Τα τελευταία χρόνια ο λαϊκισμός περίσσεψε σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Η ψήφος των Ελλήνων πολιτών έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης ελπίδας και προσδοκίας για λύσεις που ποτέ δεν ήρθαν ή που ήρθαν αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι προσδοκούσαμε (βλέπε μνημόνια επί μνημονίων και αντιμνημόνια επί αντιμνημονίων).
Σήμερα, η αποφυγή των χειρότερων μπορεί να ακούγεται ανακουφιστική σαν ιδέα, πλην όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος ο οποίος να μην επιθυμεί την ανάκαμψη.
Ανάκαμψη, όχι μέσα από την λαϊκίστικη ανακύκλωση μιας στείρας ελπιδολογίας αλλά μέσα από απτές, λογικές και συγκεκριμένες λύσεις που να αφορούν στη συνολική και δίκαιη αναδιάρθρωση των κακώς κειμένων που όλοι βιώνουμε σε αυτή τη χώρα.
Και για να γίνω σαφής, πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος να σχεδιάσουμε την επόμενη ημέρα και να παραδώσουμε την χώρα στα χέρια μιας ισχυρής και θεληματικής ηγεσίας.
Μιας ηγεσίας, η οποία με προσεκτικό σχεδιασμό και στρατηγική θεώρηση θα μπορέσει επιτέλους να ορίσει τη δομική ανασυγκρότηση αυτού του τόπου.
Ας σταματήσουμε να ‘πατάμε’ πάνω στις αποτυχίες μιας κυβέρνησης και να ελπίζουμε ότι η νομοτελειακά επόμενη κυβέρνηση θα έρθει να τα λύσει όλα εν μια νυκτί (πολιτική ώριμου φρούτου).
Το πόσο αντιπαραγωγικό, αναποτελεσματικό και καταστροφικό είναι αυτό, νομίζω ότι όλοι το έχουμε εμπεδώσει πλέον.
Πέρα από τα παραπάνω, πρέπει, για πρώτη φορά να δούμε και το ζήτημα της επίτευξης μιας δημοκρατικής ενιαιότητας αναφορικά με τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.
Δεν είναι δυνατό να μην εξασφαλίζονται ίσα εργασιακά δικαιώματα σε δημοσίους και ιδιωτικούς υπάλληλους.
Ας σπάσει πλέον το ταμπού του προστατευτικού διαχωρισμού ανάμεσα σε εργασιακούς πατρικίους (δημοσίους υπαλλήλους) και πληβείους (ιδιωτικούς υπαλλήλους).
Συνεπώς, όλες ανεξαιρέτως οι υγιείς δυνάμεις του τόπου από το χώρο της πολιτικής, της τέχνης και των γραμμάτων, της δικαιοσύνης, της διανόησης, του επιχειρείν, και του μόχθου, πρέπει επιτέλους να συναισθανθούν, να συνυπολογίσουν, να συνεννοηθούν και να συνυπάρξουν συναινώντας στη λογική, μελετώντας και σχεδιάζοντας το αύριο της Ελλάδας και των Ελλήνων συνολικά.
Θεωρώ ότι όλοι μας πρέπει να πατήσουμε στο παρόν και μόνο στο παρόν, βλέποντας το μέλλον και μόνο το μέλλον και αφήνοντας πίσω μια για πάντα το κακό παρελθόν και τα αίτια που μας έφεραν σ’ αυτή την τραγική θέση.
Ήρθε η ώρα λοιπόν, στις επόμενες εκλογές, όποτε και εάν αυτές γίνουν, να έχουμε ήδη συνεννοηθεί για την επόμενη μέρα της χώρας και της πορείας της, χωρίς παρωπίδες, ψέματα, ακατάσχετο λαϊκισμό, στείρα παρελθοντολογία και την ανακύκλωση της πελατειακότητας.
Έτσι, θα περιθωριοποιήσουμε όλα τα κλειστά κλαμπ του τόπου που καταδυναστεύουν την Ελλάδα και τους Έλληνες, και θα πετύχουμε τον ορθολογισμό της συνολικής λειτουργίας των φορέων του τόπου:
Πραγματικά ανεξάρτητες αρχές, κατάργηση κομματικής πελατείας, περιορισμό κρατικών δαπανών, επαναφορά ευνομίας και τάξης για όλους τους πολίτες.
Εάν συμβούν τα παραπάνω όλοι τους θα απολαμβάνουν αυτό που πραγματικά τους πρέπει:
Οι δικαστικοί, οι πολιτικοί, οι άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων και της διανόησης θα κρίνονται και θα αξιολογούνται για τη προσφορά τους, την υπευθυνότητά τους και την πραγματικά αντικειμενική δουλειά τους.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα είναι χρήσιμοι και ενεργοί χωρίς να οχυρώνονται πίσω από τη μη-απόλυση τους.
Οι ιδιωτικοί θα αμείβονται ανάλογα με τις συνθήκες ανταγωνισμού κάτω από τις οποίες λειτουργούν.
Οι επιχειρηματίες ανάλογα με το ρίσκο που παίρνουν μέσα σε συνθήκες πραγματικής αγοράς χωρίς στρεβλώσεις και ειδικές παροχές από το κράτος και τις τράπεζες.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περάσουμε από τον μέχρι τώρα μακροχρόνιο, ανισόρροπο αυτοσχεδιασμό στον ρεαλιστικό σχεδιασμό και από τον απατηλό λαϊκισμό στη συνειδητοποίηση για συναίνεση της λογικής.
Ο Κώστας Πάσχος είναι καθηγητής
