Να τα πούμε; -Να τα πούμε; -Να τα πείτε, να τα πείτε!


Αυτή ήταν η χαρακτηριστική και στερεότυπη ερώτηση των παιδιών που χτυπούσαν τα κουδούνια και τις πόρτες μας για να πούνε τα κάλαντα. Παρέες παιδιών ξεχύθηκαν στους δρόμους με τρίγωνα και με άλλα διάφορα όργανα, όπως κιθάρες, ακορντεόν και μελόντικες για να μαζέψουν τα φιλοδωρήματα, που με ευχαρίστηση προσφέρει ο κόσμος. Ποιος από εμάς δεν είχε άλλωστε τραγουδήσει τα κάλαντα όταν ήταν παιδί; Τα κάλαντα είναι από τις λίγες παραδόσεις που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στον ίδιο βαθμό από τα παιδιά-με το αζημίωτο βέβαια!

Προηγούμενο άρθρο Είχε απ’όλα η κεντρική πλατεία
Επόμενο άρθρο Μοίρασαν ευχές και ελπίδα