Αν οι ημέρες και τα έργα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δίδαξαν κάτι σε αυτά τα δύο χρόνια, είναι το «ανεύθυνο» του πρωθυπουργού. Το ανεύθυνο, όχι όπως το ορίζει το Σύνταγμα για τα πολιτικά αξιώματα. Όχι ως προστατευτικό νομικό πλέγμα ακώλυτης άσκησης των καθηκόντων. Αλλά το «ανεύθυνο» ως ίδιον του χαρακτήρα του κ. Τσίπρα. Το «ανεύθυνο» του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ,ως ιδιοσυγκρασία. Ως νοοτροπία μιας ασύδοτης άσκησης εκείνης της εξουσίας, που του εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός.
«Ν ’αγαπάς την ευθύνη» έλεγε ο Καζαντζάκης, αλλά ο κ. Τσίπρας την αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.
Από τις πρώτες αποτυχημένες διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών μέχρι το εθνικό ναυάγιο του δημοψηφίσματος που έφερε την Ελλάδα στην κόκκινη γραμμή της οριστικής χρεοκοπίας και το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο τον Αύγουστο το 2015 και από τον αντισυνταγματικό νόμο Παππά μέχρι το χαστούκι του ΣτΕ, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, σε ένα κρεσέντο απίθανων θεωριών συνομωσίας που θα ζήλευε και ο Ηρακλής Πουαρό, ανακαλύπτουν συνεχώς εχθρούς για να δικαιολογήσουν τα δικά τους αδικαιολόγητα. Και για τα δεινά που οι ίδιοι προκάλεσαν, επιρρίπτουν την πέτρα του αναθέματος, εφευρίσκοντας «νέους πρωταίτιους»: άλλοτε στους κακούς και “αιμοσταγείς” Ευρωπαίους. Άλλοτε στους διαπλεκόμενους τραπεζίτες και δημοσιογράφους που δεν διαπίστωσαν την τεράστια ευκαιρία που προσφέρουν τα βοσκοτόπια. Και άλλοτε στην ίδια τη Δικαιοσύνη, που όταν δεν υπηρετεί τις μεθοδεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε με βεβαιότητα είναι υποταγμένη σε αλλότρια συμφέροντα και σκοπούς.
Ακόμα και αν οι συγκρίσεις είναι καταλυτικές υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να αποποιηθεί των ευθυνών του για τα αδιέξοδα της πολιτικής του, επιχειρεί συμψηφισμούς.
Δεν θα μπω στον πειρασμό να κάνω προσθαφαιρέσειςαπό το παρελθόνστο σήμερακαι να επικαλεστώ την αδιαμφισβήτητη επιχείρηση άλωσης του δημοσίου από τον μισθοφορικό κομματικό στρατό του ΣΥΡΙΖΑ ή τις αδιαφανείς διαδικασίες στη διαχείριση του μεταναστευτικού, τους χρυσούς μισθούς της διορισμένης διοίκησης της ΔΕΗ και μύρια άλλα παραδείγματα.
Γιατί σε αυτό το δυσώδες περιβάλλον, διόλου τυχαία δεν είναι η επίθεση στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και την οικογένειά του από τα υπόγεια του Μαξίμου, την επομένη της αποκάλυψης του εν κρυπτώ ταξιδιού Τσίπραμε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στο Παρίσι.
Για να μπορούν να σαλαμοποιήσουν και τελικά να διαμοιράσουν την ευθύνη ώστε να ψελλίζουν ανερυθρίαστα ότι ναι μεν φταίμε εμείς, αλλά φταίτε και εσείς.
Γιατί, για τον «ανεύθυνο» κ. Τσίπρα, τελικά φταίει μόνο ο Χατζηπετρής.
Του Κώστα Τσιάρα, Βουλευτή Καρδίτσας & Γενικού Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας
