Η οικονομική κρίση και πως αυτή επηρέασε την Καρδίτσας, ήταν το θέμα της ομιλίας του πολιτευτή της Ν.Δ. κ. Νίκου Παππά στην εκδήλωση που διοργάνωσε το βράδυ του Σαββάτου στο χώρο του Παυσιλύπου. Ο κ. Παππάς έδωσε μια διαφορετική προσέγγιση για την επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, την οποία -όπως τόνισε- μπορεί να προωθήσει και να εγγυηθεί μόνο η Ν.Δ. και ο πρόεδρός της κ. Αντώνης Σαμαράς. Την εκδήλωση του κ. Παππά παρακολούθησε πλήθος κόσμου, ενώ ανάμεσα σ’αυτούς βρέθηκε και ο Γραμματέας Προγράμματος της ΝΔ, πρ. Υπουργός Παιδείας – Βουλευτής κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης.
Η ομιλία του κ. Παππά
«Η κρίση χρέους που εξελίχτηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου σε κρίση δανεισμού για τη χώρα και την έφερε τελικά το Μάιο του 2010 στην πόρτα του ΔΝΤ βυθίζοντάς την σε μία πρωτοφανή ύφεση, έχει αφήσει βαριά τη σκιά της και στο Ν. Καρδίτσας. Μία σειρά από αναπτυξιακά έργα που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και τα οποία έβαζαν σε τροχιά ανάπτυξης την περιοχή μας, επιδιώκοντας να σπάσουν την οδική – κοινωνική και οικονομική απομόνωση έχουν πλέον οριστικά σταματήσει. Πέρα από τη φαρσοκωμωδία του έργου της εκτροπής του Αχελώου με τις κυβερνητικές παλινωδίες και τον εμπαιγμό των Θεσσαλών μεταξύ των υπουργών Μπιρμπίλη και Ρέππα, η σημαντικότερη επίπτωση της ύφεσης στην Καρδίτσα και εν γένει στη Δ. Θεσσαλία έχει να κάνει με το οριστικό σταμάτημα του οδικού άξονα Ε-65. Το ένα μετά το άλλο τα εργοτάξια βάζουν λουκέτο. Το 70% των εργαζομένων έχει ήδη απολυθεί καθώς οι δύο από τους τρεις κατασκευαστές του άξονα έχουν πλέον εγκαταλείψει σχεδόν το σύνολο των έργων τους. Από τους 1000 εργαζόμενους στην κατασκευή έχουν ήδη απολυθεί οι 700 και όπως όλα δείχνουν και οι υπόλοιποι σύντομα θα μείνουν χωρίς δουλειά, βυθίζοντας σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση την τοπική οικονομία και διογκώνοντας την ανεργία. Στους απολυμένους του Ε-65 θα πρέπει να προστεθούν και οι περίπου 300 των έργων του Αχελώου τα οποία επίσης έχουν σταματήσει. Την ίδια ώρα παγώνοντας το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (ως δέσμευση από το νέο επικαιροποιημένο μνημόνιο) η περιοχή βυθίζεται σε πλήρη απαξίωση καθώς μία σειρά από μικρά έργα με μεγάλο ωστόσο πολλαπλασιαστή και σημαντική μόχλευση για την τοπική οικονομία έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες. Έργα που σχετίζονται με τις υποδομές στον αγροτικό τομέα, όπως μικρά αρδευτικά, αγροτικός εξηλεκτρισμός, αγροτική οδοποιία τα οποία συμπεριλαμβάνονταν στο πρόγραμμα Μπαλτατζής και βρίσκονται πλέον στα αζήτητα. Σε μία εποχή που το ζητούμενο είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας από τον αγροτικό τομέα και η μείωση του κόστους παραγωγής ώστε τα αγροτικά μας προϊόντα να καταστούν ανταγωνιστικά, δράσεις όπως η επιδότηση της στάγδην άρδευσης που θα σήμαινε και εξοικονόμηση πολύτιμων υδάτινων πόρων έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες. Να σημειωθεί ότι στο Ν. Καρδίτσας λόγω της ιδιομορφίας του μικρού και κατακερματισμένου κλήρου, η διείσδυση της σταγόνας βρίσκεται μόλις στο 30% των αρδευόμενων εκτάσεων, όταν στο γειτονικό νομό Λάρισας έχει προχωρήσει εδώ και μία δεκαετία αγγίζοντας ποσοστό 80%. Ταυτόχρονα σταματά