Στην κεντρική πλατεία Καρδίτσας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στην οποία ο εκπρόσωπος της Γραμματείας Καρδίτσας κ. Βασίλης Κρανιάς κάλεσε όλους τους εργαζόμενους να παλέψουν πιο σκληρά για τα δικαιώματά τους. Τόνισε δε ότι άλλοι πρέπει να πληρώσουν την οικονομική κρίση που σήμερα βιώνουν τα νοικοκυριά και όχι η εργατική τάξη και ζήτησε απ’όλους τους παρευρισκόμενους να προσπαθήσουν να βγάλουν περισσότερο κόσμο στους δρόμους στην πορεία της Πρωτομαγιάς.
Ο κ. Κρανιάς
«Σήμερα το ΠΑΜΕ με τις 69 απεργιακές συγκεντρώσεις από άκρο σε άκρο σε όλη την Ελλάδα δίνει μια ακόμα οργανωμένη και μαχητική απάντηση του ταξικού εργατικού κινήματος στη νέα επίθεση που κάνει η πλουτοκρατία με τις υπηρέτριές της εναντίον των δικαιωμάτων της Εργατικής Τάξης. Σε πολλά μέτωπα και με πολλούς τρόπους χτυπούν το μέλλον μας και των παιδιών μας. Απειλούν με την φτώχεια που μας φέρνει η ακρίβεια και η ανεργία. Απειλούν με τον χωροφύλακα και τον εισαγγελέα. Δεν θα σκύψουμε, δεν θα υποχωρήσουμε, ούτε θα αποδεχθούμε νέες θυσίες για να σωθούν τα προνόμια και η εξουσία της ολιγαρχίας. Όχι μόνο δεν θα παραιτηθούμε από ό,τι έχει απομείνει σε δικαιώματα, αλλά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και να διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με λιγότερες ώρες δουλειάς, με αξιοπρεπή μισθό και μεροκάματο. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου και της ανάπαυσης, ενιαία και δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, εκπαίδευση και υγεία. Δεν θα κάνουμε πίσω, δεν υπάρχουν περιθώρια και ούτε πρέπει. Είναι καιρός πια, ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι να περάσει στα χέρια τους. Χρειάζεται αγώνας! Σκληρός αγώνας – Ταξικός αγώνας! Που σημαίνει ότι πολεμάμε για να χάσει την εξουσία η αστική τάξη, ο ταξικός αντίπαλος, σε κάθε επίπεδο. Να χάσουν κάθε εξουσία οι πολιτικοί υπηρέτες του. Τα κόμματα σφογγοκωλλάριοι που κάνουν κάθε τι για να κερδίζουν σε κάθε περίπτωση τα αφεντικά τους, απολαμβάνοντας την αμοιβή της διαχείρισης, τις πλούσιες παροχές των σκανδάλων, είτε σε πολιτικό, είτε σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Μόνο η εργατική τάξη, σωστά οργανωμένη και ταξικά προσανατολισμένη μπορεί να βγάλει πέρα αυτή τη σύγκρουση. Όλοι μαζί, εργαζόμενοι, απολυμένοι, άνεργοι, να διεκδικήσουμε την προστασία και την κάλυψη των αναγκών μας, με βάση τις προτάσεις του Π.Α.ΜΕ. Να βάλουμε φραγμό στα σχέδια για μείωση ημερών εργασίας και των μισθών, το πάγωμα ή τις περικοπές. Να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις και ουσιαστικές αυξήσεις που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας και να χτυπάνε τα κέρδη τους. Με λίγα λόγια να συγκρουστούμε και να επιβάλλουμε να πληρώσουν την κρίση τους. Δικιά τους είναι. Αρκετά πλήρωσαν η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια που τα κέρδη της πλουτοκρατίας αυξάνονταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς – και με το ΠΑΣΟΚ και με την Νέα Δημοκρατία! Ο πλούτος που μαζεύτηκε είναι αμύθητος, τα καταναλωτικά προϊόντα, με την νέα τεχνολογία, παράγονται σε τεράστιους όγκους που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Όλος αυτός ο πλούτος φτιάχτηκε από τα χέρια της εργατικής τάξης, αλλά απολαμβάνει ελάχιστα. Αν όλα αυτά ήταν στην υπηρεσία του συνόλου, η ζωή θα ήταν πολύ διαφορετική για όλο το λαό. Όλοι ξέρουμε όμως ότι οι παραγωγοί αυτού του πλούτου δυσκολεύονται, ζουν μέσα στην ανασφάλεια, στην ανεργία, στη φτώχεια, διότι τον πλούτο τον τσεπώνουν λίγοι που γίνονται ακόμα πιο ισχυροί