Ο βουλευτής Νίκος Σαλαγιάννης μιλώντας στη βουλή για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, είπε μεταξύ άλλων:
«….Υπάρχει πραγματικό δίλημμα ή είναι ένα πλαστό, ένα τρομοκρατικό δίλημμα; Ασφαλώς και υπάρχει δίλημμα. Και είναι μάλιστα οδυνηρό: Ή ψηφίζουμε αυτό το Μεσοπρόθεσμο που είναι και άνισο και άδικο -χωρίς να μας εγγυάται και αυτό ότι θα βγούμε απ’ τον πάτο του πηγαδιού ή το καταψηφίζουμε και βάζουμε την κοινωνία, αύριο το πρωί κιόλας, σε μία άγνωστη περιπέτεια, με το πιο πιθανό σενάριο τη στάση πληρωμών και την πτώχευση. Αυτή είναι η αλήθεια.
Και είναι οδυνηρό το δίλημμα, γιατί και με το «ναι», δεν διασφαλίζουμε στα σίγουρα τις καλύτερες μέρες. Αφήνουμε όμως ανοιχτή την προσδοκία να το παλέψουμε.
Αλλά και με το «όχι» δεν διασφαλίζουμε ότι οι χειρότερες μέρες δεν θα έρθουν. Αντίθετα, είναι πολύ πιο κοντά και θα είναι πολύ πιο επώδυνες.
Προσωπικά, το ρίσκο, το να «παίξω» με την πιθανότητα αύριο να έχουμε στάση πληρωμών και η χώρα να οδηγηθεί σε πτώχευση, δεν μπορώ να το πάρω. Γιατί ξέρω, ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτοί που θα πληρώσουν πέντε φορές πιο ακριβά από σήμερα, είναι αυτοί που εγώ υπερασπίζομαι, τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας.
Και κάτι ακόμα, μια πιθανότητα πτώχευσης -και θέλω να το σκεφτείτε αυτό- θα καθορίσει τη μοίρα των παιδιών μας τα επόμενα δέκα, είκοσι ή και τριάντα χρόνια. Ποιος αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη; Ποιος παίρνει αυτό το ρίσκο; Ποιος παίζει με αυτή την πιθανότητα; Εγώ δεν μπορώ να παίξω. Δεν σηκώνει η πλάτη μου τέτοια ευθύνη. Κάποιοι λένε, ότι αφού έτσι κι αλλιώς θα πάμε σε πτώχευση, ας πάμε τώρα. Προσωπικά δεν επιλέγω ούτε τον αιφνίδιο θάνατο, ούτε την αυτοκτονία. Θέλω να δώσω το χρόνο έστω, να το παλέψουμε ως χώρα, ως κοινωνία. Άμα το παλέψουμε, μπορούμε και να το κερδίσουμε.
Θέλω, λοιπόν, να ενισχύσω την ελπίδα, την προσμονή, την προσδοκία. Θέλω να δώσω μία ευκαιρία, να δώσω χρόνο. Αυτό κάνω με την ψήφο μου.
Αυτό, θαρρώ, πως είναι η ευθύνη μου, η μεγάλη μου ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και στα παιδιά μας.
Ταυτόχρονα, θέλω να δηλώσω προς όλους και να γίνει καθαρό προς κάθε κατεύθυνση, ότι αυτό μου το «ναι» δεν σημαίνει καθόλου «ναι» στα πεπραγμένα του προηγούμενου κυβερνητικού σχήματος. Έχω κάνει σκληρή κριτική τους τελευταίους δέκα – δεκαπέντε μήνες, όχι γιατί ήμουν “αντάρτης„, όχι γιατί ήμουν “συνωμότης„ , όχι γιατί ήμουν “αποστάτης„ , -όπως διακινούσαν κάποιοι… τρυποφράκτες της παραπολιτικής – αλλά μόνο και μόνο για να αναχαιτίσω αυτή την πορεία που μας έφερε ως εδώ, από μέτρα σ’ άλλα μέτρα και απ’ το ένα δίλλημα στο άλλο. Δικαιοσύνη κι αποτελεσματικότητα ζητούσα.