το πρόγραμμα μείωσης νιτρορρύπανσης που είχε σημαντικές ευεργετικές συνέπειες και για το περιβάλλον αλλά και για το αγροτικό εισόδημα καθώς απέφερε ετησίως 50 εκατομμύρια ευρώ για τη Θεσσαλία, εκ των οποίων περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ για την Καρδίτσα. Η πιστωτική ασφυξία από την άλλη έχει οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις του Νομού στα πρόθυρα χρεοκοπίας ενώ τα εμπορικά καταστήματα φυτοζωούν, ο κλάδος των κατασκευών αιμορραγεί και οι λίγες βιομηχανίες και βιοτεχνίες οικοδομικών υλικών που υπάρχουν στην περιοχή μετρούν τις πληγές τους από την πρωτοφανή καθίζηση στον κλάδο της οικοδομής και την ανυπαρξία δημοσίων έργων που να βρίσκονται αυτή την περίοδο σε εξέλιξη. Ασφαλώς το νέο μεγάλο πλήγμα που δέχεται ο Ν. Καρδίτσας συνεπεία του μνημονίου και των πιέσεων της τρόικας για δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών, είναι ο σχολικός «Καλλικράτης» όπου ο Νομός μας έχει την θλιβερή πρωτιά πανελλαδικά με ποσοστό 45% καταργήσεων και συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων, έναντι μόλις 13% του μέσου πανελλαδικού όρου. Και βέβαια χωρίς σχολειά στα χωριά του κάμπου η παρατηρούμενη επιστροφή αστών για ενασχόληση εκ νέου με το αγροτικό επάγγελμα όπως καταγράφεται σε πρόσφατη μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ είναι πιθανόν να ανακοπεί βίαια και να συσσωρεύσει νέους θύλακες ανεργίας στα αστικά κέντρα της χώρας. Κλείνοντας τα σχολεία η αναστάτωση και η οικονομική αιμορραγία των αγροτικών οικογενειών είναι δυσβάσταχτη, ενώ επέρχεται γρηγορότερα η ερήμωση των χωριών που στην παρούσα φάση αποτελούν τις εστίες επανεκκίνησης της οικονομίας. Θυμίζει η περιοχή μας τον αμερικανικό νότο του μεσοπολέμου αμέσως μετά το κραχ του ’29 όταν ο κόσμος έφευγε από τα μεγάλα αστικά κέντρα για να ξαναβρεί απασχόληση στην ύπαιθρο, όπως γλαφυρά περιγράφει ο Τζον Στάινμπεκ στα «σταφύλια της οργής». Όλον αυτό τον κόσμο που έφυγε πριν από δύο δεκαετίες από την Καρδίτσα και θέλει να επιστρέψει στη γεωργία τώρα που έμεινε χωρίς δουλειά, οφείλει η πολιτεία να του παρέχει τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές, να τον ενθαρρύνει και όχι να τον αποτρέψει από την επιστροφή στην πατρώα γη. Και με τα εργοτάξια να κλείνουν και τα σχολειά για τα παιδιά να γίνονται βορρά στη Λερναία Ύδρα των ελλειμμάτων, αποτρέπουμε ένα παραγωγικό δυναμικό να επανεκκινήσει την ασθμαίνουσα εθνική οικονομία και να παράγει πλούτο που είναι το ζητούμενο των ημερών. Με το να τον έχουμε ελεγχόμενο και φοβικό, «μαντρωμένο» στα αστικά κέντρα για να υπηρετεί μία θνησιγενή μεταπρατική οικονομία ασφαλώς το μόνο που πετυχαίνουμε είναι μια ώρα αρχύτερα να φέρουμε την ελεγχόμενη χρεοκοπία στη χώρα…Ταυτόχρονα ο Νομός αναμένεται να δεχτεί ένα ακόμη πλήγμα τα προσεχή χρόνια στην τουριστική του ανάπτυξη καθώς είναι προσανατολισμένος στον εγχώριο τουρισμό και ιδιαίτερα στο χειμερινό με σημείο αιχμής τη Λίμνη Πλαστήρα. Όσο περιορίζεται η καταναλωτική δύναμη των μεσαίων και μικρομεσαίων αστικών στρωμάτων όπου κυρίως απευθύνεται και όσο το κόστος της βενζίνης και των διοδίων θα γίνεται απαγορευτικό για τις μετακινήσεις του Σαββατοκύριακου από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, προς την ορεινή ζώνη των Αγράφων τόσο θα περιορίζεται