“ Ήρθε η ώρα να κλείσω ένα κεφάλαιο της πολιτικής μου διαδρομής. Ένα μεγάλο κεφάλαιο που το έγραψα με τις Καρδιτσιώτισες και τους Καρδιτσιώτες τα τελευταία 16 χρόνια.”
Έτσι ξεκίνησε τις δηλώσεις του σε συνέντευξη τύπου ο βουλευτής και Γενικός Διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Σαλαγιάννης.
Όταν το 1996 εκλέχτηκα για πρώτη φορά βουλευτής, στις πρώτες-πρώτες μου δηλώσεις είχα πει «Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, δε μου χρωστούσατε τίποτα, αλλά μου δώσατε το σπουδαιότερα : Την εμπιστοσύνη σας». Αυτή η πρώτη μου δήλωση καθόρισε την πολιτική και την προσωπική μου στάση από τότε.
Γι’ αυτή την εμπιστοσύνη θέλω να μιλήσω σ’ αυτή την αποχαιρετιστήρια δήλωσή μου. Γιατί σ’ αυτούς τους δραματικούς καιρούς, η έλλειψή της είναι το πιο επικίνδυνο για την κοινωνία και τη χώρα σύμπτωμα. Για τα συνήθη και τα επίκαιρα πολιτικά, θα σας απαντήσω μετά, σ’ όλες τις ερωτήσεις σας.
Θαρρώ, λοιπόν, ότι το θεμέλιο, η βάση για κάθε παρουσία και δράση στην πολιτική και γενικότερα στα δημόσια πράγματα, είναι – πρέπει να είναι – ετούτη: η ειλικρίνεια, η αυθεντικότητα, η αλήθεια, η εντιμότητα, η ανιδιοτέλεια, η διάθεση προσφοράς. Και μαζί μ’ αυτά : η ικανότητα, η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα, η ανάληψη ευθύνης.
Αν δεν υπάρχει αυτή η βάση, τότε η ενασχόληση με τα δημόσια πράγματα, καταντά επάγγελμα, ή το χειρότερο, πολιτικός καιροσκοπισμός, πολιτική κερδοσκοπία, ιδιοτελής υποκρισία. Εδώ χωράει και ο λαϊκισμός.
Λοιπόν , αγαπητοί φίλοι, θέλω να ξέρετε ότι όλα αυτά τα χρόνια, προσπάθησα να μείνω πιστός, ακλόνητος θα έλεγα σ’ αυτές τις θεμελιακές αρχές.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η τελική σας κρίση για την ταπεινότητά μου, αλλά πάντως αυτή ήταν η έγνοια μου όλα αυτά τα χρόνια – να παραμείνω ειλικρινής, αυθεντικός, καθαρός απέναντί σας.
Θα με ρωτήσετε γιατί επιμένω τόσο σ’ αυτά.
Μήπως από ρομαντισμό;
Υπάρχει κι αυτό το στοιχείο, αλλά άλλο είναι το καθοριστικό: Το έλλειμμα εμπιστοσύνης, είναι το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο έλλειμμα στην κοινωνία μας σήμερα. Χωρίς αυτό, τίποτα στέρεο δεν μπορεί να οικοδομηθεί σ’ αυτούς τους δίσεκτους καιρούς. Και το έχουμε τόσο ανάγκη…
Πάντα έτσι ήταν.
Πάντα αυτό πίστευα.
Ακόμη και στους καιρούς τους ξένοιαστους. Αλλά τότε δεν φροντίσαμε και τώρα ήρθαν οι φουρτουνιασμένοι καιροί.
Γι’ αυτό επιμένω τόσο.
Γιατί θεωρώ ότι θα βγούμε απ’ αυτό το δύσκολο μονοπάτι, μόνο αν αποκαταστήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη. Και η εμπιστοσύνη κερδίζεται με την ειλικρίνεια. Όχι τόσο με την αλήθεια, γιατί ο καθένας βλέπει αλλιώς την αλήθεια. Ο καθένας μπορεί να έχει και τη δική του αλήθεια.
Με την ειλικρίνεια!
