Χρεοκόπησε πλήρως και επισήμως, κατά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Πρόεδρο την Τρίτη, το παραμύθι ότι η πολιτική της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που αποτελεί το «ιερό και όσιο» της κυβέρνησης και όλων των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αποτελεί τάχα την εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία του λαού μας και των λαών της περιοχής.
Η εικόνα άλλωστε με τον πρωθυπουργό να στέκεται ανάμεσα στις πολεμικές σημαίες των ΗΠΑ, ως μέρος του «ντεκόρ» για τις νέες πολεμικές απειλές του Προέδρου των ΗΠΑ κατά του Ιράν, μιλάει από μόνη της. Όλα αυτά δημόσια, κι ενώ μεγάλο ερώτημα παραμένει το ποιες επιπλέον δεσμεύσεις και συγκεκριμένες «διευκολύνσεις», πέρα απ’ όσες ήδη «τρέχουν», ανέλαβε η κυβέρνηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, σε ό,τι αφορά τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, που κλιμακώνονται με τις τελευταίες εξελίξεις στη Μ. Ανατολή.
Εκείνο πάλι που δεν σηκώνει ερώτημα – πολύ περισσότερο μετά τη δημόσια εκκωφαντική σιωπή ενός ακόμα Αμερικανού Προέδρου για το θέμα – είναι το ποιος «δίνει αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας, της αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων στην περιοχή, όπως και το ποιος δρομολογεί τις σχετικές ευρωατλαντικές «διευθετήσεις», τα επικίνδυνα σχέδια συνδιαχείρισης σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο.
Αντίθετα, τα συγχαρητήρια των ΗΠΑ στις ελληνικές κυβερνήσεις για τους «ανοιχτούς διαύλους» με τη γείτονα και για την «κοινή αντίληψη» για την παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο (προφανώς με τα ανάλογα ανταλλάγματα) αποκαλύπτουν και πάλι τους μύθους της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, πως τάχα τα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ θα αποτελέσουν «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Και βέβαια ο καθένας καταλαβαίνει το πώς η ταχύτητα αυτών των επικίνδυνων διευθετήσεων ανεβαίνει, στο φόντο της όξυνσης σε Μ. Ανατολή, Ανατ. Μεσόγειο και Β. Αφρική, με τα αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα να «μετράνε» «φίλους» και «εχθρούς».
Συνολικά η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ δείχνει τι έχει να περιμένει ο λαός μας από το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής: Από την «ανανεωμένη» – διευρυμένη Συμφωνία για τις βάσεις, που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντο ορμητήριο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και στόχο των ανταγωνιστών τους. Από τις ενεργειακές συμφωνίες, που κανένα όφελος δεν έχουν για το λαό, τα σχέδια για τους αγωγούς χωρίς την ανακήρυξη ΑΟΖ, που γίνονται «αγωγοί» νέων μεγάλων κινδύνων και μοχλός για τις προαναφερόμενες επικίνδυνες διευθετήσεις. Από την «αναβαθμισμένη», στρατιωτική και άλλη συνεργασία με το Ισραήλ.
Από όλα όσα δηλαδή αποτελούν την «κοινή συνισταμένη» της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, που έστρωσε διάπλατα το δρόμο τα προηγούμενα χρόνια, των υπόλοιπων αστικών δυνάμεων που βάζουν πλάτη, με «πυξίδα» τα συμφέροντα της αστικής τάξης, στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.
Κοινή συνισταμένη που εκδηλώνεται και με την «πρωτόγνωρη», όπως λένε τα αστικά επιτελεία, «συναίνεση» όλων στην πολιτική της εμπλοκής, όσο και με την κριτική που ασκούν από χτες στην κυβέρνηση ότι τάχα δεν εξασφάλισε επαρκή ανταλλάγματα, προφανώς προς όφελος της ελληνικής αστικής τάξης και όχι του λαού της χώρας.
Στην πραγματικότητα, όπως επιβεβαιώνουν και οι ίδιες οι εξελίξεις, το μόνο που έχει να περιμένει ο λαός από την πολιτική αυτή είναι οι πολύ μεγάλοι κίνδυνοι, για τους οποίους έγκαιρα έχει προειδοποιήσει το ΚΚΕ, μπαίνοντας μπροστά για να οργανωθεί η πάλη.
Για να δυναμώσει δηλαδή ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της εμπλοκής, να ακυρωθεί η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ και να ξεκουμπιστούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από τη χώρα, για να μη γίνει η χώρα ορμητήριο πολεμικών επεμβάσεων, για να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς.
Αυτός ο αγώνας που τώρα πρέπει να δυναμώσει αποφασιστικά.
Γράφει ο Νίκος Τέγος, Γραμματέας Τομεακής Επιτροπής Καρδίτσας του ΚΚΕ