δραστικά και ο τζίρος των τουριστικών καταλυμάτων της περιοχής. Πρόκειται σαφώς για μία από τις πλέον δυσμενείς εξελίξεις καθώς είχαμε μία ραγδαία αύξηση τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική στα τουριστικά καταλύματα κυρίως πέριξ της Λίμνης Πλαστήρα, την τελευταία πενταετία, με σημαντικές επενδύσεις που έδωσαν προστιθέμενη αξία στο τουριστικό μας προϊόν. Σε γενικές γραμμές η κρίση βρήκε το νομό μας ανοχύρωτο, γυμνό από σημαντικά έργα υποδομής και ήδη απαξιωμένο σε όλους του οικονομικούς δείκτες. Και πάντα σε περιόδους ύφεσης οι πρώτοι που πλήττονται είναι οι αδύνατοι. Και όμως την ίδια ώρα συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία οι οποίες θα μπορούσαν να βάλουν και πάλι στο παιχνίδι την λεγόμενη πραγματική οικονομία αφού ο παραγόμενος πλούτος στον ευφορότερο κάμπο της χώρας μπορεί να είχε απαξιωθεί τα προηγούμενα χρόνια, ήρθε η ώρα όμως να βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο των εξελίξεων με τη ραγδαία αύξηση των τιμών που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στα αγροδιατροφικά προϊόντα. Αξίζει να τονιστεί πως το απαξιωμένο και φορτισμένο με ιδεοληψίες από τους κυβερνώντες βαμβάκι για το οποίο η υπουργός περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη ζητά μέσω της διαχειριστικής μελέτης του Αχελώου να εξοβελιστεί από το θεσσαλικό κάμπο, ήταν πέρυσι στο εμπορικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το πλέον πλεονασματικό προϊόν. Συγκεκριμένα το βαμβάκι είχε πλεόνασμα 380 εκατομμυρίων ευρώ για την εθνική οικονομία, καθώς κατέγραψε ιστορικές τιμές ρεκόρ στα διεθνή χρηματιστήρια, ενώ είναι γνωστό ότι από τις εαρινές καλλιέργειες είναι το λιγότερο υδρόφιλο και απαιτεί τις μικρότερες ποσότητες νερού. Αυτό το κατασυκοφαντημένο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προϊόν το οποίο καλλιεργείται στον κάμπο της Καρδίτσας συστηματικά από τη δεκαετία του ’60 κράτησε όρθιους τους αγρότες μας τη φετινή δύσκολη χρονιά, την ίδια ώρα που σημειώνεται μια δραματική αύξηση στο κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων. Ασφαλώς όμως δεν αρκεί από μόνο του αυτό το προϊόν να δώσει ώθηση στην τοπική οικονομία. Απαιτείται στροφή στα δημητριακά και την κτηνοτροφία, δράσεις που θα αναδείξουν προϊόντα ονομασίας προέλευσης με προστιθέμενη αξία και συνέργειες για τη σύνδεση του αγροδιατροφικού με το τουριστικό προϊόν, όλης της Θεσσαλίας και εδώ ο ρόλος της αιρετής περιφέρειας και του νέου αιρετού περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού που στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις θα είναι καθοριστικός. Καθώς λόγω της οικονομικής κρίσης η στόχευση τα επόμενα χρόνια θα είναι για τον ξένο τουρισμό θα πρέπει οι προορισμοί της ορεινής ζώνης του Νομού να συνδεθούν με τα υπόλοιπα τουριστικά θέρετρα. Ασφαλώς η γειτνίαση με τα Μετέωρα που θεωρείται ένα παγκόσμιο μνημείο θα παίξει το ρόλο της σε ένα ενιαίο τουριστικό πακέτο που θα «πουλά» πλέον στους τουρ οπερέιτορς Θεσσαλία και όχι μεμονωμένους προορισμούς όπως μόνον Πήλιο, ή μόνον Σποράδες ή μόνον Μετέωρα ή μόνον Όλυμπο. Το πιο σημαντικό όμως είναι από την κρίση να αναδειχτούν ευκαιρίες με ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Η χώρα έχει κρίση πρωτίστως παραγωγικού μοντέλου και αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό και από τους κυβερνώντες αλλά και από τη ΝΔ, η οποία όπως όλα δείχνουν σύντομα θα κληθεί να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας καθώς τούτη η κυβέρνηση καταρρέει κάτω από το βάρος των τραγικών αδιεξόδων στα οποία η ίδια μας οδήγησε με τις λανθασμένες της επιλογές. Καθώς η επίτευξη των στόχων είναι πλέον αδύνατη σε όλα τα πεδία και η χώρα έχει παραδοθεί στον αυτόματο πιλότο του μνημονίου, ο τόπος χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο με κλαδικές παρεμβάσεις το οποίο έχει επεξεργαστεί ο Αντώνης Σαμαράς με το επιτελείο του καταθέτοντας πρώτος τις προτάσεις του για αλλαγή στο μίγμα πολιτικής που μας έχει οδηγήσει σε αυτό που ονομάζουν οι οικονομολόγοι καθοδικό σπιράλ ύφεσης. Τούτη τη φορά λοιπόν θα κληθούμε νε εφαρμόσουμε ένα οργανωμένο σχέδιο σωτηρίας της χώρας και εξόδου από την κρίση, καθώς ιστορικά αυτή η παράταξη έρχεται πάντα να διορθώσει τις αστοχίες και τις τραγικές επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Σε τοπικό επίπεδο καθώς πλέον οι πόροι δεν περισσεύουν οι στοχεύσεις θα πρέπει να είναι επιλεγμένες και το κάθε ευρώ που επενδύεται να έχει το μέγιστο δυνατό πολλαπλασιαστή. Τέτοιου είδους δράσεις θα πρέπει να προταχθούν και εδώ απαιτείται σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας την οποία ποτέ δεν έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Μία τέτοια διαπραγμάτευση θα μπορούσε να υπακούει στη λογική να εξαιρεθούν όλες οι επενδύσεις που κατευθύνονται προς τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση, τυποποίηση και συσκευασία αγροδιατροφικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από τις όποιες περικοπές επιβάλλει η τρόικα γιατί η χώρα έχει πλέον ανάγκη από ένα ισχυρό σοκ ανάπτυξης για να ξεφύγει από τον υπόνομο της ύφεσης.
Για την περιοχή μας η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της είναι μονόδρομος. Το ντόπιο επιστημονικό δυναμικό θα πρέπει να συνεισφέρει σε αυτή την αναζήτηση για ένα στρατηγικό σχέδιο σωτηρίας της Καρδίτσας. Η δραστηριοποίησή του είναι στρατηγική επιλογή γι την περιοχή. Τα θερμοκήπια έχουν μέλλον για την περιοχή. Θα πρέπει ωστόσο να υποβοηθηθούν και με φτηνή ενέργεια όπως π.χ. με τον αγωγό φυσικού αερίου που περνά από τον πρώην Καποδιστριακό δήμο Σελλάνων. Η κτηνοτροφία είναι το μέλλον. Να αναφέρουμε μόνον ότι στο εμπορικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών του 2010 η χώρα ήταν ελλειμματική σε κρέας και γαλακτοκομικά κατά 1,5 δις ευρώ από τα 3 δις συνολικά του ελλείμματος και 320 εκατομμύρια ευρώ σε ζωοτροφές. Οι δείκτες αυτοί μας δείχνουν ποια θα πρέπει να είναι η στόχευση για το μέλλον. Αξίζει να τονιστεί ότι η αιγοπροβατοτροφία και το εθνικό μας προϊόν η φέτα έχουν πολλαπλασιαστή 15 στην οικονομία. Δηλαδή κάθε κτηνοτρόφος στα ορεινά χωριά του Νομού στηρίζει 15 θέσεις εργασίας στον δευτερογενή και τριτογενή τομέα. Μαθαίνω για παράδειγμα ότι οι εξισωτικές αποζημιώσεις για τους κτηνοτρόφους θα δοθούν από το υπουργείο μετά το Πάσχα λόγω έλλειψης ρευστότητας και γραφειοκρατίας του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτό όμως είναι βούτυρο στο ψωμί των μεσαζόντων και των εμπόρων, ώστε να πουλήσουν και πάλι φτηνά τα αρνιά τους οι κτηνοτρόφοι και να αγοράσει φυσικά ακριβά ο καταναλωτής.
