Η πρόσφατη συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βάλντις Ντομπρόβσκις, ήρθε να ανατρέψει εκκωφαντικά όλα όσα ψευδώς υποστηρίζει η παρέα του Μαξίμου για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας την οποία παρέλαβε τον Ιανουάριο του 2015 από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Η Ελλάδα στο τέλος του 2014 έβγαινε στις αγορές, έβγαινε από το Μνημόνιο, ανακτούσε την χαμένη της αξιοπρέπεια και εισερχόταν με ταχύτατους ρυθμούς στη μεταμνημονιακή εποχή. Οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς συμφωνούσαν, πως για πρώτη φορά μετά από χρόνια είχαν αρχίσει να εμφανίζονται εκτεταμένες ενδείξεις αισιοδοξίας. Υπήρχε ένα ξεκάθαρο φως στην άκρη του τούνελ.
Η πορεία αυτή ήρθε να ανακοπεί απότομα από τις δυνάμεις του λαϊκισμού, οι οποίες πατώντας στις κοινωνικές αδικίες, που αναμφίβολα προέκυψαν από την αναδιάρθρωση του οικονομικού μας μοντέλου από το 2012 ως το 2014, υπέταξαν τις θεσμικές διαδικασίες στις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Ο κ. Τσίπρας και ο «συγκυβερνήτης» του Πρόεδρος των ΑΝΕΛ, αξιοποίησαν την μοναδική τους ευκαιρία να λαφυραγωγήσουν την Πατρίδα, προκαλώντας εκβιαστικά τη διενέργεια εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 2014.
Τα αποτελέσματα που ακολούθησαν την εκλογική τους νίκη τον Ιανουάριο του 2015 γνωστά. Συρρίκνωση της οικονομίας, αποσταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος και capitalcontrols, αναστολή των αποκρατικοποιήσεων και φραγμοί στις δρομολογημένες μεταρρυθμίσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα την απορρύθμιση των δημοσίων οικονομικών, την αποδόμηση του οικονομικού κλίματος, την απώλεια της διεθνούς μας αξιοπιστίας, που μας οδήγησε στο διαπραγματευτικό θρίλερ του καλοκαιριού. Αντί να μεταρρυθμίσουν τα πάντα, απορρύθμισαν τα πάντα.
Ένα χρόνο μετά οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, για την υλοποίηση ενός σκληρού 3ου μνημονίου, που η αριστερά επέβαλλε συνεχίζει να καρκινοβατεί. Η επιβολή νέας, βαρύτερης φορολογίας στον ιδιωτικό τομέα, είναι το επιστέγασμα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής που ακολούθησε η ανεκδιήγητη συγκυβέρνηση. Στον ΣΥΡΙΖΑ των κυβερνώντων συνιστωσών παραμένει ως συνισταμένη η συντεχνιακή λογική, η λογική του κράτους – λάφυρο για τους πάσης φύσεως κομματικούς ημετέρους, η τιμωρητική και εκδικητική λογική απέναντι σε κάθε δημιουργική πρωτοβουλία και στην επιχειρηματικότητα, η φορολεηλασία στον ιδιωτικό τομέα και στην ιδιοκτησία. Αυτό που πλέον πάει να συντελεστεί είναι να υπάρξει αφανισμός κάθε ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας, να ισοπεδωθεί κάθε ιδιώτης επαγγελματίας, ασχέτως κλάδου, τομέα, εξειδίκευσης, πολυτιμότητας ή χρησιμότητας.
Όλα τα παραπάνω συντηρούν ένα νοσηρό κλίμα και ένα θολό τοπίο στην οικονομία, το οποίο όχι μόνο αποθαρρύνει την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, αλλά ωθεί χιλιάδες εγχώριες επιχειρήσεις να σκέφτονται και κάποιες να το κάνουν, ήδη πράξη, την μετεγκατάστασή τους. Και όχι μόνο σε γείτονες χώρες με σαφές ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς, αλλά και σε χώρες με καθεστώς παρόμοιο με το δικό μας ως προς τους συντελεστές φορολόγησης. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει, πως το ζητούμενο για τον ιδιώτη επενδυτή είναι η σταθερότητα της οικονομίας, η εμπιστοσύνη στη σχέση του με τις κρατικές δομές και τέλος η εύκολη πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση.
Είναι καιρός να τελειώνουμε με τις ψευδοαριστερές ψευδαισθήσεις και να γίνει αντιληπτό από όλους το προφανές: Η «ιερή αγελάδα» ενός υπερτροφικού δημόσιου τομέα που επιβάλλει φόρους και καταπίνει κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, δεν μπορεί άλλο να συντηρηθεί από αυτή της ιδιωτικής οικονομίας, καθώς η δεύτερη απομυζάται εξαντλητικά. Η μόνη πηγή πλούτου παραμένει η ακηδεμόνευτη από το κράτος επιχειρηματικότητα, η ιδιωτική πρωτοβουλία του υγιούς επιχερείν, που αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής και κινητοποιεί τις ασύγκριτες παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Χρειαζόμαστε στροφή στην αλήθεια και την κοινή λογική, διαφορετικά τα προβλήματα θα σέρνονται, αφού είτε μιλάμε για την οικονομία, είτε για το προσφυγικό, τα προβλήματα δεν θα λυθούν με τρόπο μαγικό. Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρόν.
