Μια νέα χειμερινή αναρριχητική διαδρομή ανοίχτηκε στην Καράβα. Η Καράβα είναι το ψηλότερο βουνό του Νομού Καρδίτσας και των Αγράφων και είναι ένα από τα ευκολότερα βουνά της οροσειράς, έτσι το επισκέπτονται αρκετοί ορειβάτες και πεζοπόροι. Όλες οι αναβάσεις στο βουνό μέχρι σήμερα γίνονται από την Ανατολική και Νότια πλευρά του βουνού η οποία είναι εύκολη και μπορεί να την ακολουθήσει ένας μέσος πεζοπόρος ακόμα και το χειμώνα. Ωστόσο η Βόρεια-Βορειοδυτική πλευρά του βουνού αποτελείτε από σάρες και γκρεμούς και την κάνει αδύνατο να την προσεγγίσει κανείς ακόμα και το καλοκαίρι. Ο στόχος για ανάβαση στην Καράβα από την απότομή πλευρά είχε σχηματιστεί πριν καιρό και περίμενε την ώρα για να πραγματοποιηθεί. Τα ξημερώματα τις 23 Ιανουαρίου του 2014 έμελλε να δοκιμαστεί αυτή η πλευρά αναζητώντας μια διαδρομή για την κορυφή. Έτσι ο Πέτρος Τόλιας από την Οξυά Καρδίτσας με τους Νίκο Κρούπη, Θανάση Οικονόμου και Θεόδωρο Μπρίζη από την Ελάτη Τρικάλων ξεκίνησαν για το στόχο αυτό στις 5:00 τα ξημερώματα. Η ανάβαση ξεκίνησε νύχτα ώστε να καλυφθεί γρήγορα η απόσταση μέχρι την ορθοπλαγιά και να βρίσκονται εκεί το πρωί που η θερμοκρασία είναι χαμηλή, τα χιόνια είναι πιο παγωμένα και οι πιθανότητες για χιονοστοιβάδα περιορισμένες. Στις 8 το πρωί η ομάδα έφτασε στη Λούτσα (αλπική λίμνη) όπου ετοίμασε τον αναρριχητικό εξοπλισμό και ξεκίνησε την τραβέρσα κάτω από τις βόρειες πλαγιές προς το κεντρικό λούκι. Ο καιρός δεν ήταν καλός, δυνατός νοτιοδυτικός αέρας με ομίχλη και χιονόπτωση έκανε την πρόσβαση αρκετά δύσκολη. Με χάρτη την εικόνα του βουνού στο μυαλό η ομάδα εντόπισε ένα από τα κεντρικά λούκια που πιθανόν να οδηγούσαν στην κορυφή χωρίς να είναι ορατή η διαδρομή. Ανεβαίνοντας ψηλότερα η κλίση έφτανε τις 35 μοίρες (μεγάλοι χαλιάδες καλυμμένοι από παγωμένο χιόνι) και οι απότομες πλαγιές υψώνονταν μπροστά τους. Χωρίς να βλέπουν αν υπάρχει δρόμος προς την κορυφή η ομάδα δέθηκε με τα σχοινιά και με επικεφαλή τον Ν. Κρούπη ξεκίνησε την αναρρίχηση στο παγωμένο χιόνι. Το ξεκίνημα δεν ήταν καλό αφού έφτασαν σε αδιέξοδο σε κατακόρυφο βραχώδες πεδίο, έτσι σκαρφάλωσαν από το λούκι στα δεξιά. Ένας μικρός σταθερός βράχος 55 μέτρα ψηλότερα αποτέλεσε το πρώτο ρελέ (σημείο ασφάλισης και εναλλαγής στην αναρρίχηση) οπού σκαρφάλωσε όλη η ομάδα. Η δεύτερη σχοινιά είχε ένα μικρό μικτό πέρασμα με κλίση τοπικά 65 μοίρες και μια μεγάλη εκτεθειμένη τραβέρσα προς τα αριστερά που οδηγούσε στο κεντρικό λούκι όπου έγινε και το δεύτερο ρελέ. Μέσα στην ομίχλη δεν υπήρχε ορατότητα για την εύρεση μιας πιθανής διαδρομής για τη κορυφή. Χωρίς να γνωρίζουν τι θα συναντήσουν δοκίμασαν να σκαρφαλώσουν την ράμπα στα δεξιά που ενώ φαίνονταν εύκολη τελικά αποδείχτηκε πολύ δύσκολη και επισφαλής. Είχε συσσωρευτεί πολύ χιόνι από την ορθοπλαγιά και έκανε το σκαρφάλωμα δύσκολο αλλά και επικίνδυνο. Ευτυχώς όμως το νέο με το παλιό χιόνι ήταν γερά δεμένο και έφτασε η ομάδα σε ένα μικρό σαμάρι σε μια απότομη ράχη σαν μαχαίρι και έκανε το τρίτο ρελέ. Από εδώ δεν υπήρχε δρόμος διαφυγής παρά μόνο το σκαρφάλωμα ευθεία μπροστά σε μια επισφαλή διαδρομή με λίγο χιόνι και χωρίς δυνατότητα για ασφάλιση. Ευτυχώς όμως, αυτή η σχοινιά (4η) έβγαζε στο μπαλκόνι κάτω από την κορυφή. Από εδώ όλα άλλαζαν μόνο μια πλαγιά μέσης κλίσης έμενε για την κορυφή. Μια μεγάλη κορνίζα χιονιού ενός μέτρου ήταν το τελικό εμπόδιο για την κορυφή που ξεπεράστηκε με την ομαδική συνεργασία και προσπάθεια. Έτσι στις 12:30 η ομάδα έφτασε στην κορυφή. Ακολουθώντας τον εύκολο δρόμο της κλασικής διαδρομής η ομάδα επέστρεψε πίσω στο σημείο αφετηρίας (Άγιο Νικόλαο). Μια νέα διαδρομή χαράχτηκε στην απότομη πλευρά της Καράβας που πιθανόν είναι και η πρώτη χειμερινή αφού δεν υπάρχει καμιά παλιότερη αναφορά. Λόγω της ομίχλης και του άγνωστου της διαδρομής αλλά και το τι θα συναντήσουν η διαδρομή ονομάστηκε «Ταξίδι στο άγνωστο» με ανάπτυγμα 230 μέτρα, υψομετρική 150 μέτρα και κλίση από 45 έως και 65 μοίρες. Η διαδρομή αυτή αποτελεί την αφετηρία για επόμενες ευκολότερες αλλά και πολύ δύσκολες χειμερινές αναρριχητικές διαδρομές που μπορούν να ανοιχτούν στην Καράβα και να αποτελέσουν πόλο έλξης ορειβατών από όλη την Ελλάδα.
