Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, η αστική τάξη με τα κόμματά της καλλιεργούσαν το μύθο της σύγκλισης με την Ευρώπη, με στόχο να συγκαλύψουν τις αντιδραστικές επιλογές τους. Η πορεία των πραγμάτων βέβαια, δικαίωσε τους κομουνιστές και ήταν οδυνηρή για τα λαϊκά στρώματα. Ιδιωτικοποιήσεις, υπονόμευση των δημόσιων συστημάτων Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, … και ακολουθούν και άλλα αντιλαϊκά μέτρα.
Μετά την ψήφιση στο ευρωκοινοβούλιο της Οδηγίας-βρικόλακα Μπολκενστάιν, η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα προωθήσει άμεσα σχέδιο νόμου για την ενσωμάτωσή της στο Εθνικό Δίκαιο από 1/1/2010. Η διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, σε χώρους στους οποίους σήμερα κυριαρχούν μεμονωμένοι επαγγελματίες, μικρές ατομικές και προσωπικές εταιρείες, οι οποίες αναμένεται να εκτοπισθούν από τις μεγάλες ανώνυμες κεφαλαιοκρατικές εταιρείες, είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη, επίσης ουσιαστική, πλευρά που εισάγει η Οδηγία Μπολκεστάιν, έρχεται να μας καταδείξει με τι πανούργο τρόπο η αστική τάξη επιχειρεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τα διαφορετικά επίπεδα κατακτήσεων που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα μέσα στους κόλπους της εργατικής τάξης στις διάφορες χώρες – μέλη της ΕΕ.
Στα πλαίσια αυτά, η Οδηγία εισάγει τη φράση – κλειδί της «χώρας καταγωγής». Σύμφωνα με αυτή, σε μία ευρωπαϊκή αγορά με «απελευθερωμένο» καθεστώς υπηρεσιών θα μπορεί μία εταιρεία με έδρα χώρα χαμηλού εργατικού «κόστους» να δημιουργεί παραρτήματα και θυγατρικές εταιρείες στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το τερατούργημα βρίσκεται στην πρόβλεψη ότι στη χώρα που θα εγκατασταθούν οι θυγατρικές αυτές εταιρείες, δε θα ισχύει το εργατικό δίκαιο της χώρας εγκατάστασης, αλλά της χώρας προέλευσης ή χώρας καταγωγής. Η επικράτηση ενός τέτοιου καθεστώτος λειτουργεί διαλυτικά για το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η εργατική τάξη θα βρεθεί περισσότερο εκτεθειμένη στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας, ενώ θα ενταθεί και ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργατών με κριτήριο τους μικρότερους μισθούς και την ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων τους.
Η Οδηγία Μπολκενστάιν επιβάλλει στα κράτη – μέλη να καταργήσουν κάθε προϋπόθεση και περιορισμό που θέτει η εθνική τους νομοθεσία για την παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις που εδρεύουν σε άλλο κράτος – μέλος.
Η προώθηση της Οδηγίας Μπολκενστάιν, αλλά και οι κυβερνητικές εξαγγελίες ότι τα επόμενα βήματα θα είναι η «απελευθέρωση» των κλειστών επαγγελμάτων και των κλειστών αγορών, σημαίνει ότι τα στρώματα αυτά ή ένα μεγάλο μέρος τους θα αντικατασταθούν από μεγάλες κεφαλαιοκρατικές εταιρείες. Προφητικά μπορούμε να πούμε σήμερα, ο Μαρξ και ο Ενγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο είχαν περιγράψει την κατάσταση αυτή, αναφέροντας ότι: «Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο απ’ όλα τα ως τα τότε αξιοσέβαστα επαγγέλματα, που τα αντίκριζαν με θρησκευτική ευλάβεια. Το γιατρό, το νομικό, τον παπά, τον ποιητή, τον άνθρωπο της επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της».
Η ιστορία ήδη έχει απαντήσει. Όπως ο ανεξάρτητος μάστορας του μεσαίωνα έγινε μισθωτός εργάτης στον καπιταλισμό, έτσι και πολλές από τις μικρές ατομικές εταιρείες που λειτουργούν σήμερα αναμένεται να εκτοπισθούν από τη μεγάλη ανώνυμη καπιταλιστική εταιρεία, στην οποία θα εργάζονται ως μισθωτοί οι πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες. Η προλεταριοποίησή τους θα είναι το άμεσο και αναπόφευκτο αποτέλεσμα.
Μέσα από τον κεφαλαιοκρατικό ανταγωνισμό οι εργασίες θα συγκεντρωθούν σε όλο και λιγότερα χέρια αν δεν υπάρξει αντίσταση από τα λαϊκά στρώματα, αντεπίθεση για ανατροπή της αστικής τάξης και πέρασμα της εξουσίας στα χέρια της Εργατικής Τάξης, του μοναδικού συντελεστή και παραγωγού του πλούτου που υπάρχει στην κοινωνία.
Βασίλης Κρανιάς, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας του Κ.Κ.Ε.
