Όπως και να θελήσουν να το πουν «σκληρή διαπραγμάτευση, «στήριξη ΜΈΡΚΕΛ», «όχι άλλα μέτρα», πρέπει να είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι όλο αυτό το σήριαλ καταλήγει σε νέα αντιλαϊκά μέτρα. Κι αυτό γιατί:
1.Από την 1/1/2014, όλα τα κράτη–μέλη της ΕΕ θα βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση, με αυτόματη ενεργοποίηση μέτρων, δηλαδή “μνημόνια” και “τρόικες” διαρκείας. Αυτό συμβαίνει με την απόφαση για την λεγόμενη «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία» που οι κανόνες της ισχύουν και για τα 28 κράτη της ΕΕ. Ειδικά για τους «17» του «σκληρού πυρήνα» της Ευρωζώνης προβλέπονται και χρηματικές κυρώσεις.
2.Το παζάρι που φαίνεται ότι γίνεται τόσο με την τρόικα όσο και στο «Γιουρογκρουπ»
σχετίζεται με αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται εντός της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, αλλά και την κόντρα σε παγκόσμιο επίπεδο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το λεγόμενο «δημοσιονομικό» ή «χρηματοδοτικό κενό», με τα δισεκατομμύρια ευρώ που χωρίζουν τους συνομιλητές και… δεν μπορούν να βρεθούν, γιατί όπως εμφανίζεται να λέει η κυβέρνηση «έχει πετύχει πλεόνασμα και δεν μπορούν να ληφθούν άλλα μέτρα», είναι στην πραγματικότητα προπέτασμα καπνού στο παζάρι που γίνεται ανάμεσα σε αστικές τάξεις. Στο διά ταύτα αυτού του παζαριού είναι η μοιρασιά της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου λόγω της κρίσης, με δεδομένο ότι το «μάρμαρο» θα πληρώνουν μόνιμα οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, το άνοιγμα νέων πεδίων καπιταλιστικής δραστηριότητας, που όπως είναι φυσικό φέρνει αντιμέτωπους διάφορους ανταγωνιστές.
Για παράδειγμα, το ζήτημα της αγοράς φυσικού αερίου, με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ο ανταγωνισμός για τους αγωγούς και τους άλλους τρόπους (π.χ. πλοία) μεταφοράς της Ενέργειας τόσο στο εσωτερικό, όσο και προς άλλες χώρες, η Αμυντική Βιομηχανία με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), οι υποδομές της χώρας σε λιμάνια, δρόμους και άλλα έργα, έχουν μπει στο «παιχνίδι» της αλληλοφαγωμάρας των καπιταλιστών. Σε αυτή τη διεκδίκηση συμμετέχουν τα μονοπώλια της Ευρωένωσης, της Ρωσίας (ενδιαφέρον για ΔΕΠΑ, αγωγούς) αλλά και της Κίνας, όπως ο κολοσσός της COSCO που θέλει όλο το λιμάνι.
Η επιχείρηση από τη μεριά αστών πολιτικών και ΜΜΕ να παρουσιάσουν «κόκκινες γραμμές» ή οι διαρροές τύπου «αν πάρει η κυβέρνηση και άλλα μέτρα θα γίνει επανάσταση στη χώρα», αποσκοπούν στο να αποπροσανατολίσουν το λαό, από το κύριο, ότι η αντιλαϊκή πολιτική στη ρότα της στρατηγικής του κεφαλαίου είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν πρέπει, βεβαίως, να υποτιμήσουμε την ανάγκη να εξασφαλιστεί και η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, αναπτύσσοντας την πολιτική συμμαχιών της αστικής τάξης με άλλα μεσαία στρώματα καθώς και νέοι όροι στην ενσωμάτωση των εργαζομένων.
3. Στη συνάντηση που είχε με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ ο μεν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεσμεύτηκε πως η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει την πολιτική των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του δημοσιονομικού προγράμματος, η δε καγκελάριος πρόσφερε πολιτική στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά, κάνοντας λόγο για επίτευξη «πρωτογενούς πλεονάσματος» και για «θετικούς δείκτες», ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι περιμένει την άμεση λήψη νέων μέτρων απαιτώντας να «υπάρχουν ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και να υλοποιούνται οι διαρθρωτικές αλλαγές».
Ας μην κοροϊδεύουν, λοιπόν, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τον ελληνικό λαό. Οι όποιες διαπραγματεύσεις γίνονται εντός των τειχών της ΕΕ όση «μαγκιά» και «χτύπημα του χεριού στο τραπέζι» κι αν υπόσχονται, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλήξουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αλήθεια ο «λαλίστατος» ΣΥΡΙΖΑ γιατί κατάπιε την γλώσσα του για τη «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία» της ΕΕ. Μήπως γιατί αποκαλύπτεται η απάτη του ότι εντός των τειχών αυτός θα τα αλλάξει όλα;
Στο πλαίσιο της ΕΕ μόνο τέτοια παζάρια μπορούν να γίνουν. Τέτοια παζάρια θα κάνει και κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης ανεξάρτητα από το αν σηκώνει τους τόνους. Όλοι θυμόμαστε άλλωστε τα βέτο και τους αστερίσκους του Α. Παπανδρέου στην ΕΟΚ.
Αυτό που μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση είναι η οργάνωση, σε καθημερινή βάση, της εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης, η πάλη για αλλαγή συσχετισμών σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.
