Το σκηνικό του περασμένου Σάββατου 29 Αυγούστου 2015 στο Κάστρο Φαναρίου Καρδίτσας, κάτω από το φως της πανσέληνου και με τους ήχους και το τραγούδι του μουσικού σχήματος Χρόες, έφερε συνειρμικά στο νου μου μια άλλη καλλιτεχνική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν πολλά χρόνια:
Ήταν καλοκαίρι του 1966, σκαρφαλωμένος στις βραχώδεις πλαγιές του Λυκαβητού στην Αθήνα, για να απολαύσω σε πρώτη εκτέλεση μαζί με χιλιάδες άλλους πατριώτες, μια ανεπανάληπτη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη: την Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου τραγουδισμένη από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί προ πολλού και πλέον ο καθένας αναζητούσε τρόπο να μπει στο χώρο εκείνο, για να ακούσει και να απολαύσει!. Οι πλαγιές του Λυκαβηττού πλημμύρισαν, κυρίως από νέους- πιο πολύ φοιτητές-, γιατί ήταν δύσκολο για τους μεγαλύτερους να αναρριχηθούν εκεί… Και ο Μίκης Θεοδωράκης, σε ηλικία 41 μόλις ετών, έδινε το δικό του μουσικό και πολιτικό στίγμα, τις δικές του καλλιτεχνικές συντεταγμένες, στην τρικυμιώδη, πολυτάραχη και αντιδημοκρατική τότε πολιτική ζωή του τόπου.
Το σκηνικό εκείνο μου θύμισε αυτό που έγινε το περασμένο Σάββατο στο μαγευτικό Κάστρο Φαναρίου, όπου εκτός από τα καθίσματα γέμισαν και οι βραχώδεις πλαγιές του, όπου το μουσικό σχήμα Χρόες κάτω από το λαμπερό σεληνόφως μας χάρισε μια ανεπανάληπτη μουσική βραδιά.
Ένας πολύ ενεργειακός χώρος, όπως άλλωστε όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι, με φόντο τις ηλεκτροφωτισμένες πόλεις και τα χωριά του κάμπου της Καρδίτσας, το διάχυτο λαμπερό φως της πανσέληνου και την υπέροχη φωνή της Αναστασίας Μαρκαντώνη, απολαύσαμε μια ομολογουμένως ξεχωριστή βραδιά. Και δεν θα ήταν ξεχωριστή αν η ερμηνεύτρια δεν συνοδεύονταν από τους επίσης υπέροχους: Γιάννη Μπάτρα πιάνο και ενορχήστρωση, Χριστίνα Γρηγορίου Βιολί, Χρίστο Διαμαντή κιθάρα και μαντολίνο.
Συγχαρητήρια σε όλους τους παραπάνω καθώς και σε όλους όσους συνέβαλλαν στην ωραία διοργάνωση αυτής της υπέροχης βραδιάς, που πράγματι θα μείνει αξέχαστη.
Και κλίνοντας, αισθάνομαι πηγαία την ανάγκη, να αναφέρω το τότε και το τώρα σε πολιτικό επίπεδο: Τότε ήταν η εποχή της εκτροπής από το δημοκρατικό πολίτευμα (βασιλευόμενη δημοκρατία γαρ), με τα Ιουλιανά του 1965 και τις μετά από αυτά πολιτικές εξελίξεις που αποτέλεσαν τον προπομπό της δικτατορίας της χούντας των συνταγματαρχών του 1967. Τώρα έχουμε μια νέα εκτροπή, συνταγματική και μη που με τη συνέργεια και καθοδήγηση των ξένων – όπως και τότε- βιώνουμε μια νέα δικτατορία οικονομική και πολιτική με κοινοβουλευτικό μανδύα. Ας είμαστε σε επαγρύπνηση…
Το μουσικό σχήμα Χρόες, ας μας χαρίζει υπέροχες βραδιές για να ταξιδεύουμε όχι στον ελλειμματικό χώρο της πολιτικής, αλλά στον υπέροχο χώρο της μουσικής και της μυσταγωγίας…
Σωκράτης Βασιλάκος – www.sokratisvasilakos.gr