και είναι θωρακισμένοι με όλα τα μέσα που διαθέτει το σύστημα. Εκεί βρίσκεται η αιτία του προβλήματος της κρίσης. Η τωρινή κρίση ξέσπασε γιατί δεν μπορούν πλέον να αυξάνουν κέρδη τους, με τον ίδιο ρυθμό όπως μέχρι τώρα και αυτό τους κάνει να αγριεύουν όλο και περισσότερο και να έρχονται σε σύγκρουση με ολόκληρη την κοινωνία, αποκαλύπτοντας έτσι όλη την σαπίλα τους, τον παρασιτισμό τους. Για να ξεπεράσει τη δυσκολία και τους κινδύνους το βάρβαρο και εκμεταλλευτικό αυτό σύστημα, οι εκπρόσωποί του απαιτούν μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, μειώσεις μισθών, συρρίκνωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Είναι σίγουρο ότι αν βγει από την κρίση το σύστημα, τότε η εργατική τάξη θα είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα, εφ’ όσον δεν αντιπαλέψει τα σχέδιά τους. Κάθε μέτρο που αποφασίζουν θα μείνει μόνιμα. Δεν μας νοιάζει πόσοι καπιταλιστές θα στραπατσαριστούν στον μεταξύ τους πόλεμο. Δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα και το ίδιο μέλλον. Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Μόνο η εργατική τάξη με τους συμμάχους της μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και να εξαλείψουν μια για πάντα τις αιτίες που την γεννούν. Χρειάζεται αγώνας για να απαλλαγεί η κοινωνία από την εξουσία των μονοπωλίων. Χρειάζεται μέτωπο όχι μόνο για να μην πληρώσουν την κρίση αυτοί που δεν ευθύνονται, αλλά να βγουν από την κρίση τραυματισμένοι, φοβισμένοι και εξουθενωμένοι οι καπιταλιστές. Να πετάξουμε στους σκουπιδοτενεκέδες τις προτάσεις των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους που μας προτρέπουν να δεχτούμε θυσίες για τι η κρίση είναι εθνική υπόθεση. Μας λένε ψέματα, όπως ψέματα μας έλεγαν τόσα χρόνια για την Ε.Ε. και το ευρώ που τάχα θα έφερνε ευημερία και ισχυρή Ελλάδα. Μόνο τους πλούσιους βόλεψε και αυτό σήμερα το καταλαβαίνουν οι πάντες. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι σε πέντε χρόνια έσβησε η μνήμη μας, ή ότι δεν ξέρουμε ότι οι σοσιαλιστές του είδους τους πέρασαν το Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο. Κρύβουν ότι η Ε.Ε. είναι μια ένωση ληστών για τους λαούς, αλλά και κάθε χώρα ενάντια στην άλλη για λογαριασμό της δικής της πλουτοκρατίας. Το ίδιο παιχνίδι της απόκρυψης των υπεύθυνων παίζει η Ν.Δ. και τα μικρότερα κόμματα του σιναφιού τους, ο ΣΥΝ και ο ΛΑΟΣ. Το παιχνίδι τους παίζει ύπουλα, από τα μέσα, ο εργοδοτικός -κυβερνητικός συνδικαλισμός. Συνένοχοι και συμμέτοχοι στην επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και σήμερα σε διάλογο σύμπραξης με τον ΣΕΒ, πρόθυμοι να διευκολύνουν τους στόχους των επιχειρηματιών. Προσπαθούν να χειραγωγήσουν το εργατικό κίνημα, να επιβάλλουν την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης. Προκαλούν ζημιά στη ζωή της εργατικής τάξης. Πολλά μπορούμε να πούμε για τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό εδώ στην Καρδίτσα. Το Εργατικό Κέντρο είναι πρωτομάστορας σε νοθείες για να κτυπά τις ταξικές δυνάμεις και να βγάζει αντιπροσώπους στην ΓΣΕΕ που ιδροκοπά παρακαλώντας τους βιομήχανους να δεχτούν να υποβάλλουν μια αιτιολογική έκθεση για κάθε ομαδική απόλυση που θα κάνουν. Πρωτομάστορας στην διαμόρφωση πλαστών συσχετισμών στα σωματεία, αλλά και μέσα στο ίδιο το συνέδριο προχθές Κυριακή. Τι πόνος τους πήρε τώρα και θυμήθηκαν τα προγραμματικά προεδρεία στην διοίκηση του Εργατικού Κέντρου; Τόσα χρόνια γιατί εφάρμοζαν αποκλεισμούς; Και σε τελευταία ανάλυση προς τα πού θα βλέπουν τα προγραμματικά; Με την μέχρι τώρα στάση τους έδειξαν ότι είναι