Δίχως την παραμικρή αμφιβολία, αυτός ο (ευλογημένος) τόπος που ζούμε μας κάνει «νερά» γεωπολιτικά και κυριολεκτικά. Αν σκεφτεί κανείς γεωγραφικά και λογικά, πιο πέρα από τα ποτάμια και τις θάλασσες και μετρήσει τις τεχνητές και τις φυσικές λίμνες της χώρας, θα διαπιστώσει πως αυτός ο τόπος «βρέχεται» από πάνω μέχρι κάτω τόσο με αλμυρό όσο και γλυκό νερό!
Δεν φταίει απαραίτητα η καλή τοποθεσία στον παγκόσμιο χάρτη που βρίσκεται η πατρίδα μας, φτάνει να γνωρίζουν όλοι οι κάτοικοι της πολύ καλό κολύμπι. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε τα τελευταία χρόνια έντονα, με τα χρέη και τις υποχρεώσεις που κολυμπούν όλοι οι πολίτες σχεδόν, με τον δαίμονα της οικονομικής κρίσης να παραμονεύει σε αλμυρά νερά.
Οι λιμνάζουσες καταστάσεις, δηλαδή οι προβληματικές συνθήκες που δεν αντιμετωπίζονται, έχουν φέρει ανεπανόρθωτα αδιέξοδα σε όλες τις κατηγορίες των φορολογούμενων αυτού του δοκιμασμένου τόπου. Αναγνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι επί της γης, την σπουδαιότητα του προγονικού πολιτισμού μας, αφού κάποιοι λαοί δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον για συνεκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου και όχι μόνο, για παράδειγμα. Ενδεικτικά, εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές, τις υποδομές, την ενέργεια, τα ακίνητα, τον τουρισμό, τον θεματικό τουρισμό, τον τουρισμό υγείας, τις υπηρεσίες υγείας, τα τρόφιμα, τα μεταλλεύματα και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, δείχνουν ενδιαφέρον κατά τις συναντήσεις με την ελληνική πλευρά.
Το πρόβλημα που η επίλυσή του αναβάλλεται διαρκώς βρίσκεται στην αυτοκυριαρχία ενός κράτους, όπου δεν χρειάζεται την παραμικρή οικονομική βοήθεια από άλλο έθνος. Και αυτό ονομάζεται «υπό την παραπλανημένη ομηρία». Καλή η στήριξη αλλά κακή και ασύμφορη η ανταλλαγή.
Το χρέος δεν έχει μόνο λιμνάσει, αλλά έχει ξεχειλίσει κιόλας σε ορισμένα τμήματά του. Η αποκατάσταση περνά πρώτα από τις τσέπες των φορολογούμενων και αμέσως μετά από την σφραγίδα του Ελληνικού κράτους, για την εκτέλεσή της. Οι νωπές Κυβερνητικές ενέργειες δείχνουν, πως φέρνουν πρόσθετα προβλήματα σε ανεκτικούς λαούς που δεν αντιδρούν.
){kind=link}