Επιτέλους, ο κ. Σωκράτης Παππάς, αιρετός της ΔΑΚΕ στο ΠΥΣΔΕ Καρδίτσας, θεώρησε καθήκον του να ενημερώσει τους συναδέλφους! Για πρώτη φορά, μετά την αξιοσημείωτης διάρκειας θητεία του ως αιρετού, αποφάσισε να απαντήσει δημόσια στο «κάλεσμα του καθήκοντος» κάτι που ομολογουμένως μας εκπλήσσει, αφού η συνήθης μέθοδος που μέχρι τώρα ακολουθούσε ήταν η κατ’ ιδίαν πληροφόρηση των ενδιαφερομένων. Ωστόσο, το ύφος του «ενημερωτικού» του και η σπουδή του να «ενημερώσει» είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι αυτό το αναπάντεχο δώρο και παρακάτω εξηγούμε τους λόγους. Ο αιρετός της ΔΑΚΕ λοιπόν:
– Ομολογεί ουσιαστικά πως αδιαφορεί για τις θέσεις του κλάδου μας και δεν διστάζει να τηρήσει αντίθετη στάση από εκείνη, την οποία καλεί η ΟΛΜΕ να τηρήσουν οι αιρετοί του κλάδου. Φτάνει στο σημείο να βαφτίζει «ΣΥΝ.Ε.Κ.» τη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Αυτή η σύγχυση είναι πράγματι δύσκολο να εξηγηθεί, για έναν έμπειρο συνδικαλιστή, όπως ο αιρετός της ΔΑΚΕ, εκτός αν σκεφτούμε πως έκανε το λάθος για … τη δημιουργία εντυπώσεων και για να συγκαλύψει τη στάση του. Δεν αφήνει, συνεπώς, καμιά αμφιβολία για το ποιος από τα δύο αιρετά μέλη του ΠΥΣΔΕ Καρδίτσας δεσμεύεται από τις αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων, όπως η πρόσφατη Γ.Σ. των προέδρων ρητά διατύπωσε.
– Νομιμοποιεί με την υπογραφή του την επιθετική πολιτική του Υπουργείου εναντίον μας, η οποία με το νομοθετικό της οπλοστάσιο παράγει διογκωμένα πλεονάσματα με ρυθμούς … πολυβόλου. Αποδέχεται να διαμοιράσει δήθεν δίκαια τα λιγοστά κενά στους αγωνιούντες συναδέλφους που βρίσκονται στη διάθεση, κάνοντας «προσωπικό αγώνα», «βγάζοντας τα μάτια του» και «διαβάζοντας τα ψιλά γράμματα της νομοθεσίας», όπως ισχυρίζεται, ξεχνώντας σκόπιμα, προφανώς, πως τα ΧΟΝΤΡΑ γράμματα των νόμων είναι που παράγουν την δεξαμενή πλεοναζόντων και πως η κατάργησή τους συνεχίζει να αποτελεί το διακύβευμα της αντιπαράθεσης μεταξύ του κλάδου μας και του Υπουργείου. Όλοι σήμερα γνωρίζουμε πως οι νόμοι αυτοί είναι ήδη «απονομιμοποιημένοι» και πως η πολιτική που προωθούν κατέχει τη θέση της πλήρους ανυποληψίας στη συνείδηση των συναδέλφων.
Κοπιάζει, όπως «χαριτωμένα» διατυπώνει, να «βρει ώρες», εκεί που οι ώρες άρχισαν να εξαφανίζονται ήδη από τον Απρίλη, με την αύξηση του ωραρίου και συνεχίστηκαν με την διόγκωση των τμημάτων, με την κατάργηση όλων των υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών του Σχολείου … με … με… και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Πραγματικά, ο αιρετός της ΔΑΚΕ θυμίζει εκείνον το γνωστό πρόλογο των διαφόρων φιλοκυβερνητικών μεσαζόντων, όταν προσπαθούσαν να πουλήσουν την εκδούλευση στον πελάτη τους: «κατόπιν ενεργειών μου … διευθετήθηκε η υπόθεσή σας». Είναι πράγματι πολύ κοπιαστικό να εμφανίσει την απόλυτη ταύτισή του με την πολιτική της κυβέρνησης ως αγωνιώδη προσπάθεια να σώσει το συνάδελφο, δίνοντας κάτι ψίχουλα από ρουσφέτι, με τη μορφή λίγων ωρών που, ενδεχομένως, θα του εξασφαλίσουν την παραμονή του στο νομό ή στην περιφέρεια, αρκεί ο συνάδελφος να απευθύνεται στο σωστό … αιρετό. Αποδέχεται το βιασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και αποφασίζει να μοιράσει δίκαια ό,τι απέμεινε απ’ το βιασμό! Εδώ ταιριάζει το «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για υποτίμηση της λογικής και της αξιοπρέπειάς μας.
