Δεν προλαβαίνουμε να οργιστούμε με τα αντιδραστικά μέτρα της κυβέρνησης και ακολουθούν νέα χτυπήματα. Οι νόμοι για το ασφαλιστικό, φορολογικό και τα κόκκινα δάνεια φαίνεται πως δεν είναι αρκετοί. Οι 7000 σελίδες του νέου μνημονίου-συμφωνία περιλαμβάνουν μέτρα φωτιά για να κάψουν τον λαό. Ήδη μας προετοιμάζουν ότι θα «κατεβάσουν» νέους νόμους για εργασιακά και συνδικαλιστικά που θα σαρώνουν και τα τελευταία απομεινάρια των δικαιωμάτων μας. Όσο η κυβέρνηση και τα ξένα αφεντικά της δε συναντούν μεγάλες αντιστάσεις από τους εργαζόμενους, με ευθύνη της συνδικαλιστικής ηγεσίας, τόσο αποθρασύνονται. Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.
Στην εκπαίδευση έχουμε καταιγιστικές αντιδραστικές αλλαγές. Η κατάργηση του δάσκαλου του ολοήμερου, οι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα, ο διπλασιασμός του κατώτατου ορίου νηπίων, η αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για εγγραφή των παιδιών στο ολοήμερο και οι διατάξεις για την ειδική αγωγή, οδηγούν σε μαζικές απολύσεις αναπληρωτών, σε ελαστικοποίηση και διεύρυνση του εργασιακού ωραρίου στην α/θμια, σε συγχωνεύσεις και κλείσιμο νηπιαγωγείων και δημοτικών, σε συρρίκνωση του ολοήμερου και σε υπεραριθμίες στους μόνιμους. Οι αλλαγές στη δευτεροβάθμια θα οδηγήσουν σε ντόμινο ανατροπών σε όλη την εκπαίδευση. Η κινητικότητα βρίσκεται προ των πυλών της εκπαίδευσης, ενώ η αξιολόγηση-χειραγώγηση επανέρχεται δριμύτερη. Μέσω του πορίσματος Λιάκου, κυβέρνηση-τρόικα και ΟΟΣΑ απειλούν ανοιχτά εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις η συνδικαλιστική ηγεσία κωφεύει. Ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει αγώνες που να συγκρούονται με τους αντιλαϊκούς νόμους. Η άδοξη κατάληξη της περίφημης 48ωρης που τάχα προετοίμαζε επί τρεις μήνες για να αντιμετωπίσει το ασφαλιστικό, έδειξε για μια ακόμη φορά το πόσο λίγη είναι. Απέναντι στην ολοένα κλιμακούμενη επίθεση, το κίνημα των εκπαιδευτικών βρίσκεται σε πλήρη αδράνεια. Η κυριαρχία των διάφορων κυβερνητικών εκδοχών στη ΔΟΕ και η απροσχημάτιστη και παντελώς ξετσίπωτη στάση των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ έχουν δημιουργήσει μια εντελώς διαλυτική κατάσταση. Ο βαθύς ύπνος που ρίχνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τον κλάδο για να ονειρευτεί ένα άλλο σχολείο(!), δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να παραμένει άγρυπνη για να οργανώνει την επίθεσή της. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεπεράσουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να διδαχτούμε από την αγωνιστική παράδοση του κλάδου και να οργανώσουμε πραγματικούς αγώνες.
Κόντρα στο κλίμα παραίτησης να απεργήσουμε όλοι στις 8 Ιούνη. Να μαζικοποιήσουμε την απεργία και να σπάσουμε την αδράνεια στο εσωτερικό του κλάδου. Να γίνει αφετηρία για δυνάμωμα και απεργιακή κλιμάκωση της πάλης. Να εκμεταλλευτούμε ως κλάδος κάθε απεργία, ακόμη κι αν στις 8 Ιούνη δεν έχει πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα, για να συγκροτήσουμε τη δράση μας. Πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς πρέπει να στείλουμε το μήνυμα πως απεργούμε για να κερδίσουμε! Τον Σεπτέμβρη να οργανώσουμε αγώνες που θα διεκδικούν νίκη!
Για να μη περάσουν τα νέα κυβερνητικά μέτρα.
ΟΛΟΙ στις κινητοποιήσεις. Να τους ΚΟΨΟΥΜΕ τη φόρα.
=Για μαζικούς και μόνιμους διορισμούς, για δωρεάν σπουδές και δουλειά με δικαιώματα, κόντρα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κινητικότητα και τις απολύσεις.
=Για την ανατροπή του αντιασφαλιστικού νόμου, νέων και παλιών μνημονίων, συνολικά της πολιτικής κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
