Παράλληλα με το μνημονιακό Γολγοθά της χώρας μας, μια σειρά από επί μέρους μεθοδεύσεις, υπονομεύουν κρίσιμα και διαχρονικά, τα κατοχυρωμένα και γενικά αποδεκτά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.
Οι προσπάθειες εξοικονόμησης χρημάτων και περικοπής των δαπανών του δημόσιου τομέα αποτελούν κυρίαρχο μέρος της συμμορφωτικής πολιτικής του μνημονίου. Η Υγεία, μια και απορροφά μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού, νοιώθει πάνω της βαρύ το χέρι της «οικονομίας».
Με λογιστικές μεθόδους κατωτέρου επιπέδου, επιχειρείται μία περικοπή των δαπανών όχι με εκλογικευμένες τακτικές εξοικονομήσεως αλλά με προκρούστειες μεθόδους, οι οποίες αδιαφορώντας για το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών στους πολίτες, στοχεύουν αποκλειστικά στην εξοικονόμηση χρημάτων.
Στα πλαίσια αυτά, μια σειρά από μεθοδεύσεις μας οδηγούν σε δυσοίωνα συμπεράσματα:
- 1. Η κατάργηση της κατά 51% τουλάχιστον, υποχρεωτικής συμμετοχής των γιατρών στις ιατρικές εταιρείες. Πρόκειται για μια ρύθμιση που ο κ. Αβραμόπουλος, αφού επί χρόνια απέτυχε να εφαρμόσει λόγω των επίμονων αντιδράσεων των Ιατρικών Συλλόγων, θεσμοθέτησε σαν υπηρεσιακός υπουργός, 3 ακριβώς ημέρες πριν από τις εκλογές,. Η κ. Ξενογιαννακοπούλου τιμώντας το υπουργικό λειτούργημα, την κατήργησε σε λίγες μέρες, για να την επαναφέρει ο κ. Λοβέρδος, με τη γνωστή λαθρομέθοδο των άρθρων μέσα σε άσχετους νόμους. Η ρύθμιση αυτή, δίνει στους μεγαλοεπιχειρηματίες την ανεξέλεγκτη δυνατότητα να κερδοσκοπούν χωρίς περιορισμούς στον χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ένα χώρο «φιλέτο» όπως χαρακτηρίζεται, μετά μάλιστα από την επερχόμενη υποβάθμιση της δημόσιας παρουσίας σ’ αυτόν. Η σημασία της ιατρικής παρουσίας στις ιατρικές εταιρείες, γίνεται προφανής αν σκεφθούμε:
- a. Τις άκρως επίμονες οι προσπάθειες του εξοβελισμού τους από αυτές. Η επιμονή και η εμπλοκή πολλών πολιτικών προσώπων διαφορετικών κομμάτων, αντικατοπτρίζει τα τεράστια συμφέροντα και χρηματικά ποσά που διακυβεύονται και τις πιέσεις που πιθανώς να εξασκούνται.
- b. Οι γιατροί και μόνον, δεσμευόμαστε ηθικά από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ο οποίος αποτελεί σταθερό μας βίωμα και ηθικό μας περιβάλλον από τα πρώτα νεανικά μας χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής μας.
- c. Ο Κώδικας της Ιατρικής Δεοντολογίας, αποτελεί Νόμο του Κράτους που δεσμεύει μόνο τους γιατρούς. Οι επιχειρηματίες αντίθετα, δεσμεύονται μόνο από τους νόμους που αφορούν τις οικονομικές δραστηριότητες.
Όσο για τα φληναφήματα περί δήθεν «απελευθερώσεως» του ιατρικού επαγγέλματος, ο μόνος ουσιαστικά περιορισμός του είναι πως μπορούν να το εξασκούν μόνο γιατροί όπως άλλωστε ισχύει σε όλες τις χώρες. ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ.
- 2. Η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ, με την συμπίεση των παροχών τους στις κατώτερες δυνατές, σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικές αμοιβές των συμβεβλημένων γιατρών, σκηνογραφούν το ζοφερό περιβάλλον που θα κινούνται οι ασφαλισμένοι στο εγγύς μέλλον, αναζητώντας την προπληρωμένη και ακριβοπληρωμένη υγεία τους.
