Η συμφωνία που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση στις Πρέσπες, έχει μία και μόνη ανάγνωση: Πως για πρώτη φορά σε επίσημο κείμενο αναγνωρίζεται μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα στους Σκοπιανούς, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ καμία κυβέρνηση και κανένας πρωθυπουργός της Ελλάδας στο παρελθόν, πριν την εμφάνιση του κυρίου Τσίπρα. Κάτι που φυσικά ο τελευταίος αρνήθηκε στην ομιλία του στη Βούλη πριν την υπογραφή της, συνεχίζοντας τον ορυμαγδό των ψεμάτων του και την κυβερνητική φαρσοκωμωδία που παρακολουθούμε από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία.
Η κυβέρνηση δεν έχει αίσθηση του μέτρου. Αφού πράξει, δεν ξέρει πότε να σωπάσει και πότε να μιλήσει. Μετά από ξεκάθαρες ήττες όπως αυτή στις Πρέσπες, όχι μόνο μιλάει, αλλά θριαμβολογεί. Για μια συμφωνία που κρύβει αμέτρητους κινδύνους, επιχειρεί ξανά να κάνει το άσπρο μαύρο. Ο πρωθυπουργός απέδειξε για ακόμη μια φορά πως βρίσκεται εκτός πραγματικότητας, σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι καταστροφές λογίζονται ως επιτυχίες. Όπως ακριβώς συνέβη με τα αριστερά Μνημόνια. Ένα συνεχές, ανεδαφικό, successstory. «Αν η ψυχή κάθε λαού είναι η ιστορία του, τότε στη συμφωνία μας καθρεφτίζονται οι ψυχές και των δύο λαών», είπε ποιητικολογώντας στην τελετή υπογραφής της συμφωνίας. Κι από τη θριαμβολογία αυτή, η κυβέρνηση προσγειώθηκε ανώμαλα στο έδαφος, με τους εκπροσώπους της να έρχονται αντιμέτωποι με την αποδοκιμασία και τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια της ελληνικής κοινωνίας. Οι Έλληνες πολίτες όχι μόνο βιώνουν τις συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης και των άγριων μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση, αλλά βλέπουν τη χώρα τους να ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι από τους αριστερούς «λυτρωτές». Η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει τις κοινωνικές αντιδράσεις, ταυτίζοντάς τις με την ακροδεξιά, είναι φθηνή και δεν πείθει κανέναν. Αντίθετα, φουντώνει την οργή του κόσμου και θρέφει την ακροδεξιά και τη ρητορική της.
Είπε ακόμα ο κύριος Τσίπρας πως δίνει το «παρών» στο ραντεβού με την Ιστορία, πράττωντας το «πατριωτικό του καθήκον». Για μια λύση του Σκοπιανού που μόνο παρωδία της μνήμης και της ιστορίας μπορεί να χαρακτηριστεί. Και υπεγράφη από έναν άνθρωπο που έχει πλήρη άγνοια της γεωπολιτικής διάστασης του θέματος και των λεπτών ισορροπιών που υπάρχουν στην περιοχή. Τη στιγμή που η πολυεθνοτική ΠΓΔΜ ετοιμάζεται να λάβει ημερομηνία ενταξιακών διαπραγματεύσεων (στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 28 Ιουνίου) και να ξεκινήσει την ευρωατλαντική της πορεία, και παράλληλα οι επιθετικές κινήσεις επέκτασης της Τουρκίας στη χώρα είναι αδιαμφισβήτητες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας υπογράφει μια συμφωνία που κρύβει πολλαπλούς «Δούρειους ίππους» αλυτρωτισμού (ταυτότητα, γλώσσα, η έννοια των όρων «Μακεδονία» και «Μακεδόνας», χρήση των συμβόλων κ.ά). Σε μια χώρα που τα επόμενα χρόνια δύναται να καθορίσει τους συσχετισμούς στα Βαλκάνια και να μετατραπεί σε κύτταρο αστάθειας για την περιοχή, ο κύριος Τσίπρας παραχωρεί δικαιώματα. Δίνοντας τη δυνατότητα στους Σκοπιανούς να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» (βλ. άρθρο 1, παρ. 3 και 7),δημιουργεί τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση επέλεξε και σε αυτό το εθνικό ζήτημα να κινηθεί επιπόλαια και διχαστικά, αποφεύγοντας εμφανώς να προωθήσει μια πολιτικά νομιμοποιημένη λύση: Παρέκαμψε την αντιπολίτευση αδιαφορώντας για τη συναίνεση, υποτίμησε και ουσιαστικά ακύρωσε το ρόλο του Κοινοβουλίου (που ως… τελευταίος τροχός της αμάξης καλείται να αποφασίσει μετά το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ και αφού θα έχει δρομολογηθεί η ένταξή της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε.), αποφάσισε επιπόλαια για τα καίριας σημασίας θέματα της εθνικής ταυτότητας και της γλώσσας. Η αξιοπιστία, ο διάλογος και η διαφάνεια είναι λέξεις άγνωστες για την νυν κυβέρνηση, που τοποθετεί τα εθνικά συμφέροντα κάτω από τα προσωπικά και μικροπολιτικά και δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τις ιστορικές της ευθύνες στο ζήτημα του Σκοπιανού.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει πια το παραμικρό έρεισμα στους Έλληνες ψηφοφόρους, καθώς η ανικανότητά της να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο παρόν και μέλλον δεν μπορεί πια να κρυφτεί πίσω από τα ψέματα, τον λαϊκισμό και την υποκρισία. Οι πολίτες αξιώνουν την πολιτική αλλαγή και ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ της αριστερής λαίλαπας μετρούν αντίστροφα στη διακυβέρνηση της χώρας. Το θέμα είναι η ζημιά που της έχουν προκαλέσει να μην αποδειχτεί ανεπανόρθωτη.
Του Κωνσταντίνου Γ. Νούσιου, Δικηγόρου, Εντεταλμένου Περιφερειακού Συμβούλου Θεσσαλίας
