Ένας μύθος κυκλοφορεί ανάμεσά μας στην Καρδίτσα. Ένας άνθρωπος που αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, αυτό δεν τον εμπόδισε να μεγαλουργεί με ότι καταπιανόταν. Ένας άνθρωπος, που φέρει ένα βαρύ όνομα και που αποτελεί το πρόσωπο κλειδί για όσους αναζητούν την καλλιτεχνική –απ’ όλες τις απόψεις- ιστορία της Καρδίτσας. Ο Μάνθος Γιολδάσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «ΓΝΩΜΗ» μιλά για όλους και για όλα.
Ερ.: Είστε ένας ζωντανός μύθος στην Καρδίτσα. Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Καρδίτσα. Οι καλλιτεχνικές σας ανησυχίες ξεκίνησαν από τα μαθητικά σας χρόνια;
Μ. Γιολδάσης: Βεβαίως από τα μαθητικά μου χρόνια. Ήμουν απ’ τους καλούς μαθητές σε όλη τη διάρκεια της φοίτησής μου στο 8τάξιο τότε Γυμνάσιο Αρρένων Καρδίτσας, που στεγάζονταν στο παλιό ιστορικό –θα έλεγα- κτίριο στην οδό Ιεζεκιήλ, όπου σήμερα είναι το εσπερινό γυμνάσιο- λύκειο. Γι’αυτό και όταν έφθασαν στην Η’ τάξη, τελευταία της φοίτησής μου σ’αυτό, με απόφαση του συμβουλίου των καθηγητών ήμουν κι εγώ ένας από τους παραστάτες σημαιοφόρου που ήταν τότε ο συμμαθητής και φίλος μου Λάζαρος Λαζαρίδης, μετέπειτα πολιτικός μηχανικός. Παράλληλα όμως με τις άριστες επιδόσεις μου στα μαθήματα, είχα αναπτύξει και μια μεγάλη καλλιτεχνική δραστηριότητα, με τη συμμετοχή μου σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου μου, στις οποίες και πρωταγωνιστούσα. Όπως π.χ. σε απαγγελίες ποιημάτων και ομιλίες στις διάφορες γιορτές, κατάθεση στεφάνων στα μνημεία των ηρώων στις εθνικές γιορτές, στολισμός της πρόσοψης του γυμνασίου στις παραπάνω γιορτές, μέλος της χορωδίας του γυμνασίου με μαέστρο των αείμνηστο φιλόλογο καθηγητή και μουσικό Απόστολο Δάλλα κ.α. Μάλιστα το 1947, μαθητής τότε της Ζ΄ τάξης του πρακτικού τμήματος του γυμνασίου, συμμετείχα στο θεατρικό σχήμα που είχε δημιουργήσει ο ανθυπολοχαγός Πενέσης, της 41ηβς Ταξιαρχίας Πεζικού που είχε την έδρα της στην πόλη μας και που ήταν πτυχιούχος της δραματικής σχολής. Στο θεατρικό αυτό σχήμα που το αποτελούσαν μαθητές και μαθήτριες των δύο γυμνασίων της πόλης μας είχα πάρει μέρος σε δύο έργα. Στο πρώτο είχα το ρόλο ενός ανθυπιάτρου στο έργο «Στη ρίζα της φτελιάς» και που αναφέρονταν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 και στο δεύτεροι είχα το ρόλο του αγγελιοφόρου στην τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες». Αποφοιτώντας από το γυμνάσιο του Ιούλιοι του 1949, η ανώμαλη κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου, ήταν ένα από τα σοβαρά εμπόδια που δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο. Εδώ, κάνοντας μια παρένθεση, θα αναφέρω ότι εγώ και οι συμμαθητές μου μπήκαμε στο γυμνάσιο στην κατοχή και βγήκαμε στον εμφύλιο πόλεμο. Δηλαδή σε όλη τη διάρκεια αυτών των ωραιότατων νεανικών μαθητικών χρόνων, ζήσαμε σε μια κατάσταση γεμάτη κινδύνους, φόβους, διώξεις, καρδιοχτύπια, στερήσεις, ιδιαίτερα στα μαύρα χρόνια της κατοχής.
