Το ΤΣ Καρδίτσας της ΚΝΕ καλεί τη νεολαία να παλέψει ενάντια στην πολιτική που θέλει τους νέους και τις νέες με «θολωμένο μυαλό» και σκυμμένο κεφάλι! Να αντισταθεί μαχητικά στην επίθεση στα δικαιώματά της! Γιατί οι συναρπαστικές στιγμές, οι πραγματικές συγκινήσεις κρύβονται μέσα στην ίδια τη ζωή, στον αγώνα για έναν κόσμο πραγματικά ελεύθερο, όπου ο λαός και η νεολαία «θα μπορούν να ανασαίνουν»…
Οι τοξικοεξαρτημένοι συγκαταλέγονται τόσο στις άμεσες όσο και στις παράπλευρες απώλειες του κορωνοϊού.
Μεγάλο μέρος των τοξικοεξαρτημένων είναι σοβαρά οργανικά επιβαρυμένοι από τη χρήση και αποτελούν ευάλωτες ομάδες ή ομάδες υψηλού κινδύνου. Για αυτούς τους ανθρώπους, που το κυνήγι της δόσης τούς οδηγεί συνεχώς στους δρόμους ή κάποιες φορές ο δρόμος είναι το σπίτι τους, το σλόγκαν «μένουμε σπίτι» ήταν τουλάχιστον ειρωνικό…
Ταυτόχρονα όμως, και για τους πρώην χρήστες που πήραν την απόφαση να απεξαρτηθούν, δε δόθηκε ούτε ένα ευρώ επιπλέον στα θεραπευτικά προγράμματα, δεν έγινε ούτε μία πρόσληψη προσωπικού, παρά το ότι οι συνθήκες που διαμόρφωσε η καραντίνα αντικειμενικά αύξησαν τις ανάγκες πολύπλευρης στήριξης, αλλά και τις πιθανότητες υποτροπών.
«Πανδημία» ναρκωτικών…
Ήδη οι πρώτες έρευνες που εξετάζουν την επίδραση της πανδημίας στη χρήση ναρκωτικών καταγράφουν αύξηση της χρήσης, με σοβαρές ενδείξεις συστηματοποίησής της. Οι ουρές στα ολλανδικά «coffee shops» και στα καταστήματα πώλησης κάνναβης σε ΗΠΑ και Καναδά τη μέρα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού, το “στοκάρισμα” ουσιών, οι αυξήσεις των πωλήσεων κάνναβης στο “darknet”, η αύξηση των τιμών των ναρκωτικών λόγω αυξημένης ζήτησης κ.λπ. το επιβεβαιώνουν.
Η αποθέωση της “ατομικής ευθύνης”, απουσία της κρατικής, έκανε πιο εμφανή τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Η υποβάθμιση των θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, οι πολιτικές διάλυσης της πρόληψης και των κινήτρων για θεραπεία, το μάρκετινγκ της βιομηχανίας κάνναβης έδειξαν τα αποτελέσματά τους με τραγικό τρόπο.
Ο καπιταλισμός μάς φέρνει «ασφυξία»!
Μέσα στην πανδημία αποκαλύφθηκε γλαφυρά η διπλή στόχευση του καπιταλιστικού συστήματος μέσω των ναρκωτικών: Αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και κοινωνική καταστολή!
Την ώρα που η ανασφάλεια, ο φόβος, αλλά και η οργή γιγαντώνονταν, σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ η κάνναβη θεωρήθηκε «είδος πρώτης ανάγκης» και τα cannabis shops παρέμειναν ανοιχτά όλο το διάστημα της καραντίνας. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το καπιταλιστικό σύστημα, θέλοντας να καλύψει τη βαρβαρότητά του και να προλάβει ένα ενδεχόμενο ξέσπασμα λαϊκών διεκδικήσεων, προσφέρει απλόχερα τα ναρκωτικά. Πόσο μάλλον όταν καλείται να αντιμετωπίσει μια νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση, που θα περνάει ήδη σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.
Την ώρα, λοιπόν, που κρινόταν η ζωή, κάποιοι συνέχιζαν να θησαυρίζουν πουλώντας τον θάνατο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος βλέπουν ως οικονομική ευκαιρία την κάνναβη, αντί να σχεδιάσουν και να δαπανήσουν χρήματα για την πρόληψη, τη θεραπεία, την κοινωνική επανένταξη, τη θωράκιση συνολικά της σωματικής και ψυχικής υγείας των ανθρώπων!
Να νικήσει η ζωή!
Επιβεβαιώνεται ότι η χρήση και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά δεν είναι ούτε “αρρώστια”, ούτε “ατομική επιλογή”, αλλά κοινωνικό φαινόμενο. Επηρεάζεται από τις αλλαγές των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, εξελίσσεται, παίρνει νέα χαρακτηριστικά.
Η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά σημαίνει πρώτα και κύρια πόλεμο στο σύστημα που γεννά και αναπαράγει το φαινόμενο, δηλαδή τον καπιταλισμό.
Ο παρασιτισμός και η βαρβαρότητα αυτού του συστήματος αποκαλύφθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Φάνηκε πιο καθαρά από ποτέ ότι κέρδος, ανθρώπινη ζωή και ασφάλεια δε συμβαδίζουν. Το παράδειγμα των ναρκωτικών είναι ένα από τα πολλά κομμάτια ενός παζλ που, αν ενωθεί, σχηματίζει μόνο μία λέξη: ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Ανατροπή του συστήματος που μας φέρνει “ασφυξία”, για το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής. Εκεί, που οι κοινωνικές ανάγκες παύουν να είναι εμπόρευμα και η κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή θέτει τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Εκεί, που η χρήση και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά ως μέσο φυγής γίνεται περιττή.
