Η Νέα Τάξη πραγμάτων δεν είναι καθόλου καινούργια συνθήκη! Πρόκειται για παλιά σατανική συνταγή της καταστροφής των ανθρώπινων υπάρξεων και πραγμάτων. Ενδεικτικά, το 2007, στο συνέδριο του κόμματός του, ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν είχε μασήσει τα λόγια του: «Το άλλο χαρακτηριστικό του σύγχρονου κόσμου μας, του νέου αυτού κόσμου, είναι η έννοια της ανασφάλειας και του κινδύνου, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στις εξωτερικές σχέσεις και την ασφάλεια. O κόσμος που κάποιοι ονειρεύτηκαν, όπου οι δημοκρατικές ελευθερίες θα θριαμβεύσουν, η ελεύθερη αγορά θα προοδεύσει αργά και η νέα τάξη πραγμάτων θα επικρατήσει, αυτός ο κόσμος δεν θα συμβεί».
Την επόμενη χρονιά, στις 21 Απριλίου 2008, τη σκυτάλη πήρε ο Τόνι Μπλερ: «Χρειαζόμαστε μια ισχυρή αναβίωση της συμμαχίας μας. Η υπερατλαντική συνεργασία δεν ήταν ποτέ απλώς τα θεμέλια της ασφάλειάς μας. Ήταν τα θεμέλια του τρόπου ζωής μας. Από αυτά ξεπήδησε μια νέα Ευρώπη, μια νέα τάξη πραγμάτων, μια νέα συναίνεση για το πώς πρέπει να ζούμε τις ζωές μας».
Με τους πλέον προβεβλημένους βρετανούς πολιτικούς να κάνουν λόγο τα τελευταία χρόνια για τη νέα τάξη πραγμάτων ως μια οντότητα γνωστή στην οικουμένη, μοιραία αναρωτιέται κανείς τι εννοούν οι παγκόσμιοι ηγέτες όταν μιλούν για μια έννοια που τόσο έχει συνδεθεί με σκοτεινά κέντρα κρίσιμων αποφάσεων και μυριάδες θεωρίες συνωμοσίας.
Όπως ακριβώς και ο Γούντροου Γουίλσον πριν από αυτόν αλλά και ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ο Μπους από την αντίπερα όχθη χρησιμοποίησε μια ρητορική που εξέφραζε τους μεγάλους στόχους της ανθρωπότητας: συνεργασία των εθνών, ειρηνική επίλυση των διαφορών και ένα δικαιότερο σύστημα για όλους.
«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση είτε σας αρέσει είτε όχι. Η μόνη ερώτηση είναι αν αυτή η κυβέρνηση θα προκύψει με κατάκτηση ή συναίνεση», διατυμπάνισε ο γερμανός τραπεζίτης James Warburg στις 17 Φεβρουαρίου 1950 σε εξεταστική επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας! Κατά τα λοιπά, η χρήση του όρου έλαβε μεγάλες διαστάσεις μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
){kind=link}