Ερ.: Αφού δεν πήγατε στο πανεπιστήμιο, πως αρχίσατε την καλλιτεχνική σας και την επαγγελματική σας καριέρα;
Μ. Γιολδάσης: Η πρώτη μου ενέργεια ήταν αν αρχίσω να μαθητεύω ζωγραφική κοντά στο μεγάλο συμπολίτη ζωγράφο Δημήτρη Γιολδάση, του οποίου είμαι ανιψιός από αδελφό. Εκείνη την εποχή μάλιστα ο θείος μου έφτιαχνε το ψηφιδωτό του Αγ. Γεωργίου, το οποίο εντοιχίσθηκε στην πρόσοψη του ομώνυμου παλιού Ιερού Ναού. Για την ιστορία εδώ θα αναφέρω, ότι όταν κατεδαφίστηκε ο παλιός Ιερός Ναός, η άγνοια της αξίας του και η αδιαφορία του τότε εκκλησιαστικού συμβουλίου, αντί να συμβουλευτούν τον ίδιο τον Γιολδάση ή ακόμα και εμένα, πως θα το βγάλουν απ’ τον τοίχο για να το εντοιχίσουν και πάλι στο νέο Ι. Ναό, έβαλαν την μπουλντόζα και μαζί με τον τοίχο κατέστρεψαν και το ψηφιδωτό. Ενώ βλέπουμε σε άλλες χώρες αλλά και σε περιοχές της χώρας μας, κάνουν ανασκαφές για να ανακαλύψουν αρχαία ψηφιδωτά, εμείς το είχαμε έτοιμο μπροστά μας και το καταστρέψαμε. Στη συνέχεια ο Γιολδάσης, με μόνιμο πλέον βοηθό του εμένα, φιλοτέχνησε το μεγάλο ψηφιδωτό του Ι.Ν. Αγ. Κων/νου & Ελένης το οποίο εντοιχίσθηκε ψηλά στην πρόσοψη του Μητροπολιτικού μας Ναού. Στη συνέχεια φιλοτέχνησε τις 8 μεγάλες τοιχογραφίες καθώς και μικρότερες στο εσωτερικό του ίδιου ναού. Την επόμενη χρονιά, παράλληλα με την μαθήτευσή μου κοντά στον Γιολδάση, πήγα για ένα χρονικό διάστημα στον Κινηματογράφο «τιτάνια» με προοπτική να μαθητεύσω και την τέχνη του μηχανικού προβολής, κοντά στον ιδιοκτήτη της και μηχανικό Γιάννη Βλάχο. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι ο Γιάννης Βλάχος ήταν ένας άνθρωπος πολύξερος, πολυτάλαντος. Ήταν ο άνθρωπος που εγκατέστησε τον πρώτο μόνιμο κινηματογράφο στην Καρδίτσα. Γι’ αυτό όσο ήμουν κοντά του έμαθα πολλά πράγματα, ακόμα πήρα και τα πρώτα μαθήματα κατασκευής των κινηματογραφικών γιγαντοαφισών που έφτιαχνε ο ίδιος για τις ανάγκες του «ΤΙΤΑΝΙΑ». Δυστυχώς όμως παρ’ όλα αυτά τα πλεονεκτήματα δεν συνέχισα για αρκετό καιρό την παραμονή μου εκεί, γιατί δεν μπορούσα να αντέξω την κλεισούρα της καμπίνας, όπου τα μηχανήματα προβολής και ιδιαίτερα το εκτυφλωτικό φως του βολταϊκού τόξου της κινηματογραφικής μηχανής. Ήθελα να δημιουργώ, αλλά έξω στο φυσικό φως, σε ανοιχτούς ορίζοντες. Εκτός αυτού όμως, ήθελα να ασχοληθώ με το σχέδιο και το χρώμα, που είχα ήδη αρχίσει να ασχολούμαι κοντά στο θείο μου. Έτσι βρέθηκα στο εργαστήρι επιγραφών και διαφημιστικής ζωγραφικής του Κώστα Παύλου, του Πωλ, όπως ήταν περισσότερο γνωστός. Ο Πωλ, πολυτάλαντος κι αυτός και πολυάσχολος καλλιτέχνης, εκτός από επιγραφοποιός ήταν και ζωγράφος, σκηνογράφος, σκηνοθέτης, ακόμα και ηθοποιός. