Ένα πλέγμα καινοφανών δεδομένων στην Ελλάδα της κρίσης, συνεπάγεται μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων για το ευρέως εννοούμενο και ολιστικά θεωρούμενο συμφέρον του τόπου και των νομίμων κατοίκων του:
- Η αναγωγή των κοινωνικών λειτουργιών αποκλειστικά σε οικονομικά μεγέθη, μετατρέπει το πολυδιάστατο διαχρονικό ανάγλυφο του κοινωνικού γίγνεσθαι σε ανακριβή και ανακόλουθη δισδιάστατη μετεικόνιση. Αποτέλεσμα είναι η αποσύνδεση των οικονομικών σχεδιασμών από την ζώσα πραγματικότητα.
- Ο βραχυπρόθεσμος έως μεσοπρόθεσμος ορίζοντας των οικονομικών σχεδιασμών και η απουσία συγκροτημένης μακροπρόθεσμης οικονομικής στρατηγικής, εισάγει μια χαοτική παράμετρο αβεβαιότητος στους οικονομικούς και κοινωνικούς χειρισμούς σε βάθος χρόνου, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες ανακάμψεως και γιγαντώνοντας το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.
- Η τυφλή και άκριτη εκτέλεση των οδηγιών των υπαλλήλων των δανειστών μας ερήμην κοινωνικής πραγματικότητος οδηγεί το πλέγμα των οικονομικών μεθοδεύσεων σε εξωπραγματικά και ατελέσφορα επίπεδα.
- Η μετατροπή του μέσου σε αυτοσκοπό όπως γίνεται με την πρωτοκαθεδρία της οικονομίας ανατρέπει τη δεδομένη κλίμακα αξιακής ιεραρχήσεως των κοινωνικών δομών και λειτουργιών, κλονίζοντας σοβαρά τα θεμέλια του κοινωνικού οικοδομήματος.
Η επικράτηση της λογιστικής λογικής στη διαχείριση, έχει επακόλουθο τον υποβιβασμό των αντιστοίχων κοινωνικών λειτουργιών με ότι σημαίνει αυτό.
Με τον τρόπο αυτό, η Δημόσια Υγεία βρέθηκε στο κρεβάτι του Προκρούστη όπου έμελλε να όχι να περικοπούν ή να εξαφανιστούν οι αλόγιστες και ογκώδεις σπατάλες, η διαφθορά και η λεηλασία του δημοσίου χρήματος αλλά να κατακρεουργηθεί άκριτα και οριζόντια το ίδιο το εύρος των υπηρεσιών και το ουσιαστικό της περιεχόμενο.
Η εκτεταμένη περικοπή των δαπανών για την υγεία οδήγησε σε καταβαράθρωση των υπηρεσιών υγείας και ισοπέδωση των υγειονομικών απολαυών.
Μια σειρά από δεδομένα συγκροτούν μία ζοφερή πραγματικότητα και ένα δυσοίωνο μέλλον για τη Δημόσια Υγεία του Ελληνικού λαού:
- Η αύξηση του αριθμού των ανασφαλίστων και των ανέργων.
- Η καθίζηση του μέσου οικογενειακού εισοδήματος.
- Ο υποβιβασμός της νοσοκομειακής περιθάλψεως από την συρρίκνωση των νοσοκομειακών κλινών και την έλλειψη προσωπικού, υλικού και υποδομών.
- Η υποβάθμιση της λειτουργίας των ούτως ή άλλως ανεπαρκών δημόσιων δομών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
- Τα εμπόδια στην προσέγγιση των υπηρεσιών αυτών ακόμα και από έχοντες ακόμα ασφάλεια (εισαγωγή 25 ευρώ, εξέταση 5 ευρώ, συνταγή 1 ευρώ).
- Η συρρίκνωση των υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ και η μετακύλιση μεγάλου μέρους της δαπάνης τους στους ασφαλισμένους
- Η δυσβάστακτη ποικιλότροπη συμμετοχή των ασφαλισμένων στην φαρμακευτική δαπάνη με τη συνταγογράφηση να γίνεται ολοένα και πιο ακριβοθώρητη για μια σειρά λόγων γνωστών σε όλους.
- Ο ευτελισμός σε πρωτοφανή επίπεδα των αμοιβών των γιατρών του ΕΣΥ και οι εξ ίσου εξευτελιστικές αντιμισθίες του ΕΟΠΥΥ που δημιουργούν τον καταλύτη του μείγματος που κυοφορεί έναν υγειονομικό μεσαίωνα.