Στον τομέα του ελαιολάδου όπου η χώρα ήταν πλεονασματική μόλις κατά 80 εκατομμύρια ευρώ, μπορούν να γίνουν αρκετά βήματα με την φύτευση της λεγόμενης κοντής ελιάς που αποδεδειγμένα αντέχει πλέον και στους παγετούς της Δυτικής Θεσσαλίας. Εδώ οι Ισπανοί μας δείχνουν το δρόμο κατεβάζοντας σημαντικά το κόστος παραγωγής του ελαιολάδου με τη μηχανοσυλλογή και επιτυγχάνοντας εξαιρετικής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ενώ την ίδια ώρα στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές της χώρας όπου υπάρχουν παραδοσιακά τα ελαιόδενδρα η συλλογή με το δίχτυ και τους εργάτες καθιστά το κόστος απαγορευτικό. Ναι και η Καρδίτσα μπορεί σταδιακά να αντικαταστήσει αροτραίες καλλιέργειες με την ελιά υπέρπυκνης φύτευσης. Όλα αυτά όμως απαιτούν ένα γενναίο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών από μία Αγροτική τράπεζα που θα είναι εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης και όχι λάφυρο στους δανειστές, γιατί τέτοιες ενέργειες έχουν μεγάλο πολλαπλασιαστή και οφείλουν να εξαιρεθούν από τις δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι το να παραμείνει κρατική η ΑΤΕ δεν συνεπάγεται κρατισμό και εμμονή σε ιδεοληψίες. Ασφαλώς και γνωρίζουμε το ασφυκτικό πλαίσιο που τίθεται από την τρόικα. Ωστόσο για την Καρδίτσα για παράδειγμα με υποθηκευμένο πάνω από το 60% του κλήρου στην αγροτική τράπεζα, όποια σκέψη για πώλησή της σε ιδιώτες συνεπάγεται αυτομάτως ότι η κυβέρνηση χάνει και το τελευταίο εναπομείναν εργαλείο για άσκηση αγροτικής πολιτικής που αποτελεί τη βάση όπως προανέφερα για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Η ΑΤΕ πρέπει να παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο γιατί το όποιο κόστος διατήρησής της θα είναι ελάχιστο μπροστά στις ωφέλειες που μπορεί να προκύψουν. Τα τρόφιμα έχοντας μπροστά μας την παγκόσμια διατροφική κρίση αλλοίμονο αν περάσουν στον έλεγχο πολυεθνικών και οι αγρότες χάσουν την επιχειρηματική τους ανεξαρτησία και μετατραπούν σε εργάτες γης στην ίδια τους τη γη. Το παράδειγμα με την υπό πώληση ΕΒΖ που ξεμένει φέτος από ζάχαρη αδυνατώντας να καλύψει τιμολογιακά τους τευτλοπαραγωγούς και δημιουργεί πλείστα προβλήματα με τις εξαγωγικές βιομηχανίες κομπόστας θα πρέπει να μας συνετίσει. Αγροτική πολιτική χωρίς κρατική ΑΤΕ είναι κομπόστα χωρίς ζάχαρη!!!
Με την ανεργία να βαδίζει για το 16,5% σύμφωνα με τις προβλέψεις της Τράπεζας της Ελλάδας στο τέλος του 2011, θα πρέπει να ξαναδούμε την πυραμίδα της παραγωγικής βάσης της χώρας και να ενθαρρύνουμε την ενασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία και όχι να οδηγούμε στην ερήμωση τα χωριά μας αδυνατώντας να τους παρέχουμε τα στοιχειώδη όπως σχολειά για τα παιδιά ή πόσιμο νερό που είναι δυσεύρετο το καλοκαίρι στο ανατολικό τμήμα του Νομού παρά τα δύο μεγάλα φράγματα αποταμίευσης του Σμοκόβου και του Ταυρωπού τα οποία σημειωτέον κατασκευάστηκαν από κυβερνήσεις της ΝΔ…Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως με τον πολλαπλασιαστή κάθε θέση απασχόλησης στον πρωτογενή τομέα αντιστοιχεί σε 7 θέσεις απασχόλησης στο δευτερογενή και τριτογενή. Άρα ο παραγόμενος πλούτος μιας χώρας είναι στην περιφέρειά της και όχι στα αστικά κέντρα όπου απλά γίνεται η μόχλευση και του δίδεται προστιθέμενη αξία. Η χώρα έχει πλέον