- 3. Οι σχεδιαζόμενες ενοποιήσεις και συγχωνεύσεις των νοσοκομειακών μονάδων της χώρας. Με μονομερή, στρεβλά και αλληλοαναιρούμενα κριτήρια, με αποκλειστικό γνώμονα τον περιορισμό των δαπανών, οι επιχειρούμενες μεταβολές στα νοσοκομεία σε συνδυασμό με την έλλειψη υγειονομικού χάρτη της χώρας, θα οδηγήσουν σε περαιτέρω αποσυντονισμό και συρρίκνωση των υπηρεσιών δευτεροβάθμιας περίθαλψης σε σχέση με την πραγματικότητα των αναγκών του πληθυσμού και σε καταληκτική επιβάρυνση και υποβάθμιση αυτών της τριτοβάθμιας, με το πάρτυ να ετοιμάζεται με κέφι στην αντίπερα όχθη, όπου τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα ανοίγουν σαμπάνιες εις υγείαν του πάλαι ποτέ κραταιού ΕΣΥ.
Βέβαια, παλιά και πάγια αιτήματα του ιατρικού κόσμου και των φορέων του όπως είναι η εξυγίανση των προμηθειών των νοσοκομείων και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, βρίσκουν επιτέλους το δρόμο προς την υλοποίηση και εφαρμογή τους αν και απέχουν αρκετά από το να θεωρηθεί αυτή επαρκής ή ικανοποιητική.
Στις προσπάθειες αυτές, οι ιατρικοί φορείς θα είναι αρωγοί και σύμβουλοι της Πολιτείας όπως επιβάλλει και ο θεσμικός τους ρόλος που η Πολιτεία όμως ή σέβεται προσχηματικά ή συνήθως δεν σέβεται χωρίς προσχήματα.
Το τοπίο όμως όπως διαμορφώνεται δεν αφήνει αμφιβολίες για το που οδηγούν όλες αυτές οι περικοπές των δαπανών για την υγεία:
- 1. Σε λιγότερες, πιο δυσπρόσιτες και ακριβότερες υπηρεσίες υγείας για τους πολίτες.
- 2. Σε οικονομική εξαθλίωση των γιατρών και μετατροπή τους σε προλετάριους της υγείας, έτοιμους να στελεχώσουν με άθλιες εργασιακές συμβάσεις και σχέσεις τις μεγάλες υγειονομικές αλυσίδες που σύντομα θα ξεφυτρώσουν σ’ όλη τη χώρα.
- 3. Σε σχεδόν πλήρη κατάληψη του χώρου της πρωτοβάθμιας υγείας από τα ιδιωτικά συμφέροντα που ήδη νέμονται το 80% των κρατικών καταβολών.
- 4. Σε υποβάθμιση και επιστημονική περιθωριοποίηση του ΕΣΥ, εκ της οποίας το καταλειπόμενο κενό θα αποτελέσει τον ζωτικό χώρο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
- 5. Σε πλήρη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας.
Ο Σεπτέμβριος του 2011 θα είναι ένας θερμός μήνας.
Οι Έλληνες γιατροί, πιστοί στον Όρκο και τις ηθικές μας δεσμεύσεις, ανυποχώρητοι υπηρέτες της Δημόσιας Υγείας και εσαεί θεράποντες και οδηγοί των επερχόμενων γενεών θεραπευτών, θα αντισταθούμε σθεναρά και πολυεπίπεδα στις μεθοδεύσεις της μνημονιακής εφαρμογής.
Είναι μια αντίσταση και ένας αγώνας που αφορά όλη την κοινωνία και πρέπει να γίνει με όλη την κοινωνία.
Ένας αγώνας που χρειάζεται την κατανόηση και τη συμμετοχή όλων σας.
Γιατί δεν γίνεται για κάποια συντεχνιακά μας συμφέροντα αλλά για το συλλογικό συμφέρον της παρούσας και των επερχόμενων γενεών.
Αυτό δεν είναι ένα χρέος που μπορεί να παραβλέψει κανείς…
