Τελικά η κυβέρνηση ανήγγειλε 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας και έχει ανακοινώσει ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο την Παρασκευή 11/01. Το σύστημα με βάση το οποίο θα γίνουν(;) οι διορισμοί αυτοί βασίζεται σε τρεις πυλώνες: στα ακαδημαϊκά κριτήρια (πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες κλπ.), στην προϋπηρεσία με ταβάνι τα 120 μόρια και στα λεγόμενα κοινωνικά κριτήρια.
1) Η κυβέρνηση εισάγει το προσοντολόγιο, σπέρνοντας τον εμφύλιο στο εσωτερικό των συναδέλφων αναπληρωτών τσακίζοντας το πτυχίο ως μοναδικό κριτήριο για δουλειά και εισάγοντας την αξιολόγηση καταρχάς στους διορισμούς και κατ’ επέκταση σε όλον τον κλάδο. Για αυτό για μας είναι ξεκάθαρο: τα κριτήρια διορισμού θα γίνουν κριτήρια απολύσεων χιλιάδων αναπληρωτών!
2) Κρατάμε πολύ μικρό καλάθι σε σχέση όχι μόνο με τους υποτιθέμενους 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας, αλλά και με τους 4.500 για τον επόμενο Σεπτέμβρη. Το γεγονός ότι η «δέσμευση» γίνεται σε προεκλογική περίοδο αλλά η υλοποίησή της σε μετεκλογική είναι επαρκές στοιχείο για την παραπάνω διαπίστωση. Ακόμα και με αυτά τα νούμερα οι διορισμοί που εξαγγέλλονται είναι πολυ λιγοτεροι από τους συναδέλφους αναπληρωτές που διορίζονται κάθε χρόνο, αναπληρώνοντας, τον εαυτό τους.
3) Με βάση τα παραπάνω, η απολύτως συντριπτική πλειοψηφία των αναπληρωτών θα μείνει ΕΞΩ από τους διορισμούς.
4) Η «γενναία» (την τελευταία στιγμή) μοριοδότηση της προϋπηρεσίας δεν αναιρεί την παραπάνω πραγματικότητα για έναν απλό λόγο: ανάμεσα σε δύο συνάδελφους με ίδια προϋπηρεσία, σίγουρα μένει έξω αυτός που δεν έχει μεταπτυχιακό – διδακτορικό ή ξένες γλώσσες.
5) Αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνη είναι η υποχώρηση του κινήματος (ακόμα και των δυνάμεων της αριστεράς) στα ιδεολογήματα του συστήματος. Όσοι επέμεναν ότι αίτημα του κλάδου είναι η «ουσιαστική επιμόρφωση», καλό θα ήταν να βγάλουν κάποιο συμπέρασμα. Αντίστοιχα, εκτιμάμε ότι δεν βοηθάει η πρόταξη του αιτήματος «διορισμοί με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία», γιατί υπονομεύει επί της ουσίας την δυνατότητα του να γίνουν μαζικοί διορισμοί.Για αυτό δεν θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι ο ελιγμός για ανέβασμα του ταβανιού της προϋπηρεσίας στους 120 μήνες δημιούργησε καταρχήν μια αμηχανία.
6) Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση καταφέρνει με μοναδικό όχημα την υπόσχεση για διορισμούς να νομιμοποιήσει το προσοντολόγιο, την αξιολόγηση, το τσάκισμα του πτυχίου. Αυτό που παρουσιάζεται ως φιλολαϊκό μέτρο είναι μια ακόμα αντιδραστική εξέλιξη.
Στη φάση αυτή είναι κρίσιμο να προταχθούν τα αιτήματα που θα ενωνουν όλους τους συναδέλφους. και αυτά είναι: μονιμοι μαζικοι διορισμοι – να μονιμοποιηθουν ολοι οι αναπληρωτες.
Αν δεν συμβεί αυτό, θα κυριαρχήσει για μια ακόμα φορά η διάσπαση και ο κανιβαλισμός. Η κάθε ομάδα θα διαπραγματεύεται για τον εαυτό της ένα παζάρι στη μεταβολή της μοριοδότησης και αν το καταφέρνει, θα της επιτίθεται μια άλλη ομάδα. Η κυβέρνηση και το σύστημα θα πανηγυρίζουν. Το νέο νομοσχέδιο δεν γεννά ελπίδα και στους νέους πτυχιούχους με προσόντα, αλλά αφαιρεί την ελπίδα(;)- δικαίωμα απ όλους για μόνιμη και σταθερή δουλειά, προάγει τον κανιβαλισμό εξατομικεύοντας την ανεργία, ρίχνει στη βορά των αδηφάγων τους συναδέλφους, ακριβοπληρώνοντας με θυσίες την απόκτηση «προσόντων».
Το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι από τα πιο βασικά δικαιώματα στη ζωή. Γιατί η μόνιμη και σταθερή δουλειά συγκροτεί τους εργαζόμενους μειώνει το καθεστώς αιχμαλωσίας, αποτελεί τη βάση που μπορεί να κάνει τους εργαζόμενους μια μάχιμη δύναμη συλλογικού αγώνα και διεκδίκησης.
Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να δοθεί ούτε με όρους διάσπασης (συντεχνιακής – παραταξιακής) ούτε με όρους θεαματικών ενεργειών. Η προσπάθεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) να μετατρέψουν την απεργιακή κινητοποίηση της Παρασκευής (που μόνο κάτω από την γενικευμένη ανησυχία που υπάρχει κάλεσαν) σε τραπέζι διαλόγου με την κυβέρνηση, καθώς καταλήγουν στην «απαίτηση» «να συναντηθούμε με τον Τσίπρα», δείχνει για άλλη μια φορά τον ρόλο τους απέναντι σε κάθε προσπάθεια κινητοποιήσεων. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές. Στόχος μας είναι να μαζικοποιήσουμε τις γενικές μας συνελεύσεις και να πάρουμε αποφάσεις απεργιακών κινητοποιήσεων. Να συγκροτήσουμε τους αγώνες μας, να αναπτύξουμε κοινές δράσεις, να βάλουμε στα σωματεία πρόγραμμα κινητοποιήσεων με στόχους:
Να μην περάσει το κυβερνητικό σχέδιο νομιμοποίησης της αδιοριστίας και της αξιολόγησης.
Συντονίζουμε μέσα από συνελεύσεις, ΕΛΜΕ και διδασκαλικούς συλλόγους για συνέχιση με οργάνωση 48ωρης απεργίας και την επόμενη βδομάδα ανεξάρτητα από το τί θα κάνουν ΟΛΜΕ-ΔΟΕ.
Των Αγωνιστικών Κινήσεων Καρδίτσας