ανάγκη από παραγωγή και το γεγονός ότι το 50% του ενεργού πληθυσμού του Νομού ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα αποτελεί ευτυχή συγκυρία στις συνθήκες δραματικής ύφεσης που περνά η χώρα. Η Καρδίτσα είναι η περιοχή της χώρας που καλείται να συμβάλλει στην εθνική προσπάθεια για να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης ο τόπος. Παρά τον γηρασμένο της πληθυσμό έχει ένα επιστημονικό δυναμικό στη διασπορά που αν αξιοποιηθεί μπορεί να επενδύσει ξανά στον ευλογημένο αυτό τόπο με τους φιλότιμους και άοκνους πολίτες. Άνθρωποι του επιχειρείν, Καρδιτσιώτες που διέπρεψαν στον ιδιωτικό τομέα θέλουν απλά μία ενθάρρυνση από το πολιτικό προσωπικό της περιοχής ώστε να αναζητήσουν επενδυτικές ευκαιρίες για να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου. Η κατασκευή για παράδειγμα ενός σύγχρονου χιονοδρομικού κέντρου στα Άγραφα με θέα την πανέμορφη λίμνη Πλαστήρα αποτελεί για μένα προσωπικά στοίχημα ζωής. Στις κρίσιμες στιγμές που περνά η χώρα ο πολιτικός πλέον κρίνεται αυστηρά από τους πολίτες για την αποτελεσματικότητα των ενεργειών του και όχι για την επιφανειακή προσέγγιση των προβλημάτων. Καλές είναι οι ερωτήσεις και οι επερωτήσεις στη Βουλή αλλά σπανίως προάγουν ένα ζήτημα και ο τόπος μας έχει πολλά προβλήματα για να εστιάζει κανείς μόνο στην πρόσκαιρη επικοινωνιακή και όχι ουσιαστική αντιμετώπισή τους. Οι πολίτες πλέον μας κρίνουν όλους με αυστηρά κριτήρια και αναζητούν αποτελεσματικότητα και διαφάνεια. Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική απομόνωση και ο μόνος τρόπος για να βγει από αυτή είναι η πολιτική της ηγεσία να εμπνεύσει ένα νέο όραμα και να επαναφέρει την αισιοδοξία στους πολίτες και τις δυνάμεις της αγοράς. Από τη λησμονημένη Καρδίτσα μπορεί να ξεκινήσει μία προσπάθεια διαφορετικής προσέγγισης των αναπτυξιακών δεδομένων. Ο μικρός κλήρος δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη τροχοπέδη για την αγροτική παραγωγή, αλλά ευκαιρία για αναδιάρθρωση και εντατικοποίηση των καλλιεργειών με επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου και τεχνογνωσίας όπως είναι οι σύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες και οι υδροπονικές και θερμοκηπιακές καλλιέργειες. Αντί της εξαπάτησης του αγροτικού κόσμου με τα φωτοβολταϊκά θα ήταν ευχής έργο αν αυτά χρησιμοποιούνταν για τη μείωση του κόστους παραγωγής τώρα που οι τιμές στο αγροτικό ρεύμα και στο πετρέλαιο καλπάζουν. Απαιτείται όμως αυτοοργάνωση και εμπιστοσύνη στα τοπικά προϊόντα ενώ ο ρόλος της πολιτείας θα είναι να ενθαρρύνει τέτοιες προσπάθειες παρέχοντας το πλαίσιο που θα αντικαταστήσει τους υπερχρεωμένους συνεταιρισμούς και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την προστασία και την ιχνηλασιμότητα της εγχώριας παραγωγής. Το δίπτυχο αγροτική οικονομία και τουρισμός είναι τα κύρια όπλα που έχει η περιοχή μας για να μπει ξανά σε τροχιά ανάπτυξης. Με κινήσεις ωστόσο στοχευμένες που θα εξαντλούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της και θα κινητοποιούν όλες τις υγιείς δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας. Την αυτοδιοίκηση που ασφυκτιά από τον Καλλικράτη καθώς τη φόρτωσε μόνο με υποχρεώσεις χωρίς πόρους, το ντόπιο επιστημονικό δυναμικό, τους δυναμικούς νέους αγρότες, τους επιχειρηματίες που επένδυσαν