Ένα σκούντημα που μετατρέπεται σε ένα χαστούκι, κι αυτό τελικά σε ένα σοβαρό ξυλοδαρμό που μπορεί να σε οδηγήσει στο νοσοκομείο ή ακόμα και σε απώλεια της ζωής σου. Έμαθες να σιωπάς, να σκύβεις το κεφάλι και να το ανέχεσαι. Ήξερες πως μπορούσε να σε δείρει όποτε ήθελε, δεν χρειαζόταν καν να του δώσεις αφορμή, ούτε να του αντιμιλήσεις. Δεν τολμούσες να μιλήσεις σε κανένα, ούτε καν στις φίλες σου, απλά φοβόσουν.
Συναισθηματική, σωματική ,σεξουαλική κακοποίηση ή συνδυασμό των τριών μορφών, από τους ίδιους τους συντρόφους ή από κάποιον άγνωστο. Βίαιοι, επικριτικοί, προσβλητικοί με την ίδια τους την γυναίκα ,ευγενικοί και σεμνοπρεπείς έξω από το σπίτι. Άνδρες που πιστεύουν πως η γυναίκα είναι κατώτερη και της συμπεριφέρονται βίαια με σκοπό να αυξήσουν την ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση τους. Γυναίκες που νιώθουν ντροπή για τους εξευτελισμούς ,ντροπή για τα χτυπήματα ,ντροπή να βγουν από το σπίτι γιατί πιστεύουν πως όλοι γνωρίζουν τα όσα ζουν. Συγγενείς που τις παροτρύνουν να μην διαλύσουν την οικογένεια τους, χωρίς κανένας να υπολογίζει πόσο διαλυμένες νιώθουν αυτές.
Υπάρχουν γυναίκες που ζούνε μια κόλαση ξανά και ξανά κλεισμένες στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους, μέχρι τελικά να χάσουν τον εαυτό τους.
Η βία κατά των γυναικών επιβάλλεται να σταματήσει να είναι ιδιωτική υπόθεση και να γίνει κοινωνική. Αποτελεί το πιο διαδεδομένο έγκλημα στον κόσμο, που καταλήγει σε αναπηρίες και θανάτους όσο και ο καρκίνος. Μας αφορά όλες και όλους. Άφησε τον εαυτό σου να θυμώσει! Η βία δεν είναι ποτέ αποδεκτή ούτε δικαιολογείται. Καιρός να το πάρουμε προσωπικά.
Καμία γυναίκα δεν μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά του συντρόφου της και φυσικά δεν ευθύνεται για αυτή. Οι ανάγκες για υποστήριξη των κακοποιημένων γυναικών είναι μεγάλες. Μια κακοποιημένη γυναίκα χρειάζεται την βοήθεια μας, να μην κατηγορεί τον εαυτό της για όσα συμβαίνουν και την ενθάρρυνσή μας ώστε να μην απομονώνεται από τους ανθρώπους ,επειδή ντρέπεται γι’ αυτό που συμβαίνει . Την τελική απόφαση για το τι θα πράξει θα την πάρει μόνη της, όταν θα νιώσει έτοιμη να απεμπλακεί από την κακοποιητική σχέση.
Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου αποδεχόμαστε τον βίαιο χαρακτήρα συνανθρώπων μας, καθώς γινόμαστε μάρτυρες της βίας τους και από πάνω σιωπάμε, θεωρώντας ότι ‘έτσι είναι… έτσι πρέπει… ’. Ας μην το επιτρέψουμε πια. Την περίοδο αυτή της κοινωνικής απομόνωσης και του εγκλεισμού στο σπίτι, κάποιες γυναίκες βρίσκονται στον ίδιο χώρο με τον άνθρωπο που τις κακοποιεί, χωρίς να μπορούν εύκολα να ζητήσουν βοήθεια και υποστήριξη. Στην περίπτωση αυτή εγώ, εσύ, ο γείτονας, πρέπει να γίνει η φωνή τους και να καταγγείλει επώνυμα ή ανώνυμα το περιστατικό βίας.
Είναι απάνθρωπο να αγνοήσει κάποιος τον κίνδυνο και τον πόνο που βιώνουν οι γυναίκες που κακοποιούνται. Είναι αναισθησία να κλείσουμε τα αυτιά στις φωνές που θα ακούσουμε από το διπλανό διαμέρισμα. Αυτή την δύσκολη περίοδο πρέπει να σκεφτούμε αυτές τις γυναίκες και να βρούμε έναν τρόπο να τις βοηθήσουμε. Δεν πρέπει να τις αφήσουμε μόνες τους.
Στο χέρι μας είναι η εξάλειψη των μύθων που στοιχειώνουν την κακοποίηση των γυναικών. Η κακοποιημένη γυναίκα δεν είναι ένα αδύναμο άτομο. Δεν είναι τρελή και μαζοχίστρια που της αξίζει η κακοποίηση. Δεν ανήκει απαραίτητα σε κάποια μειονοτική ομάδα. Δεν έχει συνηθίσει να ζει μέσα στη βία. Ο φόβος είναι αυτός που μειώνει τις αντιστάσεις της και γκρεμίζει κάθε θέληση αντίδρασης.Mια γυναίκα δεν ευθύνεται ποτέ για τη βία που της ασκείται .Πίστεψε στον εαυτό σου. Έχεις δύναμη. Πάρε την απόφαση. Άλλαξε την ζωή σου. Εμείς θα είμαστε στο πλάι σου.
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας
