Στο «δια ταύτα», τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι καθοριστικά για την Ευρωπαϊκή πορεία του τόπου. Ο χρόνος μας τέλειωσε και τα αποτελέσματα, που επί πέντε μήνες επί ματαίω η κυβέρνηση περίμενε, δεν ήρθαν. Δεν ήρθαν φυσικά και στο πρώτο 48ωρο μετά το δημοψήφισμα.
Αντίθετα, η διαπραγματευτική θέση της χώρας επιδεινώθηκε δραματικά μετά την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να διενεργήσει δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα ελιγμό, αφού μετά από μήνες επικοινωνιακής κουτοπονηριάς, η οποία βαφτίστηκε «σκληρές διαπραγματεύσεις» και μπρος στον φόβο της επερχόμενης λήξης χρόνου, η κυβέρνηση, αποφάσισε τη «φυγή προς τα μπρος» μέσω του δημοψηφίσματος των πέντε ημερών. Και το έπραξε αυτό μόνο και μόνο επειδή διαπίστωσε, πως η σκληρή συμφωνία με μέτρα ύψους 8 δισ. ευρώ, δεν θα πέρναγε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης, όπως παραδέχτηκε και ο νυν Υπουργός Οικονομικων, κ. Τσακαλώτος.
Και ο ελληνικός λαός απάντησε την Κυριακή. Και απάντησε σοφά. Και στην κυβέρνηση και στην Ευρώπη. Με ένα «όχι-ναι». Όχι σε μια συμφωνία λιτότητας αλλά Ναι στην παραμονή στο ευρώ, με μια δικαιότερη συμφωνία. Με το Όχι δεν τάχθηκε κατά του ευρώ και της Ευρώπης. Αντίθετα εντός και των δύο περιμένει την λύση. Την λύση, που όλοι δηλώνουν, πως επιθυμούν ως τελική έκβαση.
Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε το “τελεσίγραφο” της Κυριακής. Ο Ζ.Κ Γιούνκερ παραδέχτηκε, πως είναι έτοιμο ένα σενάριο Grexit και η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Απέναντι πλέον σε όλη την Ευρώπη, η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να απαντήσει και να πείσει, αν θέλει και επιθυμεί να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να αποδείξει, πως είναι έτοιμος να βαδίσει στο μονοπάτι του ρεαλισμού, αποδεχόμενος μια κατ’ ανάγκην κακή συμφωνία, που θα προλαβαίνει τα…. αδιανόητα χειρότερα. Οι συζητήσεις για ένα 3ο πρόγραμμα αναπόφευκτα θα είναι κοπιαστικές και επίπονες, ενώ πιθανότατα θα περιλαμβάνουν τη λήψη περισσότερων μέτρων, λόγω της ζημιάς που έχει επέλθει στην ελληνική οικονομία από το κλείσιμο των τραπεζών και το κλίμα αβεβαιότητας.
Ταυτόχρονα η έκβαση του ελληνικού δράματος δεν είναι πια αποκλειστικά σε ελληνικά χέρια. Εξαρτάται και από τον τρόπο με τον οποίο οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες θα αντιδράσουν. Αν θα ερμηνεύσουν και αυτοί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ως ευκαιρία μιας μεγάλης συμφωνίας ή ως ευκαιρία να απαλλαγούν από το ελληνικό πρόβλημα, φορτώνοντας στους Έλληνες όλη την ευθύνη. Αυτή τη στιγμή και οι δύο διαπραγματευτές δείχνουν διάθεση για συζήτηση. Και είναι ευθύνη και των δυο μετά από την έντονη αντιπαράθεση, που προηγήθηκε, να αποφευχθούν πιθανές εντάσεις, οι οποίες όχι απλά θα δυσκολεύσουν τις διαπραγματεύσεις, αλλά είναι πολύ πιθανό να τις τερματίσουν και να οδηγήσουν στο Grexit.
Διανύουμε ήδη το τριακοστό τέταρτο έτος συμμετοχής μας στην ΕΟΚ και την μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση. Σ’ αυτή την Ευρώπη γίναμε μέλος όχι τόσο για λόγους γεωγραφικούς όσο για τις αρχές και τις αξίες της που συμμεριστήκαμε αλλά και για να φύγουμε από την φτώχεια και την ανασφάλεια. Όποιος χάρη προσωπικής εξουσίας, ιδεολογικών αγκυλώσεων, εγωισμών και συμφέροντος, διακυβεύει τη σημαντικότερη επιλογή στην ιστορία της χώρας δεν υπηρετεί το δημόσιο ή ευρωπαϊκό συμφέρον, ούτε μπορεί να ελπίζει στη λαϊκή υποστήριξη μετά ταύτα.
Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική απόφαση ή ένα ιστορικό λάθος. Η επιλογή δύσκολη αλλά ο ίδιος την επιδίωξε. Την δύσκολη απόφαση θα την στηρίξουμε για χάρη της Ελλάδας. Το λάθος, την ρήξη και την συνεπακόλουθη εξαθλίωση των πολιτών, όμως, δεν θα την αποδεχθούμε.
Μένει να δούμε, λοιπόν, τι θα καταγράψει η ιστορία.
