Η έκτακτη σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, καθώς και οι παρεμβάσεις της ΝΔ και άλλων κομμάτων, διαμορφώνουν ένα κλίμα προετοιμασίας για Ελληνο-Τουρκικό «θερμό επεισόδιο», ενώ δε λείπουν και προβοκατόρικα καλέσματα για επιθετική ενέργεια της Ελλάδας κατά της Τουρκίας, στο όνομα «προληπτικών μέτρων».
Οι λαοί δεν έχουν λόγο να πολεμήσουν, ούτε οι νέοι να σκοτωθούν σε ένα πόλεμο για τα «δικαιώματα» εξόρυξης υδρογονανθράκων. Δεν υπάρχουν «κυριαρχικά δικαιώματα» στις διεθνείς ελεύθερες θάλασσες που κομμάτιασαν σε οικόπεδα που ονόμασαν ΑΟΖ. Οι ζώνες αυτές (έως και 200 ναυτικών μιλίων!), δεν έχουν καν σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη θαλάσσιας κυριαρχίας και δεν ορίζουν τίποτα άλλο παρά ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης με μεγάλους κινδύνους πολέμου, άμεσες περιβαλλοντικές συνέπειες, αλλά και συμβολή σε μια γενικότερη οικολογική καταστροφή στο πλαίσιο ενός νέου γύρου οικονομίας των ορυκτών καυσίμων.
Την ώρα που εντείνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που στη γειτονιά μας μαίνονται πολεμικές αναμετρήσεις χωρίς τέλος (Συρία, Λιβύη, Υεμένη), που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στοχοποιούν το Ιράν, αποτελούν τεράστια κοροϊδία και μέγιστη απειλή οι σχεδιασμοί της ελληνικής αστικής τάξης πως σε συνεργασία με τους φονιάδες των λαών, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και την υποστήριξη της ΕΕ, η Ελλάδα θα κερδίσει από την μοιρασιά της ενεργειακής λείας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αν υπάρχουν, τα κέρδη θα είναι μόνο για τις μεγάλες πολυεθνικές πετρελαίου και το μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο, ενώο λαός θα μοιραστεί αίμα, ιδρώτα και ρύπανση.
Το συμφέρον του ελληνικού λαού (και όλων των γειτονικών λαών) είναι η αποτροπή του πολέμου, η ήττα των επιθετικών τυχοδιωκτικών σχεδίων των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας και των πολεμοκάπηλων σχεδιασμών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και γενικά του ιμπεριαλισμού.
Ο επιθετικός τυχοδιωκτισμός της αστικής τάξης στην Ελλάδα, βασίζεται στην ασυλλόγιστη εκτίμηση ότι τώρα βρίσκεται καβάλα στο άλογο των ΗΠΑ (όπως το 1919 της Αγγλίας) και της συμμαχίας θανάτου με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου.
Την ίδια στιγμή, η αστική τάξη της Τουρκίας, κλιμακώνει την δική της επιθετικότητα, δοκιμάζοντας νέες συμμαχίες με Ρωσία και άλλους, την ίδια στιγμή που παζαρεύουν και με το ΝΑΤΟ.
Το καθήκον της μαχόμενης αριστεράς, δεν είναι να ακολουθήσει την πολεμοκάπηλη και ψευδεπίγραφη ρητορική περί «εθνικής κυριαρχίας», αλλά να υψώσει τείχος διεθνιστικής, φιλειρηνικής, αντιπολεμικής και αντιϊμπεριαλιστικής κοινής πάλης ενάντια στον πόλεμο, στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία, στους ανταγωνισμούς για αιματηρή και βρώμικη περιβαλλοντικά καπιταλιστική ανάπτυξη, στους εθνικισμούς και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή. Σε αυτό το καθήκον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλλει ήδη αποφασιστικά.
