ σε όλους. Σπάσιμο σε μικρά – ολιγομελή τμήματα. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών – άρση του αποκλεισμού των 11.000 συναδέλφων αναπληρωτών (που αποκλείστηκαν με αφορμή το παράβολο). Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μαθητών και εκπαιδευτικών για τα Μέσα Υγειονομικής Προστασίας.
-Να ανατραπούν οι νόμοι 4692 (Νόμος Κεραμέως) και 4589 (Νόμος Γαβρόγλου – προσοντολόγιο). Όχι στην αξιολόγηση, την τρομοκράτηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Αγώνας ενάντια στους φραγμούς στις σπουδές. Να ανακληθούν οι αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να χορηγηθεί σε όλους/-ες τους νεοδιόριστους και αναπληρωτές συναδέλφους η 9μηνη άδεια ανατροφής – Ανάκληση της αντίστοιχης εγκυκλίου. Ούτε μια ώρα εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», ούτε ένα λεπτό ανοιχτή κάμερα στην τάξη – ανατροπή της τροπολογίας. Διδασκαλία στο σπίτι για τους μαθητές με προβλήματα υγείας- πρόσληψη εκπαιδευτικών.
-Κάτω τα χέρια από τις διαδηλώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου που απαγορεύει τις διαδηλώσεις και πνίγει τη συνδικαλιστική δράση (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, περιορισμός απεργιών, ΑΦΜ Σωματείων)
Στο βαθμό που η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και να εγγυηθεί την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας, παραμένει ανοιχτή η συζήτηση του στόχου να κλείσουν τα σχολεία.
Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά του λαού και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι τα πιόνια μιας ψευδεπίγραφης εικόνας κανονικότητας που θα στηθεί πάνω στις ζωές μας.