Πού είμαστε, λοιπόν, σήμερα; Η κοινωνία να νιώθει ότι δεν πιάνουν τόπο οι θυσίες, νιώθει οργισμένη γιατί μονόπλευρα της ρίχνουμε τα βάρη. Εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί δεν βάλαμε καθόλου χέρι στη φοροδιαφυγή. Δεν είχαμε μηχανισμό; Τόσα χρόνια δεν φτιάξαμε μηχανισμό και δε πιάσαμε τη φοροδιαφυγή. Μήπως ετοιμάσαμε το μηχανισμό για να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή έστω τους επόμενους είκοσι μήνες; Μα δεν προβλέπονται ούτε το 2011 ούτε το 2012 έσοδα από φοροδιαφυγή! Δεν μπορώ να το κατανοήσω. Και δεν μπορώ να κατανοήσω επίσης γιατί, ενώ ξέραμε ότι 50 δισεκατομμύρια έφυγαν από τις τράπεζες, δεν είπαμε ποιοι είναι αυτοί, πόθεν έσχες, και τους αφήνουμε, όταν φτωχύνουμε, όταν πτωχεύσει η χώρα, να φέρουν τα χρήματα να αγοράσουν τις πτωχευμένες περιουσίες. Δεν το κατανοώ, αγαπητοί συνάδελφοι. Δεν το κατανοώ!
Αυτό το γεγονός και η ατιμωρησία είναι που οδηγεί τον κόσμο στην αγανάκτηση. Αυτή είναι η αλήθεια. Να την πούμε την αλήθεια.
Αγαπητοί φίλοι, εγώ θέλω να δώσω μία ευκαιρία και στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Ο Πρόεδρος κατανόησε αυτό που λέγαμε κάποιοι τόσο καιρό, Άλλαξε σχήμα, άλλαξε μοντέλο διακυβέρνησης, άλλαξε το οικονομικό επιτελείο και αλλάζει και η νοοτροπία.
Έγιναν κατανοητά όσα υποστηρίξαμε, έστω και αργά…
Προσδοκώ, τους τρεις, τέσσερις μήνες που έχετε, αγαπητοί συνάδελφοι του νέου κυβερνητικού σχήματος, δεν λέω να λύσετε τα προβλήματα, λέω, όμως, να δείξετε στην κοινωνία ότι υπάρχει πραγματικά άλλο σχέδιο, με αρχή, μέσο, τέλος, ότι πραγματικά υπάρχει φορολογικός νόμος που πατάσσει τη φοροδιαφυγή. Λέει ο κ. Βενιζέλος ότι είναι ηθική ανισορροπία το ότι δεν πληρώνουν οι φοροφυγάδες . Όχι, πολιτική ανηθικότητα είναι, αφού μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δε θέλησε πραγματικά να πιάσει τους φοροφυγάδες. Πολιτική ανηθικότητα είναι…!
Ευκαιρία, λοιπόν, να διαπραγματευτούμε ένα νέο πρόγραμμα, ένα μνημόνιο ανάπτυξης και ένα μνημόνιο κοινωνικής αλληλεγγύης. Σε αυτό θα είμαστε μαζί σας. Λευκή επιταγή όμως, σε κανένα. Ο τελευταίος που πήρε λευκή επιταγή, που του τη δώσαμε από το Κοινοβούλιο με την ψήφο μας, ήταν ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ήταν λάθος και γι’ αυτόν και για εμάς.
Στη μάχη για να περισώσουμε, ότι μπορούμε, να περισώσουμε την ελπίδα, θα μείνουμε όρθιοι, για εμάς και για τα παιδιά μας…».
