«Στον εξωτερικό μαντρότοιχο, υπήρχε από τη σημερινή οδό Μεγ. Αλεξάνδρου, μια μεγάλη θύρα, από την οποίαν έμπαινες στο προαύλιο του σχολείου. Αυτό το σχολείο ήταν χτισμένο με πλίθινο παχύ τοίχο. Από τον διάδρομο του επάνω ορόφου μπορούσες να βγεις στον εξώστη-«μπαλκόνι» αφού πρώτα περνούσες από μια δίφυλλη θύρα με πολύχρωμα τζάμια». Θυμάμαι επίσης ότι οι οροφές των διαδρόμων και των αιθουσών διδασκαλίας ήταν ξύλινες με ωραία ψιλοδουλεμένα σχέδια…» (συνέντευξη του Πελ. Χαντζιάρα στον Φώτη Βογιατζή στη δεκαετία του 1970).
Χωρίς τη συγκεκριμένη προφορική μαρτυρία, δύσκολα θα μπορούσαμε σήμερα να γνωρίζουμε σε ποιο σημείο ήταν τοποθετημένη και από τι περιβάλλονταν. Ο λόγος για τη δίφυλλη εντυπωσιακή πόρτα του δημοτικού σχολείου που λειτούργησε αμέσως μετά την Προσάρτηση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος στην περιοχή της Δημοτικής Αγοράς και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Αβέρωφ και Μ. Αλεξάνδρου. Στον ίδιο χώρο φέρεται να λειτουργούσε και οθωμανικό σχολείο πριν το 1881.
Στη δεκαετία του 1970, όταν το κτίσμα κατεδαφίστηκε για να κτιστεί στη θέση του πολυκατοικία, ο Φώτης Βογιατζής, ο πολυγραφώτερος ίσως ερευνητής της τοπικής ιστορίας της Καρδίτσας, φρόντισε να αποσπάσει την πόρτα από το πατρικό της συζύγου του, Φωφώς Αναστασίου, και να την αποθηκεύσει μέχρι να βρει τη θέση της «σε κάποιο τοπικό μουσείο», όπως έγραφε σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στα «Καρδιτσιώτικα Χρονικά» το 1996.
Ο χρόνος ωρίμασε και από την επόμενη εβδομάδα η πόρτα θα «υποδέχεται» πλέον το κοινό της πόλης στο ισόγειο του κτηρίου Σακελλαρίου, στο Μουσείο Πόλης του Δήμου Καρδίτσας/ ΔΟΠΑΚ. Η θέση που επιλέχτηκε για την τοποθέτησή του είναι η προέκταση της σύγχρονης πόρτας, στην είσοδο, σε μια συμβολική προσπάθεια του μουσείου να δημιουργήσει γέφυρες του κοινού με το παρελθόν. Σε μια ουσιαστική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο μουσείο την Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου, οι δωρητές Φωφώ Αναστασίου-Βογιατζή και Ηλίας Αναστασίου συζήτησαν με τον πρόεδρο του ΔΟΠΑΚ, Γιάννη Ρόβα και τον αντιδήμαρχο διοικητικών υποθέσεων του Δήμου Τέλη Σπάνια και ενημερώθηκαν από την επιστημονικά υπεύθυνη, Δρ. Φωτεινή Λέκκα σχετικά με τον τρόπο που το αντικείμενο θα πάρει τη θέση του στη μόνιμη έκθεση του μουσείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η δίφυλλη πόρτα συντηρήθηκε στο πλαίσιο πτυχιακής εργασίας που εκπόνησαν πρόσφατα οι φοιτήτριες του Τμήματος Ξύλου-Επίπλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βασιλική Κωστή και Ευαγγελία Πλιάτσικα, οι οποίες εξήγησαν στους παρευρισκόμενους τη διαδικασία αποκατάστασης του αντικειμένου προκειμένου να εκτεθεί. Μια προφορική μαρτυρία και μια αυθεντική φωτογραφία του σπιτιού που δέχτηκε σε δεύτερη χρήση την πόρτα, από τη δεκαετία του 1920 που κατεδαφίστηκε το αρχικό κτίσμα, θα αποτελέσουν τη βάση για την επεξηγηματική πινακίδα, η οποία θα συνοδεύει το αντικείμενο στη νέα του χρήση, ως κομμάτι πλέον της πολιτισμικής κληρονομιάς της πόλης.