στον τουρισμό, τους εμπόρους που δίνουν τον αγώνα για την επιβίωση, τους βιοτέχνες και τους δημοσίους υπαλλήλους που τόσο έχει αποθαρρύνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς του. Αν η χώρα μοιάζει με ένα καράβι ακυβέρνητο που βαδίζει προς τα βράχια ή το παγόβουνο για να χρησιμοποιήσουμε την ατυχή έκφραση του υπουργού οικονομίας που την παρομοίαζε με τον Τιτανικό προσκαλώντας τους κερδοσκόπους να κάνουν πάρτι με τα ελληνικά ομόλογα, ο Νομός Καρδίτσας μοιάζει με αυτοκίνητο που κατευθύνεται προς το γκρεμό. Και οι λέξεις κλειδιά για να σταματήσει αυτή η πορεία είναι φρένο, επανεκκίνηση, πολλαπλασιαστής και μόχλευση. Το έργο άρσης της οδικής απομόνωσης της Καρδίτσας, ο άξονας Ε-65 επιβάλλεται να ξαναρχίσει, το ίδιο φυσικά και ο Αχελώος για τον οποίο έχουν επενδυθεί εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και η σήραγγα κινδυνεύει με κατάρρευση. Αυτό είναι το φρένο. Η Καρδίτσα όντας στην καρδιά της Ελλάδας μπορεί να καταστεί τόπος εναλλακτικού τουρισμού με τις τρεις τεχνητές της λίμνες (Πλαστήρα, Συκιάς, Σμοκόβου) αλλά και εκμετάλλευσης του υδάτινου δυναμικού της νότιας Πίνδου. Σε περιόδους ύφεσης οι δημόσιες επενδύσεις δεν αποτελούν πεδίο για περικοπές αλλά θα πρέπει να ενισχύονται ώστε να ξεκινά η αντίστροφη πορεία για την ανάπτυξη. Αυτό έδειξε και η κρίση του ’29. Ο τόπος έχει ανάγκη από ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ και αυτή τη φορά απαιτείται ενθάρρυνση και όχι άσκηση ψυχολογικής πίεσης στους πολίτες. Αυτή είναι η επανεκκίνηση. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί μία τέτοια προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του χρέους και κατάθεσης ενός ρεαλιστικού προγράμματος για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Η αγορά είναι ψυχολογία και η διαρκής απειλή για χρεοκοπία της χώρας, για νέες περικοπές, νέους φόρους, νέα ανεργία έχει ρίξει την ψυχολογία του Έλληνα στο ναδίρ, ενώ ταυτόχρονα κινδυνεύει μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού που προωθεί η κυβέρνηση να υπάρξει μία ανεπανόρθωτη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Όπως έλεγε και ο Μαχάτμα Γκάντι πολιτική χωρίς αρχές δεν γίνεται. Και όταν για να εξαγοράσεις πολιτικό χρόνο παραμονής στην κυβέρνηση κολακεύεις τα πιο ταπεινά ένστικτα των πολιτών μόνον αρχές δεν εξυπηρετείς. Η μόχλευση και ο πολλαπλασιαστής έχουν να κάνουν με τις στοχευμένες κινήσεις αξιοποίησης του παραγωγικού δυναμικού του νομού, τις επενδύσεις στον αγροτικό τομέα όπου πλέον κάθε ευρώ από τα ελάχιστα που δεν περισσεύουν, θα αποδίδει στο πολλαπλάσιο, με στόχο αυτή τη φορά τη διαφοροποίηση, την τυποποίηση και τον εξαγωγικό προσανατολισμό αφενός αλλά και την ικανοποίηση της εγχώριας ζήτησης αφετέρου. Στον ευφορότερο κάμπο της χώρας με μία ευελιξία και μία τεχνογνωσία αξιοζήλευτη που διαθέτει ο αγροτικός μας κόσμος το να συζητάμε για λύσεις όπως ενεργειακά φυτά ή φωτοβολταϊκά δείχνει ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Η Καρδίτσα και η Θεσσαλία εν γένει μπορεί να καταστεί το περιβόλι όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Ο τόπος μας αξίζει πολύ περισσότερα από όσα σήμερα διαθέτει. Η περίπτωση της κερκίδας του δημοτικού σταδίου της Καρδίτσας με τις πολύχρονες καθυστερήσεις και τις ημιτελείς λύσεις που στο