Το φαινόμενο των ανεξέλεγκτων παρκαρισμένων αυτοκινήτων και δικύκλων επάνω σε πεζοδρόμια κυρίως αλλά και πλατείες αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για την πόλη μας,υποβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας και των επισκεπτών της. Η έλλειψη παιδείας των οδηγών σε συνδυασμό με την αναισθησία ορισμένων που νομίζουν ότι μπορούν να σταθμεύουν οπουδήποτε, χωρίς να νοιάζονται στο ελάχιστο για τους πεζούς και τα άτομα με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) αποτελεί ντροπή και προσβάλλει κατάφωρα τον πολιτισμό μας. Δυστυχώς όμως, ακόμη και στις ράμπες διέλευσης των ΑΜΕΑ στις γωνίες των πεζοδρομίων, παρκαρισμένα αυτοκίνητα εμποδίζουν τη μετακίνηση ανθρώπων με αναπηρικά αμαξίδιαεγκλωβίζοντάςτους.Τέτοιου είδους συμπεριφορέςείναι αδιανόητες και απολύτως καταδικαστέες, καθώς μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουνακόμη και θανατηφόρο ατύχημα, αφού και οι μητέρες με καρότσι μωρούδυσκολεύονται να μετακινηθούν με τέτοιες συνθήκες στα πεζοδρόμια και αναγκάζονται να κινούνται στο οδόστρωμα. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας μας πρέπει να τοποθετήσειτον εαυτό τουστη θέσημιας μητέρας με καρότσι ή ενός ανθρώπου με κινητικά προβλήματα και να το σκεφτεί περισσότερο την επόμενη φορά που θα σταθμεύσει το όχημα του.
Η βελτίωση της αισθητικής εικόνας και βέβαια της λειτουργικότητας των κοινοχρήστων χώρων (Κ.Χ.)μιας πόλης αποτελεί δείγμα πολιτισμού και συμβάλλει καθοριστικά στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, αλλά και προσελκύειπερισσότερους επισκέπτες.Η εικόνα μιας πόλης με αυτοκίνητα ή δίκυκλα που κινούνται ανεξέλεγκτα επάνω σε πλατείες και πεζόδρομους, θέτοντας σε κίνδυνο πεζούς και κυρίως παιδιά, είναι μια εικόνα υπανάπτυκτης πόλης που μας προσβάλλει όλους.Η θλιβερή αυτή κατάσταση που επικρατεί είναι αποτέλεσμα κυρίως της ασυνειδησίας και αδιαφορίας ορισμένων που θεωρούν ότι δεν υπάρχει νομοθεσία και ο δημόσιος χώρος ανήκει μόνον σε αυτούς. Η συχνότερη αστυνόμευση για την αντιμετώπιση του φαινομένου που αποτελεί τις περισσότερες φορές το επιχείρημα των περισσότερων δεν είναι πανάκεια, γιατί δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να έχει συνεχώς έναν αστυνομικό να τον επιτηρεί και να τον νουθετεί. Το σημαντικότερο είναι να γίνει συνείδηση τουλάχιστον στους περισσότερους, ότι ο σεβασμός στα δικαιώματα των συνανθρώπων μας και ιδιαίτερα στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες είναι πολιτισμός και μόνον με τη συνεργασία και την κατανόηση μπορούμε να αναπτύξουμε μια διαφορετική νοοτροπία,που θα αλλάξει το χαρακτήρα της πόλης μας. Οι αρχές και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ποτέ δεν θα είναι αρκετοί, εάν δεν συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι ότι υπάρχουν κανόνες και υποχρεούμαστε να τους σεβόμαστε για να συνυπάρχουμε αρμονικά.
Η βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών με την προστασία και διαφύλαξη των υπαρχόντων κοινοχρήστων χώρωνκαι πολύ περισσότερο η αλλαγή νοοτροπίας των δημοτών, με σεβασμό σε κάθε ηλικία και κάθε κοινωνική ομάδα,αποτελεί προτεραιότητα της Δημοτικής αρχής. Ο αλληλοσεβασμός σ’ ένα πλαίσιο ισότιμης συνεργασίας μεταξύ δημοτών και διοίκησης αποτελεί την ευκαιρία, ώστε να δομηθεί ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας του Δήμου με την ενεργή συμμετοχή όλων μας. Η αλλαγή που επιζητούμε είμαστε εμείς οι ίδιοι και στα δικά μας χέρια είναι η αγαπημένη μας Καρδίτσα να αποτελέσει πρότυπο καλής συμπεριφοράς και σεβασμού για όλη τη χώρα.
Του Ξυλομένου Κωνσταντίνου, Διπλ. Πολιτικού Μηχανικού Α.Π.Θ., MSc – Αντιδημάρχου τεχνικών υπηρεσιών και πολεοδομίας-περιβάλλοντος Καρδίτσας
