Για τις 19 Δεκέμβρη προγραμματίζεται από το υπουργείο Παιδείας η ανακοίνωση των κριτηρίων πρόσληψης μόνιμων εκπαιδευτικών. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης (για τις οποίες, έτσι κι αλλιώς, κρατάμε μικρό καλάθι) οι άμεσες προσλήψεις προγραμματίζονται να είναι γύρω στις 4.500 και μόνο στην Ειδική Αγωγή. Τα κριτήρια τα οποία θα μοριοδοτούν θα είναι 3: τα ακαδημαϊκά κριτήρια (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, σεμινάρια επιμόρφωσης κτλ), η προϋπηρεσία (με πλαφόν) και κοινωνικά κριτήρια. Εκκρεμεί ακόμα, το ποσοστό με το οποίο θα συμβάλλει το κάθε κριτήριο στην τελική μοριοδότηση. Η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτό της το σχέδιο σαν την δικαίωση για την «υπομονή» που έδειξαν οι δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές όλα αυτά τα χρόνια που άκουγαν για διορισμούς και διορισμούς δεν έβλεπαν. Στην πραγματικότητα, το προσοντολόγιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλο ένα όχημα για το χτύπημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων του πτυχίου, άλλο ένα μέσο περάσματος της αξιολόγησης, που τελικά γίνεται κριτήριο απολύσεων.
- Η κυβέρνηση και το υπουργείο βάζουν μπροστά την Ειδική Αγωγή και μέσω των κριτηρίων που θέλουν να θεσπίσουν, την χρησιμοποιούν σαν τον ιδεολογικό μανδύα για να παγιωθεί ότι πλέον «το πτυχίο δεν φτάνει!». Ότι «είναι αναγκαία πλέον με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες η κατάρτιση και η επανακατάρτιση των εργαζομένων». Για μας είναι καθαρό ότι αυτό δεν πρόκειται να μείνει μόνο στο επίπεδο των διορισμών, αλλά επιδιώκεται μαζί με την αξιολόγηση να εμπεδωθεί στο σύνολο των εκπαιδευτικών. Αυτή η πολιτική της συνεχούς κατάρτισης είναι που θέλει να μετακυλήσει στον εργαζόμενο την ευθύνη –με την πρόφαση της μη επάρκειας- της απόλυσης ή της τιμωρίας.
- Ήδη με την ανακοίνωση του προσοντολογίου έχει αρχίσει στα πλαίσια των αναπληρωτών μια κουβέντα και ένα αλληλοφάγωμα για το ποια κριτήρια (ακαδημαϊκά ή προϋπηρεσία) θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα για την προτεραιότητα του διορισμού. Είναι φανερό ότι μόνο την κυβέρνηση εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση της πολυδιάσπασης και του κανιβαλισμού. Η όλη κουβέντα αυτή το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι να μην μπορούμε να ενοποιούμαστε και να συγκροτούμε τον αγώνα μας για πραγματική διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Το μοναδικό αίτημα που μπορεί να μας ενώσει είναι αυτό των μαζικών διορισμών, της μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών. Όλη η υπόλοιπη κουβέντα για τα κριτήρια ή τον συγκεκριμένο αριθμό εκπαιδευτικών που χρειάζεται(;) η εκπαίδευση σήμερα το μόνο που κάνει είναι να παίζει στο γήπεδο της κυβέρνησης που μπορεί να το χειριστεί. Εύκολα τα κενά μπορούν να μειωθούν με αύξηση ωραρίου ή συμπτύξεις τμημάτων/σχολείων. Πράγματα που δεν είναι έξω από την πρακτική της κυβέρνησης.
- Το θέμα των διορισμών αφορά το σύνολο των εκπαιδευτικών-μόνιμων και συμβασιούχων. Η χρησιμοποίηση των αναπληρωτών όλα αυτά τα χρόνια σαν το όχημα για να παγιωθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, το ωράριο λάστιχο, τα πολλαπλά σχολεία, το παρουσιολόγιο, τα λειψά δικαιώματα (άδειες κτλ) δεν θα μείνει μόνο εκεί. Είναι κεντρική επιλογή της κυβέρνηση και του συστήματος να διαλύσει και να ελαστικοποιήσει το σύνολο των εργασιακών σχέσεων, να χτυπήσει τη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτές οι εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν στους αναπληρωτές είναι το παρόν και το μέλλον των εκπαιδευτικών (μόνιμων και μη).
Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης να εμπεδωθεί αυτή η κατάσταση μέσω του προσοντολογίου, πρέπει να πάρει μαζική αγωνιστική απάντηση. Να γίνει το έναυσμα για να μετατραπεί το σωματείο μας, σε αυτό που πρέπει πραγματικά να είναι. Εργαλείο έκφρασης και αγώνα όλων των εργαζομένων. Για να πραγματοποιηθεί αυτό, πρέπει να βάλουμε μπροστά τα αιτήματα που ενώνουν το σύνολο των εκπαιδευτικών. Που δεν αναπαράγουν την πολυδιάσπαση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό ανάμεσά μας. Που δεν μπαίνουν στην διαδικασία να θεσπίσουν την δική τους κυβερνητική πρόταση για τα κριτήρια υιοθετώντας και αποδεχόμενοι την κυρίαρχη προπαγάνδα. Γιατί ο δίκαιος αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλεία είναι ένας αγώνας που απαιτεί συνέχεια κλιμάκωση και σύγκρουση με το σύνολο της πολιτικής του συστήματος
