Έχει πλέον εμπεδωθεί ότι ο κίνδυνος να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού λόγω μιας «εκλογικής στραβοτιμονιάς» είναι πραγματικός και ορατός. Από την αποτυχία του προγράμματος σταθερότητας μέχρι και την έξοδο από το Ευρώ, δυστυχώς όλα είναι πιθανά—διότι οι στραβοτιμονιές οδηγούν ενίοτε στα βράχια.
Παρ’ όλα ταύτα, ακούγεται το αίτημα να κυβερνήσουν όσοι δεν κυβέρνησαν ποτέ: «πρώτη φορά Αριστερά», υπογραμμίζει η αξιωματική αντιπολίτευση. Κι ας το έχουμε ήδη δει αυτό το έργο της «αριστερής κυβέρνησης» το 1981, κι ας έχουμε ήδη ζήσει τις συνέπειες της ανευθυνότητας και των ιδεοληψιών της—τώρα, σήμερα. Ακόμα όμως και στο επίπεδο των προσώπων, είναι έτσι τα πράγματα; Ενδέχεται να έρθουν στην εξουσία «όσοι δεν κυβέρνησαν ποτέ»;
Στην διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ από τα μέχρι πρότινος μεγέθη ενός κόμματος του κοινοβουλευτικού περιθωρίου στα σημερινά ποσοστά της αξιωματική αντιπολιτεύσεως, χρειάστηκαν στελεχιακές εφεδρείες. Πολλές στελεχιακές εφεδρείες. Αυτές, όπως όλοι γνωρίζουμε, προέκυψαν κυρίως από τον βασικό κορμό του ΠΑΣΟΚ, μιας παράταξης που από τα ποσοστά μεγάλου κόμματος συρρικνώθηκε στα μεγέθη του κοινοβουλευτικού περιθωρίου. Δεν πρόκειται ούτε για απλούς ψηφοφόρους, ούτε έστω για «τοπάρχες». Για την διακυβέρνηση της χώρας απαιτούνται πολλές εκατοντάδες στελεχών στον κρατικό μηχανισμό. Ποια θα είναι η προέλευση αυτών των πολλών εκατοντάδων στελεχών στην «πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς», ποιοι θα στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό, ποιοι θα διοικούν ουσιαστικά το κράτος και τη χώρα; Σίγουρα όχι οι ανέκαθεν στρατευμένοι στους «αγώνες της ριζοσπαστικής αριστεράς» (και κατά μία έννοια… ευτυχώς).
Μολαταύτα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν μιλάμε απλώς για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ γενικά, αλλά κυρίως για τα στελέχη της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Άρα, μιλάμε για όσους κατ’ ουσίαν εγκαθίδρυσαν το μνημόνιο, οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα ως… οι αντιμνημονιακότεροι των αντιμνημονιακών. Δηλαδή, οι άνθρωποι της σκηνής του Καστελόριζου από τον Απρίλιο του καθόλου μακρινού 2010 είναι αυτοί που σας υπόσχονται πως θα σκίσουν αύριο το μνημόνιο. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι δεν έχουμε τόσο κοντή μνήμη, πως δεν είμαστε τόσο αφελείς. Πως δεν θα τους ξαναδώσουμε το κράτος.
Από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα μέχρι τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μια Μεταπολίτευση δρόμος. Να σπάσουμε αυτήν την νομοτέλεια. Να μην κυβερνήσουν ξανά οι ίδιοι, ξανά «για πρώτη φορά»…
