Μία από τις συχνότερες και σημαντικότερες μορφές αρρυθμίας είναι η κολπική μαρμαρυγή. Στη χώρα μας σήμερα υπολογίζουμε ότι υπάρχουν περίπου 40-50 χιλιάδες άτομα με κολπική μαρμαρυγή.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα του οποίου η συχνότητά εμφάνισης αυξάνεται όσο αυξάνεται και η ηλικία. H συχνότητα της κολπικής μαρμαρυγής σε άτομα μέχρι την ηλικία των πενήντα ετών εκτιμάται ότι φτάνει περίπου στο 1% του γενικού πληθυσμού. Από κει και πέρα όσο περνούν οι δεκαετίες τόσο αυξάνεται η συχνότητά της και υπολογίζουμε ότι σε ανθρώπους άνω των 80 ετών παρατηρείται σε ποσοστό που υπερβαίνει το 10%.
Συνηθέστερα προβλήματα που προκαλούν κολπική μαρμαρυγή είναι καρδιακή ανεπάρκεια, η στεφανιαία νόσος, η υψηλή αρτηριακή πίεση, οι βαλβιδοπάθειες (κυρίως οι παθήσεις της μιτροειδούς βαλβίδας) και οι μυοκαρδιοπάθειες.
Μπορεί όμως να υπάρχουν και εξωκαρδιακά αίτια. Είναι δυνατόν δηλαδή κάποιος να πάθει κολπική μαρμαρυγή χωρίς να έχει πρόβλημα με την καρδιά του αλλά εξαιτίας άλλων προβλημάτων υγείας όπως για παράδειγμα υπερθυρεοειδισμό, πνευμονοπάθειες και λοιμώξεις.
Υπάρχουν επίσης και οι περιπτώσεις εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής στις οποίες δεν ανευρίσκεται ούτε πρόβλημα καρδιάς ούτε κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας. Σ’ αυτές της περιπτώσεις μιλάμε για μονήρη (lone) κολπική μαρμαρυγή.
Τέλος, μπορεί κανείς να πάθει κολπική μαρμαρυγή από κατανάλωση καφεΐνης, αλκοολούχων ποτών αλλά και ναρκωτικών ουσιών. Οι ασθενείς επομένως δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η ύπαρξη κολπικής μαρμαρυγής δε σημαίνει κατ’ ανάγκη την ύπαρξη οργανικής καρδιακής νόσου.
Κολπική μαρμαρυγή μπορεί να έχουν μερικοί και να μην αισθάνονται τίποτε. Στους ασθενείς πού εμφανίζουν συμπτώματα το συνηθέστερο είναι ένα φτερούγισμα στο στήθος.
Όταν η κολπική μαρμαρυγή έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλη καρδιακή συχνότητα , ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες πού ο ασθενής έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα καρδιάς μπορεί να εκδηλωθεί με δύσπνοια, πόνο στο στήθος, ζάλη και γενική αδιαθεσία. Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται περισσότερο σε ηλικιωμένους και καρδιοπαθείς.
Κάθε άτομο που παρουσιάζει τα προαναφερόμενα συμπτώματα θα πρέπει να επισκεφτεί γιατρό γιατί μπορεί η αρρυθμία να αποτελεί εκδήλωση καρδιακής ή άλλης νόσου.
Yπάρχουν περιπτώσεις πολλών ασθενών που ανακαλύπτουν τυχαία την αρρυθμία αυτή, με κλασσικό παράδειγμα αυτούς πού μετρούν την πίεσή τους μ’ ένα ηλεκτρονικό πιεσόμετρο και βλέπουν ανεβασμένους και ανώμαλους σφυγμούς.
Σ’ αυτές της περιπτώσεις ανησυχούν, καταφεύγουν στο γιατρό να βγάλουν ένα καρδιογράφημα και ανακαλύπτουν την κολπική μαρμαρυγή.
Πάντως η κολπική μαρμαρυγή συνήθως δεν είναι σοβαρή και γι’ αυτό οι ασθενείς πού την ανακαλύπτουν για πρώτη φορά δεν πρέπει να πανικοβάλλονται.
Είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις που η κολπική μαρμαρυγή προκαλεί έντονα συμπτώματα και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Συνήθως τέτοιες είναι οι περιπτώσεις εκείνες που η κολπική μαρμαρυγή οφείλεται σε σοβαρή οργανική καρδιακή νόσο ή συνδέεται με σύνδρομο Wolf-Parkinson-White.
Γιατί μας απασχολεί η κολπική μαρμαρυγή ;
Οι άνθρωποι που παθαίνουν κολπική μαρμαρυγή δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ από την καρδιά τους αυτή καθ’ εαυτή, αλλά για τον λόγο ότι η αρρυθμία αυτή αυξάνει σημαντικά, (διπλασιάζει έως τετραπλασιάζει) την πιθανότητα κάποιου έναντι των συνομηλίκων του να πάθει αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Επειδή η καρδιά δε δουλεύει με συγχρονισμένο τρόπο παρέχονται ευκαιρίες μέσα της καρδιακές κοιλότητες, ιδιαίτερα στον αριστερό κόλπο της καρδιάς να δημιουργηθούν θρόμβοι αίματος που κάποια στιγμή μπορεί να αποσπαστούν από το τοίχωμα του αριστερού κόλπου που είναι προσκολλημένοι και να μπουν στη γενική κυκλοφορία και να προκαλέσουν εμβολικό επεισόδιο είτε στον εγκέφαλο, οπότε έχουμε εγκεφαλικό επεισόδιο, είτε σε κάποια αρτηρία για παράδειγμα στο πόδι οπότε προκαλούν οξεία απόφραξη αρτηρίας του κάτω άκρου, ή του εντέρου κλπ.
Η διερεύνηση της κολπικής μαρμαρυγής πρέπει να ξεκινά από την κλινική καρδιακή εξέταση. Στη συνέχεια θα πρέπει να γίνει ένα απλό καρδιογράφημα το οποίο θέτει κατά κανόνα τη διάγνωση.
Το πρόβλημα είναι οι παροξυσμικές μορφές της κολπικής μαρμαρυγής όπου μπορεί να απαιτηθεί η τοποθέτηση holter ρυθμού, δηλαδή καταγραφέας του ηλεκτροκαρδιογραφήματος για ένα 24ωρο.
Μία άλλη εξέταση που πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε είναι το υπερηχοκαρδιογράφημα.
Επιπλέον θα πρέπει να γίνονται αιματολογικές εξετάσεις μεταξύ των οποίων θα πρέπει να περιλαμβάνονται και εξετάσεις για τον θυρεοειδή (έλεγχος θυρεοειδικών ορμονών) αλλά και έλεγχος ηλεκτρολυτών( Καλίου, Νατρίου).
Ασφαλώς στα άτομα που έχουν πιθανότητες να έχουν στεφανιαία νόσο, εφόσον δε βρεθεί κάτι από τις προηγούμενες εξετάσεις θα πρέπει να γίνονται λειτουργικές δοκιμασίες, π.χ. δοκιμασία κοπώσεως, σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου κ.ά.
Εν κατακλείδι γίνεται πλέον σαφές ότι η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί μείζον ιατρικό πρόβλημα καθώς επιδρά καταλυτικά στην ποιότητα ζωής του ασθενούς και είναι επιβεβλημένη η έγκαιρη διάγνωση και η αντιμετώπιση αυτής της αρρυθμίας.