Το σκληρότερο των συστημάτων, ο φιλελευθερισμός στην απόλυτα ακραία και απελευθερωμένη μορφή του δείχνει πλέον για τα καλά τα δόντια του στον λαό μας.
Χάριν της ισοπεδωτικής λογικής μιας μεσοπρόθεσμης λογιστικής τακτοποιήσεως, του αφαιρούνται μια σειρά από βασικά κοινωνικά κεκτημένα.
Ένα από αυτά που δέχονται και το σκληρότερο κτύπημα είναι η Δημόσια Υγεία.
Οι συνέπειες από την μείωση των παροχών της Δημόσιας Υγείας σε μία κοινωνία έχουν δύο διαστάσεις.
- Οικονομική διάσταση. Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι όπως και σε πολλές άλλες πτυχές της κοινωνικής δραστηριότητος το κέρδος από την μείωση παροχών δημόσιας υγείας σε βάθος χρόνου υποσκελίζεται και αρνητικοποιείται από τις επιπτώσεις της μειώσεως των παροχών αυτών και τα επακόλουθά τους (εκτεταμένες αναρρωτικές άδειες, αναπηρίες, συντάξεις, ελάττωση του ικανού δυναμικού κλπ). Είναι άλλωστε παραδεκτό και καλά γνωστό πως η πρόληψη είναι σταθερά οικονομικότερη από την θεραπεία. Επομένως οι διαχειριστές του μνημονίου εκτός από κακοί άνθρωποι είναι και κακοί οικονομολόγοι.
- Ψυχολογική διάσταση. Η κοινωνική μέριμνα είναι σημαντική για το ψυχικό σθένος, την αντοχή και τη συνοχή ενός λαού. Ένας στρατός πολεμά καλύτερα εάν γνωρίζει ότι οι τραυματίες του θα τύχουν της καλύτερης δυνατής αγωγής και περιθάλψεως και οι οικογένειές τους θα έχουν την αρωγή και την προστασία της κοινότητος. Μία από τις βασικές αντιμισθίες του λαού για το μέρος των ατομικών του συμφερόντων (που είναι ιδιαίτερα μεγάλο στην περίοδο της κρίσης) που εκχωρεί στο γενικό συμφέρον, είναι η παροχή επαρκών και εύλογων υπηρεσιών υγείας. Η έλλειψη των υπηρεσιών αυτών σε συνδυασμό με το υπόλοιπο σκηνικό της ζοφερής οικονομικής πραγματικότητος, ξυπνούν τα ατομικιστικά ορμέμφυτα και διεγείρουν τις εγωιστικές παρορμήσεις σε βάρος της αυθυπέρβασης, του αλτρουισμού και της συλλογικότητος. Το αποτέλεσμα είναι «κοινωνία» από ανθρώπους – νησιά, συσσώρευση μονάδων και όχι οργανικά συγκροτημένο σύνολο. Και ένα τέτοιο σύνολο μπορεί να είναι καταναλωτής αλλά όχι δημιουργός. Μπορεί να οδηγηθεί στην αδιέξοδη έρημο των διαρκών δανεισμών και του αιωνίου χρέους ποτέ όμως σε κάποια ανάπτυξη.
Η διαχείριση μιας κρίσης πολυεπίπεδης και πολυσύνθετης σύμφωνα με τις στήλες των λογιστικών κατάστιχων, γεννά μία οξύτατη ανισορροπία της ζώσας κοινωνικής πραγματικότητος με το -αν υπάρξει ποτέ- θετικό πρόσημο των αριθμητικών πράξεων.
Η ανακολουθία αυτή δημιουργεί ρήγματα που βαθαίνουν και γιγαντώνονται, συρρέοντα σε ένα βαθύτατο και ανυπέρβλητο χάσμα μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζομένων που διακόπτει την οποιαδήποτε μεταξύ τους επικοινωνία ενώ γιγαντώνει τις δυνάμεις εκείνες που ξεκινώντας από τη λαϊκή βάση και τις βαθύτερες ενδόμυχες τάσεις και παρορμήσεις της, τείνουν στην ολοκλήρωσή τους σε ένα κίνημα εθνικής συλλογικότητος.
Κώστας Καρδαράς
Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσας
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου
