Οι στιγμές είναι εξαιρετικά κρίσιμες και πρέπει πια να μιλάμε καθαρά. Πλέον, έχουμε να κάνουμε με μια σαφή και ιστορικής σημασίας εξαπάτηση.
Μίλησε ή δεν μίλησε ο ΣΥΡΙΖΑ, και ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως η κυβέρνηση, για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ ως προτεραιότητα; Εγγυήθηκε ή δεν εγγυήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και ως Πρωθυπουργός, ότι θα εργασθεί με ειλικρίνεια προς την κατεύθυνση μιας έντιμης συμφωνίας; Δεσμεύτηκε ή δεν δεσμεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, και ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως η κυβέρνηση, για την εκπλήρωση στο ακέραιο των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα; (Και άρα, ότι θα συνεχιστεί μια έντιμη σχέση με τους εταίρους και δε θα βρεθούμε σε διεθνή απομόνωση και οικονομικό στραγγαλισμό, χωρίς κανέναν σύμμαχο;)
Η απάντηση στα παραπάνω είναι θετική. Μίλησε. Δεσμεύτηκε. Εγγυήθηκε. Τί γίνεται σήμερα; Οδεύουμε ολοταχώς προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση!
Η μη θεσμική και απλά «συμβουλευτική» επιτροπή για το χρέος της Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, την ωθεί να διαλαλεί πανηγυρικά, πως σχεδόν ολόκληρο το χρέος είναι «απεχθές, παράνομο, άδικο και μη βιώσιμο» και συνεπώς «δεν μπορεί και δεν πρέπει» να πληρωθεί. Άρα, ότι πρέπει να πτωχεύσουμε, αρνούμενοι να αποπληρώσουμε τα χρέη μας. Με κάποιον περίεργο τρόπο στο μυαλό των συμβούλων της κας Κωνσταντοπούλου, το να μην αποπληρώσει ένα έθνος-κράτος τα δάνεια, που συνήψαν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του, συνιστά πράξη αξιοπρέπειας του λαού του, όχι πράξη αφερεγγυότητας.
Ας σημειώσουμε, πως η κ. Κωνσταντοπούλου είναι ηγετικό στέλεχος της ίδιας κυβερνώσας παράταξης, ο ηγέτης της οποίας διακηρύττει, πως καμία συμφωνία δεν πρόκειται να υπάρξει, αν δεν περιλαμβάνει και δεσμεύσεις για την διευθέτηση του χρέους, που στα επόμενα χρόνια η Ελλάδα θα κληθεί να αποπληρώσει. Του «απεχθούς και επονείδιστου», κατά την Κωνσταντοπούλεια εκτίμηση, χρέους, που η πληρωμή του πρέπει να ανασταλεί και να νομιμότητά του να αμφισβητηθεί. Αμφισβητούμε, δηλαδή, αυτό που διαπραγματευόμαστε! Και αυτό η ίδια το αποκαλεί καλή υπηρεσία προς την πατρίδα και όπλο στα χέρια της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα, ο Πρωθυπουργός της χώρας μιλάει πλέον ξεκάθαρα για το ενδεχόμενο να «χρειαστεί» να πει «το μεγάλο Όχι». Την ώρα που μαθαίνουμε, πως ψεύδεται στους θεσμούς και ψεύδεται στον λαό του, ότι «διαπραγματεύεται» χωρίς να διαπραγματεύεται πραγματικά, για να μπορεί να πει μετά «εμείς προσπαθήσαμε, αλλά δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε.
Και μέσα σε όλα, μέσα στη δίνη των γεγονότων, εμφανίζεται ο Αναπληρωτής Υπουργός κος Δημήτρης Στρατούλης, να δηλώνει για την ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, πως: «Είναι σαφές ότι έχουμε φροντίσει να έχουμε όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε η Ελλάδα, αν αντιμετωπίσει κάποιες λίγες δυσκολίες για κάποιους λίγους μήνες, να έχει τη δυνατότητα από εκεί και πέρα να ξαναμπεί σε δρόμους ανάπτυξης και ελπίδας». Μιλά, δηλαδή, ξεκάθαρα για Grexit και δηλώνει, πως η κυβέρνηση έχει προετοιμάσει κατάλληλα αυτήν την πορεία, την οποία προσπαθεί ο κ. Στρατούλης ανεπιτυχώς να ωραιοποιήσει. Και αν αυτό ισχύει, γιατί δεν αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες αυτού του εναλλακτικού σχεδίου, ώστε να καθησυχαστούν οι πολίτες, που συνωστίζονται, καθημερινά, μπροστά στα γκισέ των τραπεζών, για γλιτώσουν τις αποταμιεύσεις τους; Εκτός και αν οι τελευταίοι πρέπει να αρκεστούν στις διαβεβαιώσεις ενός «αριστερού» πολιτικού, που εξ ορισμού παλεύει και προστατεύει τα δίκαια του λαού και που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κάνει λάθος. Βέβαια, «έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» κατά την γνωστή θεατρική ρήση.
Τί σχέση, όμως, έχουν αυτές οι δηλώσεις με τις παλαιότερες δεσμεύσεις; Απολύτως καμία!
Τί ενδεχόμενο διανοίγουν; Αυτό της ρήξης και της απερίγραπτης φτώχειας, που δεν συγκρίνεται με κανένα Μνημόνιο.
Μακάρι να είναι μια υπερβολική εκτίμηση. Αλλά όλα συνηγορούν, πως αυτοί οι άνθρωποι, που κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, είχαν προαποφασίσει την πορεία προς την ρήξη και απλώς εξαπατούσαν τους πάντες. Τους θεσμούς, τους εταίρους, τον λαό που τους εξέλεξε. Πλέον μιλάμε καθαρά για εξαπάτηση, συνειδητή και προμελετημένη. Δεν εξηγούνται αλλιώς τα τελευταία γεγονότα — και αν κάποιος έχει μια πληρέστερη εξήγηση, να την μοιραστεί μαζί μας. Μακάρι να μην είναι αυτή η πραγματικότητα. Η μόνη μας ελπίδα είναι να μην είναι αυτή η πραγματικότητα για το μέλλον της Πατρίδας και του λαού μας.