Παράλληλα, κατηγορεί το άλλο αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ για … απόλυτη συνέπεια και πλήρη ευθυγράμμιση με τις αποφάσεις του κλάδου, η οποία συνέπεια, βέβαια, είναι καταγεγραμμένη σ’ όλα τα ενημερωτικά κείμενα, τα οποία δημοσιοποιούσαν τα συζητηθέντα θέματα, μετά από κάθε συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως και η προηγούμενη αιρετή (Ματιάτου Διονυσία) τήρησε αυστηρά τις ίδιες αρχές και απομακρύνθηκε από το ΠΥΣΔΕ με προφορική εντολή (!) του Δ/ντή Δευτεροβάθμιας, με το επιχείρημα (;) πως είναι μία από τους 2122 συναδέλφους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Μέσα από τον κουρνιαχτό της συκοφαντίας, φαίνεται η αγωνία του να περισώσει ό,τι μπορεί από την ιδιότητα του αιρετού, αφού έχει στην ουσία ταυτιστεί με τη διοίκηση. Είναι και η συκοφαντία ένας τρόπος να … υπάρχει κάποιος. Όπως και να ‘χει, τον ευχαριστούμε θερμά και για την υπογράμμιση της συνεπούς στάσης μας.
Και για την … «ταμπακιέρα». Η απόλυτη αλήθεια, η οποία μπορεί πολύ εύκολα να πιστοποιηθεί, είναι πως στο θέμα της κατάργησης της θέσης του υποδιευθυντή Σχολικής μονάδας η διοίκηση πλειοψήφησε με 3-2. Στην τοποθέτηση όμως του υποδιευθυντή σε άλλη σχολική μονάδα η ψηφοφορία ήταν 4-1 (το ένα (1) της Εν. Δράσης). Δηλαδή ο αιρετός της ΔΑΚΕ, ψήφισε να μην καθαιρεθεί ο υποδιευθυντής, αλλά αφού η καθαίρεσή πέρασε με 3-2, συμφώνησε να τοποθετηθεί στη σχολική μονάδα “ΓΕΛ Σοφάδων”. Ο κ. Παππάς δηλαδή, ψηφίζει να παραμείνει ως υποδιευθυντής, αλλά να τοποθετηθεί σε άλλη σχολική μονάδα! Η αιρετή της Ενωτικής Δράσης ψηφίζει να παραμείνει ως υποδιευθυντής, και ως εκ τούτου, δεν πρέπει να μετακινηθεί από την σχολική του μονάδα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Τέλος, για το θέμα των υπόλοιπων υποδιευθυντών δεν καταγράφτηκε ΤΙΠΟΤΕ στα πρακτικά, αφού δεν ήταν θέμα ημερήσιας διάταξης και «κακώς συζητήθηκε». Έπρεπε να μπει ως ξεχωριστό θέμα του ΠΥΣΔΕ με τίτλο: «Υποδιευθυντές σχολικών μονάδων».
Όπως και να ‘χει, τώρα που οι μαραθώνιες συνεδριάσεις του ΠΥΣΔΕ τελειώνουν, τώρα που όλοι οι συνάδελφοι παίρνουν οργανικές θέσεις με ημερομηνία λήξης, τώρα που η οργανική θέση δεν εξασφαλίζει πια καμία εργασιακή ασφάλεια και τώρα που οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί μεταμορφώνονται σε αναπληρωτές, ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Όλα τα παραπάνω αβίαστα οδηγούν σε μια συνισταμένη: η συνέπεια και η πίστη στη δύναμη της συλλογικής δράσης είναι οι μοναδικές αξίες τις οποίες μπορούμε να βασιστούμε και αποτελούν τις αρχές μας. Έχοντας ως βάση αυτές τις αρχές, πασχίζουμε με κόπο να αντισταθούμε στην καταστροφική πολιτική του υπουργείου. Απέναντί μας είναι όσοι αποδέχονται την πολιτική αυτή. Υποδύονται το ρόλο του διαμεσολαβητή. Λειτουργούν διαλυτικά στην προσπάθεια συγκρότησης συλλογικής συνείδησης και υπονομεύουν συστηματικά τους αγώνες, πράγμα που φάνηκε και από τη βιασύνη τους να κλείσουν άρον-άρον την απεργία μας. Δεν επιθυμούν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί μόνο έτσι θα παραμείνουν οι ίδιοι μέσα στα πράγματα. Μονάχα πάνω στα ερείπια του Δημόσιου σχολείου και στα αποκαΐδια των εργασιακών μας δικαιωμάτων μπορούν να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους.
Ξέρουμε καλά πως οι πραγματικές λύσεις είναι μόνο συλλογικές. Πάντα έτσι ήταν. Παίρνουμε δύναμη από τους συναδέλφους, γιατί μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες για το Δημόσιο Σχολείο, για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας και για τη δουλειά μας. Χρησιμοποιώντας την εμπειρία και από τα λάθη και από τα σωστά μας, θα συνεχίσουμε.
ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