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι στο μεγάλο αυτό καλλιτέχνη οφείλεται και η δημιουργία των εορτών της άνοιξη που οργάνωνε κάθε χρόνο η Λαϊκή Βιβλιοθήκη «Η Αθηνά», τα περίφημα και με πανελλήνια εμβέλεια «Ανθεστήρια» στα οποία ο Πωλ έκανε τις σκηνογραφίες, αλλά και τη σκηνοθεσία. Επίσης μετά την απελευθέρωση της πόλης μας από τους Γερμανούς κατακτητές, είχε δημιουργήσει ένα θεατρικό σχήμα από νέες και νέους της πόλης μας, στο οποίο εκτός από τις σκηνογραφίες και τη σκηνοθεσία, ήταν και ηθοποιός και μάλιστα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Οι παραστάσεις του θεάτρου αυτού, δίνονταν στη μισοφτιαγμένη τότε αίθουσα του κινηματογράφου [ΠΑΛΛΑΣ» καθώς και στην κεντρική μας πλατεία, πάνω σε ειδικό άρμα που είχε κατασκευασθεί για το σκοπό αυτό. Όσο για τη διαφήμιση, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα μαζικής ενημέρωσης για να προβάλλονται και οι διάφορες διαφημίσεις. Ο μόνος τρόπος για να διαφημιστεί ένα κατάστημα, μια επιχείρηση αλλά και τα διάφορα προϊόντα τους ήταν τα μεγάλα ή μικρότερα διαφημιστικά ταμπλό που κατασκευάζαμε στο εργαστήριο του Πωλ και τα οποία τοποθετούνταν σε πολυσύχναστα σημεία της πόλης μας, καθώς και στις μάνδρες των θερινών κινηματογράφων. Επίσης στο εργαστήρι του Πωλ, κατασκευάζαμε και τις γιγαντοαφίσες του κιν/φου «ΠΑΛΛΑΣ». Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι ο «ΤΙΤΑΝΙΑ» αρχικά, και το «ΠΑΛΛΑΣ» αργότερα, ήταν για αρκετά χρόνια οι μόνοι χειμερινοί κιν/φοι στην πόλη μας.
Ερ.: Δηλαδή είχατε μεγάλες και καλές σχέσεις γενικά με τον κινηματογράφο.
Μ. Γιολδάσης: Και βέβαια είχα και θα αναφέρω εδώ ότι ο κιν/φος με είχε απασχολήσει πολύ. Ακόμα και όταν στρατεύθηκα ο κιν/φος με «κυνήγησε» και εκεί. Στη Βέροια όπου υπηρέτησα, με τοποθέτησαν γραφέα στο γραφείο τύπου και ηθικής αγωγής της 9ης Μεραρχίας που είχε την έδρα της στην όμορφη αυτή πόλη της Μακεδονίας. Ήταν μια υπηρεσία που είχε σχέση με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του στρατού, αλλά και με τον κιν/φο. Εκεί γνωρίστηκα με κάποιο στρατιώτη ο οποίος είχε τελειώσει τη δραματική σχολή. Ήταν ο άγνωστος ακόμα τότε Κώστας Βουτσάς, ο μετέπειτα μεγάλος μας κωμικός, με τον οποίο συνυπηρέτησα. Συζητώντας μαζί, είδαμε ότι οι δυο μας μπορούσαμε να συνεργαστούμε στη δημιουργία ενός θεατρικού σχήματος και να εμφανιζόμαστε σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες. Έτσι η πρότασή μας έγινε αποδεκτή από το επιτελείο της Μεραρχίας και με τη σύμπραξη νεανίδων από το Λύκειο Ελληνίδων της Βέροιας και σε σύντομο χρονικό διάστημα ο θίασος ήταν έτοιμος. Εγώ, εκτός από ηθοποιός, ήμουν και ο σκηνογράφος του θιάσου. Μετά την απόλυσή μου απ’ το στρατό, ο διοικητής μου που ήταν μάλιστα και Βεροιώτης και ο οποίος είχε δει πολλά έργα μου εκεί και είχε αναγνωρίσει τις μεγάλες μου καλλιτεχνικές δυνατότητες, μου πρότεινε να παραμείνω στη Βέροια και με τη βοήθειά του να ανοίξω εκεί καλλιτεχνικό εργαστήρι. Φυσικά εγώ δεν δέχθηκα και επέστρεψα στην Καρδίτσα μας. Εδώ άνοιξα το πρώτο μου εργαστήρι στην οδό Νικηταρά και ύστερα από 23 χρόνια, άνοιξα το δεύτερο σε ιδιόκτητο τώρα χώρο, εργαστήρι μου, στην οδό Χατζημήτρου, το οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί και σήμερα. Και στα δυο εργαστήριά μου, εκτός των άλλων καλλιτεχνημάτων, φιλοτεχνούσα και τις γιγαντοαφίσες των κιν/φων οι οποίοι εν τω μεταξύ είχαν αυξηθεί σιγά σιγά σε τέσσερις.
