Ειδήσεις

Να μετατρέψουμε την ανησυχία μας σε κίνημα αντίστασης


Τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή κυβέρνηση μας λένε να μην ανησυχούμε γιατί ήρθε στη ζωή μας η… ηρεμία και η ασφάλεια.  Κι όμως ανησυχούμε γιατί στην Νοτιανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή μας γενικότερα συγκεντρώνεται καταστροφική δύναμη πυρός από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη καθώς εντείνεται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Το ενδεχόμενο πολεμικής αναμέτρησης έρχεται όλο και πιο κοντά. Η καλλιέργεια εθνικιστικού και φιλοπόλεμου κλίματος ανάμεσα στον ελληνικό και τον τούρκικο λαό βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη ενώ μισθοί και συντάξεις προτείνεται να κατατεθούν… πρόθυμα για αγοράσει η χώρα αεροπλάνα από αυτούς που υποκινούν τον πόλεμο και την επαναχάραξη των συνόρων! Η ίδια χώρα γίνεται τεράστια βάση των αμερικανατοϊκών με την νέα συμφωνία, με την κυβέρνηση να μας καλεί να «ματώσουμε για άλλη μια φορά» στο… πλευρό τους όπως προκλητικά δήλωσε ο Υπουργός Άμυνας (φυσικά δεν θα ματώσουν τα «δικά τους παιδιά»)..

Μας λένε ότι η διεκδίκηση και η αντίσταση είναι παράνομη και καταχρηστική, με το νόμο ενάντια στην απεργία, τα μητρώα που θα φακελώνονται τα σωματεία, την ουσιαστική απαγόρευση των πορειών…

Κι όμως, το όπλο της απεργίας και της διαδήλωσης είναι πιο αναγκαίο από ποτέ καθώς καμία κανονικότητα που μας αφορά δεν έχει επιτευχθεί! Το αντίθετο:

Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, «κατοχυρώνεται» και νομιμοποιείται πιο αποφασιστικά η λεγόμενη ευέλικτη εργασία, απελευθερώνονται οι απολύσεις και οι νέες μειώσεις μισθών βαπτίζονται… αυξήσεις.

Μας παραμυθιάζουν ότι θα κοπάσει η επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

Κι όμως, την ίδια στιγμή ετοιμάζουν νόμους που αναπροσαρμόζουν αντιδραστικά τη δομή του ασφαλιστικού συστήματος. Μετατρέποντας ολοκληρωτικά τα ασφαλιστικά δικαιώματα σε ατομική υπόθεση. Και εδραιώνουν την δουλειά μέχρι τον θάνατο, την μετατροπή της επικουρικής ασφάλισης σε επαγγελματική, ανάλογα με το πόσο θα πληρώνεις, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο από τις ασφαλιστικές εισφορές.

            Στην εκπαίδευση και στις τρεις βαθμίδες εξελίσσεται ήδη και πρόκειται να ενταθεί μία σφοδρότατη επίθεση:

            Σκληρά ταξικά μέτρα, ένας μαραθώνιος εξετάσεων από το δημοτικό ακόμα, έχουν ως στόχο να αποκλείσουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από τις ανώτερες βαθμίδες και να τα οδηγήσουν με την μία ή την άλλη μορφή –πιο νωρίς- στη ζούγκλα της μισθωτής σκλαβιάς και των μηδενικών δικαιωμάτων.

Μας λένε– όπως η προηγούμενη κυβέρνηση- πως η αξιολόγηση- πειθάρχηση- χειραγώγηση δεν θα είναι τάχα τιμωρητική. Και χρησιμοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο των προηγούμενων και την υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε αυτό θα ξεκινήσουν αρχικά από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και –δεν το κρύβουν- πως γρήγορα θα επεκταθούν στην «κανονική» ατομική αξιολόγηση. Αυτή που θα συνδέσουν με την σχολικές επιδόσεις και την αποτυχία που θα προκαλέσουν τα δικά τους μέτρα!

Η αδιοριστία και η εργασιακή ομηρεία χιλιάδων αναπληρωτών συνεχίζεται και κατοχυρώνεται ενώ οι ελάχιστοι διορισμοί στην ειδική αγωγή γίνονται με όρους που υπονομεύουν τη σταθερή εργασιακή σχέση και την μονιμότητα (προσοντολόγιο). Τα κενά δεν καλύπτονται αλλά πολλαπλασιάζονται και οι χαμένες ώρες διδασκαλίας –που τα θυμούνται μόνο στις καταλήψεις και τις απεργίες, αυξάνονται.