με τα μεγάλα συμφέροντα εναντίον των εργαζομένων. Δέχτηκαν και στήριξαν όλες τις επιλογές των κομμάτων τους σε βάρος της Εργατικής Τάξης. Απορρίψαμε την πρότασή τους. Η επίθεση της εργοδοσίας απαιτεί ταξικό προσανατολισμό και αντεπίθεση και το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας έδειξε τόσα χρόνια ότι στήριξε όλες τις επιλογές της πλουτοκρατίας και συνεχίζει να τις στηρίζει προτείνοντας στους εργαζόμενους να βάλουν νερό στο κρασί τους. Δεν είμαστε ούτε εταίροι, ούτε συνεταίροι με τους εκμεταλλευτές που πλουτίζουν από το μόχθο μας. Οι μεγαλοεργοδότες αποθρασυμένοι απειλούν με μαζικές απολύσεις, επικαλούμενοι την οικονομική κρίση. Θέλουνε να φοβίσουν τους εργαζόμενους, να κατοχυρώσουν στη συνείδησή τους τα αντεργατικά μέτρα σαν αναγκαίο κακό, ενώ την ίδια στιγμή δυνάμεις και κόμματα, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και η ΓΣΕΕ, επιχειρούν ξετσίπωτα να παγιδεύσουν τον κόσμο με ψεύτικες υποσχέσεις και ελπίδες ότι είναι δυνατό να αλλάξει η θέση τους αν φύγει η ΝΔ και έρθει το ΠΑΣΟΚ και μας φέρει την “πράσινη πολιτική” (και πράσινα άλογα). Αλλαγές στις κυβερνήσεις είχαμε, πολλές μέχρι τώρα, αλλαγή αφεντικού δεν είχαμε. Τα αφεντικά είτε με τη μια, είτε με την άλλη κυβέρνηση συνέχισαν να γίνονται πιο ισχυρά, πιο καταπιεστικά, πιο ληστρικά. Το πρόβλημα για την εργατική τάξη δεν είναι ποιος υπηρετεί καλύτερα τα αφεντικά, αλλά ποιος θα την απαλλάξει από τα αφεντικά. Να είναι ξεκάθαρο στον καθένα ότι οι επιλογές για αντιμετώπιση της κρίσης είναι δύο: η μία αυτή που προσπαθεί να επιβάλλει για το συμφέρον του το κεφάλαιο με τα κόμματά του και η δεύτερη αυτή που προτείνει το ΠΑΜΕ και συμφέρει την εργατική τάξη. Η πρώτη φέρνει τα αντεργατικά μέτρα που γίνονται όλο και πιο άγρια, η δεύτερη απαιτεί αντεπίθεση για να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία και όχι οι εργαζόμενοι. Αυτό προϋποθέτει ότι η εργατική τάξη θα γυρίσει τις πλάτες στις συμβιβασμένες και ανυπόληπτες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες, η νεολαία και οι μετανάστες, που πλήρωσαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με τα ελαστικά ωράρια, την ανασφάλιστη εργασία, τα χαμηλά μεροκάματα, τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και υποδομές. Σήμερα πάλι στην «πρωτιά» πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης με την αύξηση των ορίων ηλικίας, την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Τι θα κάνουν από εδώ και πέρα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες; Θα παραπονούνται για την κρίση αλλά όταν θα είναι η ώρα να κάνουν το βήμα και να ξεκολλήσουν θα πάνε πάλι και θα κρεμαστούν στα κόμματα της πλουτοκρατίας; Από αυτό το βήμα το ΠΑΜΕ, που αύριο συμπληρώνει 10 χρόνια ζωής και αγώνων, σας καλεί να μπούμε πιο ορμητικά στην μάχη. Εμείς δουλεύουμε και παράγουμε τα πάντα. Ήρθε η ώρα να βάλουμε στόχο να περάσουν στα δικά μας χεριά. Η 10χρονη ιστορία του ΠΑΜΕ μας δείχνει ότι όπου οι εργαζόμενοι πάλεψαν μαζί του είχαν και καλλίτερες συμβάσεις από της ΓΣΕΕ και ανάκληση απολύσεων και καταχτήσεις. Στην πορεία προς την απεργία της Πρωτομαγιάς δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν εργαζόμενο ανενημέρωτο για το τι σημαίνει κρίση και ποιος την πληρώνει κάθε φορά με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Να τους πείσουμε όλους να βγουν στον δρόμο και ενωμένοι με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα να γίνουμε σιγά – σιγά πανίσχυρη δύναμη ανατροπής. Σε αυτό τον πόλεμο, να είστε σίγουροι ότι νικητής θα είναι η εργατική τάξη!»