Ερ.: Από αυτές τις χειροποίητες γιγαντοαφίσες που φτιάχνατε, υπάρχουν σήμερα κάποιες στο αρχείο σας;
Μ. Γιολδάσης: Και βέβαια υπάρχουν γύρω στα 50 κομμάτια από όλους τους κιν/φους της πόλης μας. Μάλιστα παλαιότερα η τότε Δημοτική Αρχή είχε προτείνει να οργανώσουμε μια έκθεση γιγαντοαφισών, γιατί εκτός από τη μεγάλη τους καλλιτεχνική αξία θα έδινε την ευκαιρία στους συμπολίτες μας, στους παλαιότερους να γυρίσουν πολλά χρόνια πίσω και στους νέους να απολαύσουν αυτά τα πολύχρωμα καλλιτεχνήματα μιας άλλης εποχής και να μάθουν πως διαφήμιζαν τότε τα έργα τους οι κιν/φοι. Εδώ θα πρέπει να συμπληρώσω ότι οι γιγαντοαφίσες αυτές τοποθετούνταν στην πρόσοψη κάθε χειμερινού κιν/φου, ψηλά σε εμφανές σημείο. Επάνω σε αυτές γράφονταν με έντονα χρώματα ο τίτλος του έργου που προβάλλονταν εκείνη την ημέρα, τα ονόματα των πρωταγωνιστών και αρκετές φορές και ότι άλλο είχε σχέση με το έργο. Δυστυχώς αυτή η έκθεση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και η πρόταση έμεινε μόνο πρόταση, που μάλιστα σιγά σιγά ξεθώριασε. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι γι’αυτή την έκθεση είμαι πάντα ανοιχτός και μάλιστα θα μπορούσε να λάβει αυτή πανελλήνιο χαρακτήρα, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα.
Ερ.: Όταν ανοίξατε το πρώτο σας εργαστήρι, υπήρχε άλλο τέτοιο στην Καρδίτσα;
Μ. Γιολδάσης: Στην αρχή όχι, γιατί ο παλιός μου δάσκαλος ο Πωλ, είχε αλλάξει το εργαστήρι του και το έκανε χρωματοπωλείο. Μερικά χρόνια αργότερα άνοιξαν εργαστήρι επιγραφών οι αδελφοί Σκόνδρα, που όμως δεν λειτούργησε πολλά χρόνια.
Ερ.: Οι επαγγελματικές σας ενασχολήσεις ποιους τομείς της τέχνης κάλυπταν και αν αυτές είχαν και κάποια σχέση με την πολιτιστική σας δραστηριότητα.