τέλος επιστρατεύθηκαν είναι ένα κλασσικό παράδειγμα ότι αρκεστήκαμε στα λίγα. Όταν ένας πολιτικός στην Κομοτηνή-ο οποίος σήμερα με τιμά με την παρουσία του- κατόρθωσε μέσα σε ένα χρόνο να φτιάξει γήπεδο 5500 θέσεων στο εκεί γήπεδο, γιατί απλούστατα έβαζε και βάζει τον πήχη ψηλά. Ο Γιάννης Καψής με αρκετή διάθεση αυτοκριτικής σε ένα από τα τελευταία βιβλία του ανέφερε, ότι οι πολιτικοί συνηθίζαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης να βάζουμε τον πήχη χαμηλά και καθώς δεν τον περνούσαμε στο τέλος σερνόμαστε από κάτω σαν τα ερπετά. Τέτοια πολιτική δεν με εκφράζει. Αν είναι να κρύβομαι από τους πολίτες, αν η πολιτική είναι ιδρυματισμός και όχι καθαρή και τίμια σχέση εμπιστοσύνης με τους ψηφοφόρους, τότε ευχαριστώ δεν θα πάρω. Ο πολιτικός που ζει σε ένα γυάλινο κλουβί και αδυνατεί να κοιτάξει στα μάτια τους πολίτες ανήκει στο χθες που φεύγει…Πρόθεσή μου είναι με τις όποιες δυνάμεις διαθέτω, στη συνομιλία μου με τους πολίτες του νομού να διατηρήσω τη σχέση εμπιστοσύνης με την πολιτική και τους πολιτικούς που τόσο έχει απαξιωθεί με το μεγάλο ψέμα «υπάρχουν λεφτά» που εκστόμιζε προεκλογικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενώ την ίδια ώρα συζητούσε – όπως αποδείχτηκε- με το Δ.Ν.Τ. την άνευ όρων παράδοση της χώρας στους δανειστές της. Οι αρχές του σύγχρονου management δεν διαφέρουν από το πολιτικό και συντείνουν σε μία αρχή: Αξιοποίηση των δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού και προσήλωση σε ένα στόχο. Και η Καρδίτσα έχει ανθρώπινο δυναμικό με σπάνιες αρετές όπως φιλότιμο και αξιοσύνη, αλλά και επαρκή επιστημονική κατάρτιση. Τις προτάσεις μου αυτές για την έξοδο της Καρδίτσας από την κρίση, που προέκυψαν μέσα από την καθημερινή μου επαφή με τους πολίτες του Νομού, τους φορείς και τα δυο αναπτυξιακά συνέδρια θέτω στη διάθεση του γραμματέα του κόμματος με την βεβαιότητα ότι δε θα μείνουν απλές διαπιστώσεις. Από αυτό άλλωστε πάσχει σήμερα η πολιτική. Το 2011 είναι το έτος Παπαδιαμάντη και ο μεγάλος Σκιαθίτης λογοτέχνης ήταν αυτός που πρώτος είχε πει πως οι πολίτες της επαρχίας κουράστηκαν να είναι θεατές λόγων και ακροατές έργων. Οι πολίτες της Καρδίτσας περιμένουν πολλά από μας. Περιμένουν πολλά από τη ΝΔ. Δεν αρκούνται στα λίγα και η εκπροσώπησή τους είναι ύψιστη ευθύνη και όχι αυτοσκοπός για τον άνθρωπο που σήμερα έχει την τιμή να σας ομιλεί. Άλλωστε η δύναμη του πολιτικού είναι η δύναμη των πολιτών που τον εμπιστεύονται και αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης οφείλουμε όλοι να την υπηρετούμε, ιδιαίτερα στις κρίσιμες αυτές και ιστορικές στιγμές που περνά η χώρα. Το κόμμα μας πάντα αντλούσε τη δύναμή του από τη βάση και όταν τη λησμόνησε οδηγήθηκε σε λανθασμένες επιλογές που τις πλήρωσε ακριβά τόσο το ίδιο όσο πολύ περισσότερο δυστυχώς -όπως αποδεικνύεται σήμερα – η πατρίδα….Προφανώς εκφραστές της οπισθοδρόμησης και του χτες που συνήθιζαν να βάζουν χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών του πολίτη από τον πολιτικό θα αντισταθούν καθώς δεν κατανοούν πως οι πράξεις μας μετρούν περισσότερο από τα λόγια, τα κενά περιεχομένου. Το δίλλημα για τους πολίτες και της Καρδίτσας είναι στασιμότητα και ανανέωση της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις του χθες ή επανεκκίνηση και φυγή προς τα μπρος…