Η ελπίδα ,ή θα είναι ελπίδα της ειλικρίνειας και της αλήθειας ή δε θα υπάρξει. Το δίλημμα είναι τώρα. Το διακύβευμα τεράστιο, και κοινωνικό και εθνικό.
Επιμένω σ’ όλα αυτά και για ένα ακόμη λόγο: για λόγο παιδευτικό, γι’ αυτούς που έρχονται μετά από μένα και τους εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και καλή επιτυχία.
Πάντοτε πίστευα όσοι προχωράνε, πρέπει να αφήνουν και να ενισχύουν ¨όλα τα λουλούδια να ανθίσουν…¨. Και είμαι περήφανος που πολλοί φίλοι μου προχωράνε και προκόβουν.
Σ΄ότι μ΄αφορά, κλείνω σήμερα εδώ μαζί σας αυτό το κεφάλαιο και ανοίγω ένα άλλο κεφάλαιο. Πάλι μαζί σας, αλλά από άλλη θέση. Θα αφιερώσω την εμπειρία μου και τη μαχητικότητά μου, σε μια τεράστια προσπάθεια ανασυγκρότησης εκ βάθρων αυτής της ιστορικής, της μεγάλης παράταξης, της παράταξής μας.
Όταν ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ,ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, μου ζήτησε να ασχοληθώ απερίσπαστος στην ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, το δέχτηκα, γιατί πιστεύω, απ’ την εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια, ότι αν τα κόμματα δε γίνουν θεσμοί, με κανόνες λειτουργίας με συλλογικότητα, με αξιοκρατία και με αρχές και καθαρές πολιτικές θέσεις, τότε θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν όλα αυτά που μας έφτασαν ως εδώ.
Απ’ τη θέση, λοιπόν, του Γενικού Διευθυντή του ΠΑΣΟΚ, θα εξακολουθήσω να παλεύω για όσα πιστεύω.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, και απευθύνομαι σε όλες τις Καρδιτσιώτισες και όλους τους Καρδιτσιώτες, είτε με ψήφισαν είτε δε με ψήφισαν ποτέ :
Ένα μεγάλο ευχαριστώ , από καρδιάς. Ένιωσα, όλα αυτά τα χρόνια, ότι μας συνέδεαν σχέσεις ειλικρίνειας , εμπιστοσύνης και εκτίμησης.
Είναι ένα τεράστιο κέρδος για μένα.
Τεράστιο!
Το έχω ως θησαυρό μου.
Δε μου χρωστάτε τίποτα.
Μόνο σας χρωστάω.
Και όσους πιθανόν να δυσαρέστησα ή πίκρανα, τους ζητώ να με αντιμετωπίσουν με επιείκεια.
Σε όσους διαφώνησαν μαζί μου , κυρίως τα δύο τελευταία δραματικά χρόνια, θέλω να ξέρουν ότι έπραξα με αίσθημα μεγάλης ευθύνης, ότι ακριβώς πίστευα ότι είναι το καλύτερο για όλους μας και για τα παιδιά μας.
Δε φοβήθηκα, δεν υποτάχτηκα και δεν υπολόγισα κανέναν.
Μόνο στην ανάγκη. Και στο φόβο για τα χειρότερα.
Αγαπητοί μου φίλοι, αν αυτή η δήλωσή μου σας φαίνεται λιγότερο πολιτική και περισσότερο ανθρώπινη, ε, θέλω να ξέρετε ότι έτσι πάντα βίωνα την πολιτική : με κέντρο τον άνθρωπο, με ανθρώπινο πρόσωπο.
Και είχα και έχω πάντα μια βιωματική σχέση μ’ όσα υποστηρίζω στην πολιτική.
Οι ήρωες μου ήταν πάντα οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, με τους αγώνες και τις έγνοιες τους, με τις χαρές και τις λύπες τους. Ήρωες μου ήταν πάντα οι μαχητές της καθημερινής ζωής, αυτοί που πάλευουν και αγωνίζονται να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Λοιπόν, σας σφίγγω όλους, έναν προς έναν το χέρι .
Σας ευχαριστώ για όλα.