Μ. Γιολδάσης: Οι επαγγελματικές μου ενασχολήσεις κάλυπταν ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών κατασκευών, τόσο για την πόλη μας όσο και για ολόκληρο το νομό μας, αλλά και για άλλες περιοχές της Θεσσαλίας και γενικότερα της Ελλάδας. Όπως πίνακες ζωγραφικής, επιγραφές καταστημάτων, επιχειρήσεων, δημοσίων και δημοτικών χώρων και υπηρεσιών, πινακίδες ρύθμισης κυκλοφορίας, πινακίδες πληροφοριακές, διαφημιστικά ταμπλό, πανό για εορταστικές εκδηλώσεις και προεκλογικά, πινακίδες οδών και αριθμών οικιών και καταστημάτων και τόσες άλλες κατασκευές. Επίσης, όπως αναφέρω και πιο πάνω, εκείνες οι κατασκευές που με απασχολούσαν μόνιμα, ήταν οι κιν/φικές γιγαντοαφίσες των τεσσάρων χειμερινών κιν/φων της πόλης μας, στις οποίες έβαζα όλη την τέχνη και τη φαντασία μου για να γίνουν όσο μπορούσε πιο προκλητικές. Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι οι κιν/φοι μας άλλαζαν έργο, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, τρεις φορές την εβδομάδα, έπρεπε να ετοιμάζω 12 γιγαντοαφίσες στο 7ήμερο. Επίσης εκείνο που με απασχολούσε αρκετά στην επαγγελματική μου δραστηριότητα, ήταν οι γεωργοκτηνοτροφικές εκθέσεις, που οργάνωσε η Διεύθυνση Γεωργίας Καρδίτσας. Και ήταν αυτές αρκετές, ιδιαίτερα οι μεγάλες εκθέσεις που γίνονταν κάθε χρόνο σε διαφορετική περιοχή του νομού μας. Όπως επίσης καλλιτεχνικές κατασκευές και επενδύσεις σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις (γιορτές κρασιού, λαχειοφόρος λαϊκής βιβλιοθήκης κλπ). Επίσης μια άλλη πολύ αξιόλογη πτυχή της επαγγελματικής, καλλιτεχνικής μου δραστηριότητας ήταν οι σκηνογραφίες. Έχω κάνει σκηνογραφίες για αρκετά θεατρικά έργα και εμφανίσεις πολιτιστικών συγκροτημάτων μερικές από τις οποίες αναφέρω: Για το έργο του Δημήτρη Ψαθά «Ζητείται Ψεύτης» που ανέβασε στο ΠΑΛΛΑΣ ο ερασιτεχνικός θίασος της Λαϊκής Βιβλιοθήκης, για το χορόδραμα που παρουσίασε στο Παυσίλυπο η χορωδία Τρικάλων με διευθύντρια την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, για το έργο «Ο Διάκος» που παρουσίασε στα «ΑΣΤΕΡΙΑ» το θεατρικό σχήμα της παιδαγωγικής ακαδημίας Καρδίτσας και πολλές άλλες. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας μπορώ να πω ότι και βέβαια είχαν σχέση γιατί όλες οι καλλιτεχνικές μου κατασκευές είχαν πολιτιστικό χαρακτήρα.
Ερ.: Και τώρα ερχόμαστε στα πολιτιστικά σας ενδιαφέροντα. Ποιος τομείς των γραμμάτων και των τεχνών καλύπτει η πολυετής και πλούσια πολιτιστική σας δραστηριότητα;
Μ. Γιολδάσης: Είναι πραγματικά πλούσια και πολύπλευρη η πολιτιστική μου δραστηριότητα, στην οποία κυριαρχούν τα εικαστικά και η μουσική, κυρίως η χορωδιακή μουσική. Συμμετείχα και εξακολουθώ να συμμετέχω ενεργά σε αρκετές πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, εκθέσεις εικαστικού περιεχομένου, ιστορικά, μουσικά και άλλα συνέδρια, παρουσιάσεις διαφόρων βιβλίων, ομιλίες με θέματα ιστορικά, μουσικά, εικαστικά κ.α. Στο ενεργητικό μου επίσης μαζί με άλλους τρεις φίλους – συνεργάτες έχω και την κατασκευή τριών καρναβαλικών αρμάτων σε μια προσπάθεια να επιτύχουμε την καθιέρωση αποκριάτικων εορταστι8κών εκδηλώσεων στην πόλη μας. Για την ιστορία θα αναφέρω όμως ότι η προσπάθεια αυτή για οικονομικούς και άλλους λόγους που η αναφορά σ’αυτούς δεν είναι της παρούσας στιγμής, κράτησε μόνο δύο χρόνια και είχε άδοξο τέλος. Επίσης, μεγάλη συμμετοχή κατά καιρούς σε διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους και πολιτιστικές επιτροπές. Θα αναφέρω τις σπουδαιότερες από αυτές: 1. Ιδρυτικό μέλος του πρώτου μεταπολεμικού μουσικού συλλόγου της πόλης μας (1960) του «ΑΡΙΩΝΑ», μέλος της χορωδίας του και αργότερα και του Δ/κού συμβουλίου του, 2) Ιδρυτικό μέλος της χορωδίας Καρδίτσας (1981) και πρόεδρός της μέχρι και σήμερα, 3) Πρόεδρος του Διεθνούς Χορωδιακού Φεστιβάλ Καρδίτσας, από την ίδρυσή του (1983) μέχρι και σήμερα, 4) Ιδρυτικό μέλος του Εικαστικού Ομίλου Καρδίτσας (1988) και για 14 χρόνια μέλος του διοικητικού του συμβουλίου, από τα οποία για 10 χρόνια πρόεδρός του, 5) Γραμματέας του Δ.