Συνεχίζοντας και αναβαθμίζοντας την πολιτική των διαχωρισμών και της ανθρωποφαγίας και αποδυναμώνοντας τα εργασιακά δικαιώματα των πτυχίων και την δωρεάν δημόσια παιδεία, η κυβέρνηση «επέτρεψε» στους αποφοίτους των κολεγίων να ενταχθούν στις λίστες αναπληρωτών. Στην πραγματικότητα «παίζει» ξεχωριστά με κάθε μερίδα υποψηφίων και τους εμπαίζει όλους συνολικά!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.

Πρέπει να γίνει σαφές σε κάθε εκπαιδευτικό πως σε αυτή την αναμέτρηση της κυβέρνησης με τα εργασιακά, εκπαιδευτικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, οι ηγεσίες των ομοσπονδιών μας με απροκάλυπτο τρόπο βρίσκονται όχι στο πλευρό μας αλλά απέναντι μας! Δεν κηρύσσουν ούτε καν αποχή από τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης (που έτσι κι αλλιώς είναι μόνο ένα βήμα, χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αξιολόγησης) αλλά συντάσσονται με αυτή την πολιτική. Πρόθυμες έσπευσαν να «δηλωθούν» στα ηλεκτρονικά μητρώα του αντιαπεργιακού νόμου!

Κι όμως δεν είμαστε μόνοι.

            Είμαστε ένας κλάδος πολλών χιλιάδων εργαζομένων στην εκπαίδευση. Δεν είμαστε εξ άλλου ο μόνος κλάδος εργαζομένων που θα δεχτεί την επίθεση της κυβέρνησης στο δημόσιο. Από την άλλη, η σφοδρότητα των ταξικών μέτρων για τη νεολαία μας φέρνει πιο κοντά με τους εργαζόμενους-γονείς και τους μαθητές μας. Γι αυτό το λόγο μας θέλουν πιο αποφασιστικά χειραγωγημένους και πειθαρχημένους!

Στους φοιτητές που η κυβέρνηση υπολόγιζε να προχωρήσει χωρίς κραδασμούς στην κατάργηση του ασύλου και των μαζικών διαγραφών ήδη εκδηλώθηκαν (πχ ΑΣΟΕΕ) αξιοσημείωτες αντιδράσεις και αντιστάσεις.

                        Σε κάθε σύλλογο πρωτοβάθμιας και σε κάθε ΕΛΜΕ, οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα πρέπει να συγκροτήσουν πρωτοβουλίες και κινήσεις αντίστασης. Χωρίς να περιμένουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Αν η κυβέρνηση της ΝΔ –και κάθε κυβέρνηση- νοιώθει τόσο σίγουρη για την επιτυχή εφαρμογή των αντιλαϊκών της μέτρων τότε γιατί νομοθετεί αντιαπεργιακούς νόμους, φακελώνει σωματεία και προχωρά ακόμα και στην ουσιαστική κατάργηση των Γενικών Συνελεύσεων με τις λεγόμενες ηλεκτρονικές ψηφοφορίες;

Η κήρυξη μίας εικοσιτετράωρης απεργίας με στόχο την απόκρουση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, με αιτήματα τους μαζικούς διορισμούς, τη μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών, την κατάργηση κάθε προσπάθειας αξιολόγησης-πειθάρχησης, τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, την κατάργηση και ακύρωση εφαρμογής των σκληρών εξεταστικών μέτρων για τα παιδιά του εργαζόμενου λαού είναι ένα πρώτο βήμα.

Ένα βήμα για την συγκρότηση και προετοιμασία απεργιακού μετώπου για να σταματήσει την σφοδρή αντιδραστική κυβερνητική επίθεση που δεν πρόκειται να σταματήσει από… μόνη της. Και σε νέες Γενικές Συνελεύσεις να αποφασίσουμε τα επόμενα αγωνιστικά βήματα

Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας

Προηγούμενο άρθρο Μνεία της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του αγίου Ιγνατίου του θεοφόρου
Επόμενο άρθρο Δημήτρης Καλλιαντζής: Μνήμες που δεν σβήνουν ποτέ