Το μεγάλο πανκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο απέδειξε ότι όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε. Μπορούμε να πιέσουμε τους υπεύθυνους για αποζημιώσεις, αποκαταστάσεις και έργα υποδομής για την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας μας.
Τα γαϊτανάκια που έχουν στηθεί από τα υπουργεία μέχρι τα διάφορα πολιτικά γραφεία για να κατευνάσουν τις δίκαιες αντιδράσεις μας δεν μας κοροϊδεύουν.
Οι ανακοινώσεις για μέτρα «στήριξης» με δάνεια, αποζημιώσειςέως 70%, αναστολή συμβάσεων εργασίας και ευρωπαϊκά προγράμματα επιδοτήσεων, είναι αυτά που ήδη δοκιμάστηκαν και μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Οι φωτογραφίες και ο «χορός» εκατομμυρίων για αντιπλημμυρικά έργα δεν αρκούν ούτε για μπαλώματα στα ήδη κατεστραμμένααναχώματα.
Η αναμονή των νοικοκυρέων και των εργαζόμενων που βρέθηκαν χωρίς σπίτι ή χωρίς τα απαραίτητα δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με το 600άρι.
Οι προσδοκίες των επαγγελματιών δεν καλύπτονται με τα ψίχουλα της προσωρινής αποζημίωσης περιμένοντας ακόμα μεγαλύτερο διάστημα για τα επόμενα που ούτε κι αυτά θα φτάνουν.
Χωρίς τη λήψη των αναγκαίων μέτρων,ο κίνδυνος για την υγεία, τη δική μας και των παιδιών μας, γίνεται μεγαλύτερος στο έδαφος της πανδημίας, των ελλείψεων στα σχολεία και στο σύστημα υγείας, ειδικά μετά τις καταστροφικές πλημμύρες.
Μέχρι τώρα ο δρόμος του συντονισμένου αγώνα και της αλληλεγγύης μας έκανε πιο δυνατούς. Μας έκανε πιο απαιτητικούς να μην το βάζουμε κάτω απέναντι σε δήμο, περιφέρεια και κυβέρνηση όταν πρόκειται για τα δίκαια αιτήματά μας.
Κανένας μόνος του! Ένας για όλους και όλοι για έναν!