Σ. της Δημοτικής Πινακοθήκης Καρδίτσας από της ίδρυσής της (1993) μέχρι πριν λίγο καιρό που ενετάχθη στον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου, 6) Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πολιτισμού, 7) Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής για τα Καραϊσκάκεια από το 1968 που ξεκίνησαν μέχρι την ίδρυση του Συλλόγου «Ο Καραϊσκάκης», 8) Μέλος της Νομαρχι8ακής Επιτροπής Επιλογής Τραγουδιών του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. 9) Μέλος της Επιτροπής πολιτισμού του Δήμου Καρδίτσας, 10) Μέλος του Δ.Σ. της Δημοτικής Φιλαρμονικής, 11) Μέλος της Επιτροπής Θεάτρου της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας, 12) Μέλος της Επιτροπής Τύπου της Ένωσης πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας, 13) Μέλος της Πανθεσσαλικής επιτροπής των Πανελλήνιων μαθητικών καλλιτεχνικών αγώνων, 14) Μέλος της Επιτροπής βράβευσης κήπων και βεραντών του Φυσιολατρικού Ομίλου Καρδίτσας, 15) Μέλος της Λαϊκής Βιβλιοθήκης «Η Αθηνά».
Ερ.: Εδώ κλείνει η επαγγελματική και πολιτιστική σας δραστηριότητα. Έχετε όμως να παρουσιάσετε και συγγραφικό έργο.
Μ. Γιολδάσης: Ναι, ασχολούμαι και με το γράψιμο. Έχω γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Γυμνάσιο Αρρένων Καρδίτσας – Μαθητικές Αναμνήσεις». Επίσης ένα βιβλίο με τίτλο «Ενθυμίσεις από τον Δημήτρη Γιολδάση», ένα βιβλίο με τίτλο «Σαράντα χρόνια δραστηριότητας των Χορωδιακών Μαέστρων στην Καρδίτσα (1920-1960), ένα βιβλίο με ποιήματα με τον τίτλο «Το πράσινο λουλούδι». Επίσης έχω γράψει και εξακολουθώ να γράφω διάφορα ιστορικού κυρίως περιεχομένου άρθρα καθώς και ποιήματα στην περιοδική έκδοση της Ένωσης Επιστημόνων Καρδίτσας «ΓΝΩΣΗ και ΓΝΩΜΗ». Τακτικός συνεργάτης για αρκετά χρόνια του μηνιαίου περιοδικού «ΓΝΩΜΗ» που εξέδιδε στην πόλη μας η σημερινή καθημερινή εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ», επίσης πολλά και διάφορα άρθρα μου με θέματα ιστορικά, μουσικά, εικαστικά, κοινωνικά, καθώς και κριτικές και έρευνες βλέπουν τακτικά το φως της δημοσιότητας στον τοπικό τύπο.
Ερ.: Και τώρα, μια και είστε ανιψιός από αδελφό του μεγάλου συμπολίτη ζωγράφου και αειμνήστου Δημήτρη Γιολδάση ας αναφερθούμε για λίγο και σε αυτόν. Έχουν γραφτεί για τον ίδιο και το μεγάλο έργο του κατά καιρούς πάρα πολλά και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε πάλι. Τελευταία γίνεται μια προσπάθεια συντήρηση των έργων του, που βρίσκονται στη Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας. Που βρίσκεται αυτή η υπόθεση;
Μ. Γιολδάσης: Ναι, είμαι στην Επιτροπή Επιλογής των έργων που θα συντηρηθούν. Η Δημοτική μας Πινακοθήκη έχει το προνόμιο να έχει στη συλλογή της ένα μεγάλο μέρος του έργου ενός μεγάλου της ζωγραφικής τέχνης της πατρίδας μας. Γι’αυτό η συντήρηση όσων έργων έχουν ανάγκη από κάτι τέτοιο ήταν επιβεβλημένη, ώστε αυτά να μείνουν αναλλοίωτα και να κοσμούν τις αίθουσες της Πινακοθήκης, τιμώντας παράλληλα τον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη, που τίμησε και δόξασε την Καρδίτσα μας στο Νομό μας, στη χώρα μας, στο εξωτερικό.
